&Quot;Sessiz Çığlığıma&Quot; Ses Vereceğin &Quot;O&Quot; Günü Bekliyorum...

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Bakışlarım öyle boş ki artık hissetmiyorum hiçbir şeyi

Sanki tüm duygularım gözlerimdeki tüm ışık yok olmuş ve bir daha hiç

çıkarılamayacak kadar derinlere gömülmüş gibi

Nerede hata yaptım bilmiyorum

Zaten kurumuş olan hangi dala nasıl da bastım?

Daha önce beni mutlu ettiğini düşündüğüm her şey yok oldu sanki

Neydiler ya da kimdiler bilmiyorum ama artık yoklar

Ümitlenme her telefon çalışında

Koşma kapılara her adım sesinde

Senin sandığın yıldız artık yok yerinde

Kabul et kalbim kabul et kalbim

Ah kalbim biz ayrıldık

"Aşk"

Tarifini bile yapamazken öyle olabildiğimizi ya da olabileceğimizi iddia ediyoruz ne garip değil mi?

Kocaman bir soru işaretinden ibaret olan hayatımızı bu ne idüğü belirsiz şeyin ardından koşmakla geçiriyoruz hep

Yakalayınca ne oluyor peki?

Bir anlık bir huzura kavuşuyoruz ve yine bir anda o huzuru kaybediyoruz

Kovalamaca; o basit ve bizi hayatın ne kadar kötü yanı olursa olsun yine de yaşamaya değer olduğunu düşündüren yakalamaca oyunu en baştan ve

yine

yeniden

başlıyor

İçimde bir şeyler kopuyor paramparça oluyorum

Aynı parçalar yeniden kopup bir daha parçalanıyor

sonu yokmuş gibi garip bir yap-boz oyunu bu

Gitti giden dönmeyecek

Kabul et kalbim

Asla seni sevmeyecek

Hayat ne zalim

Bağırmak istiyorum haykırmak istiyorum ama kelimeler boğazıma düğümleniyor ve susuyorum

Susup sabrediyorum ve üstelik korkum daha da büyüyor

Aslında ummadığım bir yerde ummadığım bir anda patlamaktan korkuyorum

Düşünüyorum da; sayılarını hatırlamadığım kadar çok olan "keşke"lerime bir yenisini daha eklemekten ve

geri dönüşü olmayan bir yola girmekten korkuyorum aslında

O yanmadı senin kadar

Feryat etsen neye yarar

Ya sen dur sonsuza kadar ya kabul et

Kabul et kalbim kabul et kalbim

Ah kalbim biz ayrıldık

Diğer yandan da; hayat kısa bağır çağır boşalt içini diyorum kendi kendime

Sonra da bu kısacık hayatı daha da çekilmez hale getirebileceğimi düşünüyorum

Çelişkiye düşüp yine susuyorum

Kendi içime haykırmaya devam ediyorum kimsenin duymadığından emin bir halde

Gözyaşlarımı içime akıtıyorum ve biliyorum ki kimse görmüyor göremiyor

Ve "Sessiz Çığlığıma" ses vereceğin "o" günü bekliyorum

Alıntı

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	&Quot;Sessiz Çığlığıma&Quot; Ses Vereceğin &Quot;O&Quot; Günü Bekliyorum... Bakışlarım öyle boş ki artık hissetmiyorum hiçbir şeyi Sanki tüm duygularım gözlerimdeki tüm ışık yok olmuş ve bir daha hiç çıkarılamayacak kadar derinlere gömülmüş gibi Nerede hata yaptım bilmiyorum Zaten kurumuş olan hangi dala nasıl da bastım? Daha önce beni mutlu ettiğini düşündüğüm her şey yok oldu sanki Neydiler ya da kimdiler bilmiyorum ama artık yoklar Ümitlenme her telefon çalışında Koşma kapılara her adım sesinde Senin sandığın yıldız artık yok yerinde Kabul et kalbim kabul et kalbim Ah kalbim biz ayrıldık "Aşk" Tarifini bile yapamazken öyle olabildiğimizi ya da olabileceğimizi iddia ediyoruz ne garip değil mi? Kocaman bir soru işaretinden ibaret olan hayatımızı bu ne idüğü belirsiz şeyin ardından koşmakla geçiriyoruz hep Yakalayınca ne oluyor peki? Bir anlık bir huzura kavuşuyoruz ve yine bir anda o huzuru kaybediyoruz Kovalamaca; o basit ve bizi hayatın ne kadar kötü yanı olursa olsun yine de yaşamaya değer olduğunu düşündüren yakalamaca oyunu en baştan ve yine yeniden başlıyor İçimde bir şeyler kopuyor paramparça oluyorum Aynı parçalar yeniden kopup bir daha parçalanıyor sonu yokmuş gibi garip bir yap-boz oyunu bu Gitti giden dönmeyecek Kabul et kalbim Asla seni sevmeyecek Hayat ne zalim Bağırmak istiyorum haykırmak istiyorum ama kelimeler boğazıma düğümleniyor ve susuyorum Susup sabrediyorum ve üstelik korkum daha da büyüyor Aslında ummadığım bir yerde ummadığım bir anda patlamaktan korkuyorum Düşünüyorum da; sayılarını hatırlamadığım kadar çok olan "keşke"lerime bir yenisini daha eklemekten ve geri dönüşü olmayan bir yola girmekten korkuyorum aslında O yanmadı senin kadar Feryat etsen neye yarar Ya sen dur sonsuza kadar ya kabul et Kabul et kalbim kabul et kalbim Ah kalbim biz ayrıldık Diğer yandan da; hayat kısa bağır çağır boşalt içini diyorum kendi kendime Sonra da bu kısacık hayatı daha da çekilmez hale getirebileceğimi düşünüyorum Çelişkiye düşüp yine susuyorum Kendi içime haykırmaya devam ediyorum kimsenin duymadığından emin bir halde Gözyaşlarımı içime akıtıyorum ve biliyorum ki kimse görmüyor göremiyor Ve "Sessiz Çığlığıma" ses vereceğin "o" günü bekliyorum Alıntı