Sen Beni Öldürüyorsun

Ne zaman canım sıkılsa, gitmek isterim uzaklara

Ne vakit seni düşünsem ki düşünmesem olmuyor

Gözlerin gelir aklıma, ah o çocuk gözlerin

Tam göğsüme saplanır, bıçak gibi sözlerin

Ne hayalin terk ediyor beni ne de geriye tek bir umudum kaldı Yine de ne zaman bir şiir okusam mısralarındasın Ne zaman bir şarkı dinlesem hala sözlerindesin

Bir kitap okuyorum dökülüyor sayfa aralarındaki kurumuş kır çiçekleri Uzanıp alamıyorum düştüğü yerden Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Ne kadar kaçsam kendimden, bir o kadar yakalanırdım

Ne kadar seni istesem, sen hiç yanımda olmazdın

Gözyaşı biriktirdim, gözyaşım ince sızı

Düşündüm de bir zaman, bunu ben hak etmedim

Ne garip bir hayat bu yaşadığım, bir papatya falı gibi; mutluyum/mutsuzum diyerek koparıyorum hayatımın sayfalarını tek tek Tüketiyorum yaşamı, tükeniyorum ağır ağır Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Her limandan bir gemi, alır götürür beni

Hayal bu ya üstelik, gitmeler üzer bizi

Geçmiyorsam içinden, sevemedim bu fikri

Gidiyorum inadına, al aşkını ver beni

Öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi Yine yağmur olup yağsan diyorum avuçlarıma, filizlense yine yok olan umutlarım Yine geceler boyu bıkıp usanmadan yazsam, duvardaki gölgelerde seni bulsam, gözlerim kapansa senin sıcaklığın kaplasa bedenimi Ama olmayacak biliyorum Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Sen beni öldürüyorsun

Sen bunu bilmiyorsun

Sen beni öldürüyorsun

Sen bunu hep yapıyorsun

Geceler büyüyor içimde, bir de yalnızlığım Yıkılan umutlarım, hayallerim de terk ediyor artık birer birer Gecenin koyu ve can yakan karanlığına inat bir tek çocuk bakan gözlerin terk etmiyor beni Sen beni öldürüyorsun ve bunu hep yapıyorsun…