Ne Zaman Baksam Gözlerine

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Ne zaman baksam gözlerine, içinde kimsenin görmediği büyülü dünyalar görüyorum

Harikalar diyarı gibi ama ondan daha harika!

Gözlerinden yüreğine bir yol var mı gerçekten? Belki gördüğüm kalbindir…

Kalbin böyle büyük ve güzelse senin, ruhun nasıldır kim bilir? Herkes kalbinin temizliğine bakar; beni ilgilendirmez kaç sevda geçirdiğin, onları gönlünde nasıl istiflediğin… Yani ilgilendirir elbette ama o sonraki iş! Ben önce ruhunu çözmek isterim

Ruhu büyümemişse, edep görmemişse, aklanmamışsa, öğrenmemişse, kalp sevmeyi bilmiş, ne yazar? Kötüler sevmez mi sanki? Sever, herkes kadar sever ve belki bazen pek çoğundan fazla ama kötünün sevdiğine iyi olma hali, sevgisi azalınca da tükenmez mi?

O yüzden ruhtadır bütün yük! Önce insanlığı ne alemde, onu görmeli… Ama bu gözlerde kaç yüz dünya var, elbette ruhun gördüğü o değişik denizlerin resimleridir gözpınarlarında saklı olan mavilik

Ne zaman baksam gözlerine, içinde gülen o küçük çocuğu görüyorum

An geliyor kocaman bir delikanlı oluyor, hani tüyleri yeni çıkmış ve kanında hırçınlık olan

Sonra yüzünde dolaşıyor gözlerim, adam olmak simasına vurur mu insanın diye düşünüyorum

Vuruyormuş demek!

Ne zaman baksam gözlerine, içinde kaybolmak istiyorum

Ama ya ruhuna çarparsam o diyarlarda diye korkuyorum

Neler yaşadın acaba bu hayatta? Ne derslerden geçtin, neler öğrendin? Acaba öğrendiklerinden neler kaldı küfende? Kendini geliştirdin, büyütebildin mi? Suçu kadere atıp, bütün yanlışların bedelini başkasına yükleyenlerden mi oldun? Para için ömrünü feda edenlerden misin?

Yoksa öğrendin mi bu hayatın kocaman bir oyun olduğunu? Her derdin bir çaresi bulunduğunu ve ne geliyorsa başımıza bir sebebi olduğunu öğrendin mi? Kaç aşka çarpmıştır yüreğin, elin kolun kanamıştır mutlaka, sen de acı çekmişsindir ve mutlaka en çok güvendiğin vurmuştur sırtından

Buna rağmen sevmeye olan inancını kaybetmeden yürüyebildin mi?

Ne zaman baksam gözlerine, dizlerimin bağı çözülüyor benim

Ömrümü sana hediye edip, gözlerinden başka dünyalara geçip, sana sığınmak istiyorum

Ama hep aynı soruda takılı kalıyor aklım: Bütün kirliliğine rağmen hayatın, ruhunu temiz tutabildin mi?

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ne Zaman Baksam Gözlerine Ne zaman baksam gözlerine, içinde kimsenin görmediği büyülü dünyalar görüyorum Harikalar diyarı gibi ama ondan daha harika! Gözlerinden yüreğine bir yol var mı gerçekten? Belki gördüğüm kalbindir… Kalbin böyle büyük ve güzelse senin, ruhun nasıldır kim bilir? Herkes kalbinin temizliğine bakar; beni ilgilendirmez kaç sevda geçirdiğin, onları gönlünde nasıl istiflediğin… Yani ilgilendirir elbette ama o sonraki iş! Ben önce ruhunu çözmek isterim Ruhu büyümemişse, edep görmemişse, aklanmamışsa, öğrenmemişse, kalp sevmeyi bilmiş, ne yazar? Kötüler sevmez mi sanki? Sever, herkes kadar sever ve belki bazen pek çoğundan fazla ama kötünün sevdiğine iyi olma hali, sevgisi azalınca da tükenmez mi? O yüzden ruhtadır bütün yük! Önce insanlığı ne alemde, onu görmeli… Ama bu gözlerde kaç yüz dünya var, elbette ruhun gördüğü o değişik denizlerin resimleridir gözpınarlarında saklı olan mavilik Ne zaman baksam gözlerine, içinde gülen o küçük çocuğu görüyorum An geliyor kocaman bir delikanlı oluyor, hani tüyleri yeni çıkmış ve kanında hırçınlık olan Sonra yüzünde dolaşıyor gözlerim, adam olmak simasına vurur mu insanın diye düşünüyorum Vuruyormuş demek! Ne zaman baksam gözlerine, içinde kaybolmak istiyorum Ama ya ruhuna çarparsam o diyarlarda diye korkuyorum Neler yaşadın acaba bu hayatta? Ne derslerden geçtin, neler öğrendin? Acaba öğrendiklerinden neler kaldı küfende? Kendini geliştirdin, büyütebildin mi? Suçu kadere atıp, bütün yanlışların bedelini başkasına yükleyenlerden mi oldun? Para için ömrünü feda edenlerden misin? Yoksa öğrendin mi bu hayatın kocaman bir oyun olduğunu? Her derdin bir çaresi bulunduğunu ve ne geliyorsa başımıza bir sebebi olduğunu öğrendin mi? Kaç aşka çarpmıştır yüreğin, elin kolun kanamıştır mutlaka, sen de acı çekmişsindir ve mutlaka en çok güvendiğin vurmuştur sırtından Buna rağmen sevmeye olan inancını kaybetmeden yürüyebildin mi? Ne zaman baksam gözlerine, dizlerimin bağı çözülüyor benim Ömrümü sana hediye edip, gözlerinden başka dünyalara geçip, sana sığınmak istiyorum Ama hep aynı soruda takılı kalıyor aklım: Bütün kirliliğine rağmen hayatın, ruhunu temiz tutabildin mi?