Hoşçakal Zamansız...

Sen gelmeden önce diye başlayan binlerce cümle geçiyor aklımdan Sen gelmeden önce ben daha bir bendim

Sen gelmeden kurallarım, yasaklarım vardı En güçlüsüydüm hayatımın Bir monitöre saatlerce boş boş bakamazdım mesela Şarkılarım vardı sensiz söylediğim, sesim sadece benimdi Daha bir umutluydum ya da daha bir boştu herşey çözemedim

Sonra sen geldin, ne oldum, neyim oldun çözemedim Ben çözmeye çalıştıkça sen daha çok geldin Ne sana sığınabildim ne kendime sığabildim

Tek başıma taşırken bütün yüklemleri, öznelerimi kaybetmişim sen gelince anladım,
Bütün roller benimdi, hayata oynuyordum, sınırım, çekincem yoktu
Ezberlemiştim ben aşkı senden önce

Sen geldin ezberlerim karıştı

Repliklerimi unuttum, susuyorum, doğaçlama da yapamıyorum artık

Tek kişilik dev bir oyununun son perdesi, söz bitti

Yaralarım kanıyor, her kanayan yerden bağıra bağıra umut doğuruyorum Daha çok acıyor yaralar umut doğarken Olsun diyorum umudum var artık

Varsın acısın

Sonra aklıma geliyor bir sokak ötede oluşum sana ve senin bana gelmeyişin

Aklından geçenleri sorguluyorum kendime
Hak vermek istiyorum çünkü hayatına rağmen bana dönüşüne ve hak vermek istiyorum vazgeçemediklerine

Belki de seni temize çıkarıyorum ruhumda, adın aşk olsun diye

Yine de Hoşçakal Zamansız