Hiç Resmimiz Yok Bizim!

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Hiç Resmimiz Yok Bizim!

Birlikte çekilmiş hiç resmimiz yok bizim, aklımdaki kareleri saymazsak

Sanki hiç yaşamadık, sanki hiç yaşanmadık!

Oysa daha dün gibi şu sahilde köfte yiyişimiz

Kayalıklardan bakıp denize, martıları seyreden sanki biz değiliz

Zaman bile ölüyor demek ki!

Bir kitabın önsözü gibiyiz; anlatıyoruz, yaşayamıyoruz! Çevirecek sayfası kalmadı herhalde bu aşkın; yoksa havada uçuşan şu sözcükler, konacak bir cümle bulurlardı kendilerine

Birbirimizden ayrılırsak sorun olmaz da, ya kalplerimiz ayrılmışsa? Ya bir daha aynı anda düşünüp, elimiz telefona gitmezse? ?Şimdi seni düşünüyordum? diyemezsek!

Bir ömrü beraber geçiremeyebiliriz

İki yabancı, kolay mı? Sevgili olmamak umurumda değil ama bir gün isimlerimizi unutursak diye korkuyorum

Unutulmak, yaşayamamaktan daha acı geliyor

Ne yalan söyleyeyim, seni çok özlüyorum

Gerçi yanımda olsan hasretim biter mi, ondan da emin değilim

Birlikte yaşamak, bir evi paylaşmak değildir

Birleştirip ruhları, dengeyi tutturabilmektir

Farklı bulutlara bakıp, aynı gökyüzünü görebilmektir

Ötekisi birlikte yaşlanmak!

Bir yanıma iyi geliyorsun ama o yanım neresi bilmiyorum

Gözümün, sözümün, kalbimin ötesinde bir durağım var benim

Kimselerin önünden geçmediği, belki yerini bile bilmediği

Sanırım sen arada sırada oraya uğruyorsun

Ne zaman seni ansam, hınzır bir tebessüm yerleşiyor dudaklarıma

Hasretinden bedenim kavrulurken, sanki o gülümsemeyle geri geliyorsun

Yokluğuna alışmak kolay, bir yolu bulunuyor sessizliğin

Kalsaydın, diğerlerine benzerdik

Belki de iyi oldu gittiğin

Benim derdim başka! Korkuyorum, ya bir daha hatırlayamazsam yüzünü çünkü birlikte çekilmiş hiç resmimiz yok bizim!

Candan Ünal

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hiç Resmimiz Yok Bizim! Hiç Resmimiz Yok Bizim! Birlikte çekilmiş hiç resmimiz yok bizim, aklımdaki kareleri saymazsak Sanki hiç yaşamadık, sanki hiç yaşanmadık! Oysa daha dün gibi şu sahilde köfte yiyişimiz Kayalıklardan bakıp denize, martıları seyreden sanki biz değiliz Zaman bile ölüyor demek ki! Bir kitabın önsözü gibiyiz; anlatıyoruz, yaşayamıyoruz! Çevirecek sayfası kalmadı herhalde bu aşkın; yoksa havada uçuşan şu sözcükler, konacak bir cümle bulurlardı kendilerine Birbirimizden ayrılırsak sorun olmaz da, ya kalplerimiz ayrılmışsa? Ya bir daha aynı anda düşünüp, elimiz telefona gitmezse? ?Şimdi seni düşünüyordum? diyemezsek! Bir ömrü beraber geçiremeyebiliriz İki yabancı, kolay mı? Sevgili olmamak umurumda değil ama bir gün isimlerimizi unutursak diye korkuyorum Unutulmak, yaşayamamaktan daha acı geliyor Ne yalan söyleyeyim, seni çok özlüyorum Gerçi yanımda olsan hasretim biter mi, ondan da emin değilim Birlikte yaşamak, bir evi paylaşmak değildir Birleştirip ruhları, dengeyi tutturabilmektir Farklı bulutlara bakıp, aynı gökyüzünü görebilmektir Ötekisi birlikte yaşlanmak! Bir yanıma iyi geliyorsun ama o yanım neresi bilmiyorum Gözümün, sözümün, kalbimin ötesinde bir durağım var benim Kimselerin önünden geçmediği, belki yerini bile bilmediği Sanırım sen arada sırada oraya uğruyorsun Ne zaman seni ansam, hınzır bir tebessüm yerleşiyor dudaklarıma Hasretinden bedenim kavrulurken, sanki o gülümsemeyle geri geliyorsun Yokluğuna alışmak kolay, bir yolu bulunuyor sessizliğin Kalsaydın, diğerlerine benzerdik Belki de iyi oldu gittiğin Benim derdim başka! Korkuyorum, ya bir daha hatırlayamazsam yüzünü çünkü birlikte çekilmiş hiç resmimiz yok bizim! Candan Ünal