Oysa Ben Seni Sevmelere Doyamadım!!

Öldürecektim seni bende ;kendimde o gücü bulabilseydim eğer…
Sindiremeyecektim senden kalanları benden uzak mezarlara koymaya!!
Diyar diyar dolaşıp yine içime gömecektim seni en sonunda…
”Ben demiştim” diyenlere, üzüntümü belli etmemek için kuşandığım, mekanik tebessümlerimin ardındaki yaşlarla sulayacaktım taze mezar toprağına ektiğim çiçekleri…
Ama ben seni içimde öldürmeye kıyamadım…
Başarabilseydim incitecektim seni,incinmişliğimin verdiği cahil cesaretle
Ne var ne yok sayıp dökecektim karşına geçip
Kendimi hayrete düşürürcesine birer tokat gibi vuracaktım hiç kullanmadığım o ağır lafları
Kıracaktım seni bin bir parçaya ayırana kadar
Duvardan duvara fırlatacaktım sevgi diye önüme sunduğun hastalıklı duygularını…
Ama ben seni incitmeye de kıyamadım…
Elimden gelseydi unutacaktım seni
Gözlerimden silecektim hayalini ve dilimden adını
Duman duman atacaktım seni bu şehirdeki tüm bacalardan;
Ama soluduğum havaya karışıp yine dolacaktın ciğerlerime
Onlarca damla döküp göz pınarlarımdan akıtacaktım seni sevgimin atığı diye;
Ama ıslaklığın kalacaktı elmacık kemiklerimde
Bu kez de tenimin tuzuna karışacaktın
“Sözümü tutacağım ,adını anmayacağım”nağmelerini dinleyip
neyi unutacağımı unutacaktım seni unutayım derken
Zaten ben seni unutmaya da kıyamadım……
Ne kadar çabuk geldi ayrılık…
Oysa daha yeni başlamıştık birbirimize ayak uydurmaya, daha doğrusu ayak uyduramamaya
Nedensizliklerin iç çekişlerini dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu
Bana mıydı kızgınlığın yoksa kendine mi anlamadım…
Kaçar gibi veda ettin…
Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!
Öldürecektim seni
İncitecektim seni…
Unutacaktım seni…
Ama lanet olsun!!!
Kı-ya-ma-dım

ALINTI