Ben Unutuyorum Artık!!!!!

Yapamam deyişimde söylerdim bunlarıHer seferinde acı çekerek ama doğruluğundan emin bir şekildeSenin kadar güçlü değildim ki benHiç güçlü değildim belki deSadece herkes beni öyle bilirdiGüçlü,cesur,kararlıGüçlü değildim ama çok iyi gizledim her şeyimi tüm dünyadanMükemmel bir yalancıydımTüm dünya inandı benim yalanlarıma;bense inanamadım kendime bir türlüKendimi sende kaybettiğime inanamadımSana da inanamadım zatenBeni sevdiğine asla inanamadım,her düştüğümde çekip gittiğini beni bıraktığını görünceHiç güçlü olmadım senin kadar ve sen de hiç umursamadın beni,benim seni umursadığım kadar

Sen hep çekip giderdin en son gidişin olmasın diye ben dua ederdimBiliyordum tutunduğum tek dalımın sen olduğunuKoparsan ne yapardım ki?Kime güvenebilrdim ki?Sen de koparsan daha ne kadar devam edebilirdim ki hayat denen dalsız ağaca tırmanmaya?EdemezdimKalırdım diye düşündümSonra sen gittin,ben dalsız kaldımDalım yoktuBen oracıkta birlikte oluşturduğumuz dallara tutunup kaldımSenin bile koparmaya gücünün yetmediği,benim hayat özümden beslenen dallara


"Ben unutuyorum artık""Bu kadarmış demeyi öğreniyorum""Yepyeni bir ben olacak" derken bile seni düşündümGittiğin günüO andan sonra bendeki o derin boşluğuDev bir bıçak yarası açmıştı ruhumda gidişinAnlamlandıramamıştım o anı ve o andaki kendimiFarkettim sonralarıBen artık ben değilidm kiSen çoktan almıştın zaten beni benden ve senle birlikte *****rmüştün

Sen söyle şimdiNasıl devam edeyim ben koşmaya;sen benim ellerimi bırakmışkenNerden güç alayım;hayatımdaki en güçlü dal kesilmişkenNe yapayım şimdi;ben bende bile değilken?


Alıntı