Hosca Kal Yarinim

Âşık sevgilinin gidişi ile hüzünlenir,

Aşığın gözleri yaşla dolar

Bir müddet sonra aşığın gözleri ağlamaktan kan çanağına döner

Divan edebiyatından çaldım işte bu aşkı

Sevgiliyi kâh nergise benzetiyorum kâh yüzünü güle…

Sevgilinin aşkının verdiği acı aşığını mest ediyor

Divan edebiyatındaki gibi…

Sen söyledin, söyleyemediğimi benim

Divan edebiyatından çaldım ben bu aşkı

İçinde Nedimler gizli

Fuzuliler saklı aşkımın…

Leyla’yla Mecnun’un aşkı gibi işte…

Divan edebiyatından çaldım

Âşık sevgilinin gülüşünden saçılan okla kalbinden yaralanmıştır

Gelenekte sevgili aşığını hiç sırtından vurmaz O hep yüzü dönükken aşığını vurur Çünkü âşık ölümün sevgiliden geleceğini gördüğünde ölüme bile mutlu gider

…Ve sevgili ettiği tebessümüyle, oluşan gamzesinin okuyla aşığını tam kalbinden yaralamıştır Âşık ölümü sevgilinin elinden olduğu için mutludur Ölürken son bir damla su ister ama o son damla suyu gözünden dökülen yaşları olur