Bir Aşk Kaç Biz Eder???

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

G/izini sürdüm…

Saçları dökülmüş ayrılığın, gözleri haki

Seni görmek istediğimi bilmiyorum, uyu/yorum yüreğimin üstü açık

Yine sancım var dilimden yukarı

Belki, annen seni bana doğuruyor

Yetim feryat…

Bir tas su vereni yok hasretin

İmbikten aşk sızarken lehçem lâl-ü ebkem

Açım, açığım, üstüme bürü aheste aheste halvetimi

Al bir şal, al bir şal titremesin gözünün nazlı benekleri

Güneşli günler getirdim, bakmayı bilmeyişimin ar’ından sığınırken gözlerine inen ince belli yağmuruna sağanak sağanak

Susmaktı en akıllıcası belki, çünkü bir aşk ancak bu kadar anlatılamazdı

''Dalgalar çoğaldı mı?''

Sol avucumu soğuk terletiyor Firdevs kıyısından yazgıma döşediğin deniz taşları

Kumdan kaleydi bekli de visalimiz, bizse bir kumdan kalenin ömrünü gözde büyütecek kadar çocuk! Hadi bana ellerini ver, hadi seni saçlarımdan geç

En yeşili tuttum ölümlerden, sahi Nil karası gözlerin kaç boğumluk?

Mavi kıyım…

Sana bakmak bir bahar temaşası

Tenindeki izlerin, annesinin ellerini düşüren bir çocuk Eyüp mezarlık yokuşunda

Bense hayat kadar beceriksiz, al beni hüznüne vur!

Dur! Bir aşk kaç biz eder? Bir kent kaç kere aşk? Bir aşk kaç kere ölüm? …

Sen bir meleksin ve ben öldüm… Bildim, bahara elçi tek bir papatyaymış

Ve deniz, tenine ilk değen yağmuruna beste yaparmış

Yanındayım hadi omzuma dayan

Dayan! Az sonra martı sesleri kısılacak

Sukutun perdelerini iğneleyecek gece toplayıp tüm çaresizliğimizi

Uyu/ma! Geliyorum rüyana…

“Ölümlerden ölüm beğen benim için,

sana en fiyakalı yenilgimi sakladım”

Gözlerimi alıyor kız kulesinin işvesi yanağının kenarından

Evet, evet şu karşıda süzülen karabatak! Etrafta herkes çok, kimse yokken, öptürme yüreğinden

Ah bu deli ıslık, armağan olsun mu Salacağa bizden? Sahi, son kuruşunu aşka vermişken sen, iskeleye tünemiş bir martı olsaydı cesedim, hani öylesi belil, hani baran yemiş az biraz önce, hani a’bad, üstüme hulleti örter miydin? Vasf-ı halim ayan, zulalim

Şifa olsam da havz-ı kevseri bekler miydin?

“Abdest alıyorum deniz suyundan…

Üç kere ağza ,

üç kere burna

ve kalbe binlerce kez…”

İki sücut daha gerekti gözlerin için, ömrüm, az bekler misin? Yirmi yedi yıl çehrene nazar eyleyen efsunu gözünün beyazına iliştir

Eksik öpücük izlerini düşür çocukluğundan

Gamzelerindeki ten perdesini sıyır! Gök mü ağladı saçlarının kucağına, alnımın narına değdir

Tevafuk, ayrı kentlerin dolunayıydı işte, aynı yüreğin ortasına vehleten çömelen

Sen bana ‘mor menevşem’ de, ben tüm kır çiçeklerini geçireyim aklımdan

Hadi beni öl biraz, yaşam adına! Aklım yok ki benim, bak, niçin özlediğimi unuttum

Ah, yoksa sen mi şikâyet ettin gurbeti ay ışığına kanı deli çocuk? Bundan mıdır nicedir şu’le gök/yüzünün yanağı?

Musa gibi Nil’e mi bıraktılar seni eyy?

“Kıyındayım al yürüt

Kıyımdayım al büyüt…

Al!

Sen et beni!”

Kadife gül katresi…

Benekli yeşil…

Taş fırın kokulu peksimet…

Bir düş asıldı sağ bileğimden yukarı, iki ben arana

Afedersiniz, burası cennetin şubesi mi Kirâmen Kâtibîn? Ayakucuma gölgesi düşen bu eşrefi mahlûkatta kim?

Anımsamak gensemde?

üç, hanginiz unuttunuz bu mahfî huzuru Daha dün öldüm melek, şimdi soluğumun terkini bir şükür öteye ekler misin? Yani diyorum ki, bir eshar-ı bahar hani, az ötemde bekler misin?

''Burası son durak,

çift bilet bas kabristana!''

Sen yolunu şaşırdın çocuk

Oysa ben kaç kervansaray bekledim gözüm yaslı

Az kaldım, ferim iki fütun çekmiş elalığımın mal-i hülyasına

Eyvah eyvah bir deli güzare mi koydu ismini ‘elfirak’!

Öyleyse gelme ölesim var!

Öyleyse bittim ben, canımdan başla silmeye

"Gel sür perçemini alnıma, baktığım her yerde bir sen varsın

Çok şükür imtihan üstü imtihansın

"

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Aşk Kaç Biz Eder??? G/izini sürdüm… Saçları dökülmüş ayrılığın, gözleri haki Seni görmek istediğimi bilmiyorum, uyu/yorum yüreğimin üstü açık Yine sancım var dilimden yukarı Belki, annen seni bana doğuruyor Yetim feryat… Bir tas su vereni yok hasretin İmbikten aşk sızarken lehçem lâl-ü ebkem Açım, açığım, üstüme bürü aheste aheste halvetimi Al bir şal, al bir şal titremesin gözünün nazlı benekleri Güneşli günler getirdim, bakmayı bilmeyişimin ar’ından sığınırken gözlerine inen ince belli yağmuruna sağanak sağanak Susmaktı en akıllıcası belki, çünkü bir aşk ancak bu kadar anlatılamazdı ''Dalgalar çoğaldı mı?'' Sol avucumu soğuk terletiyor Firdevs kıyısından yazgıma döşediğin deniz taşları Kumdan kaleydi bekli de visalimiz, bizse bir kumdan kalenin ömrünü gözde büyütecek kadar çocuk! Hadi bana ellerini ver, hadi seni saçlarımdan geç En yeşili tuttum ölümlerden, sahi Nil karası gözlerin kaç boğumluk? Mavi kıyım… Sana bakmak bir bahar temaşası Tenindeki izlerin, annesinin ellerini düşüren bir çocuk Eyüp mezarlık yokuşunda Bense hayat kadar beceriksiz, al beni hüznüne vur! Dur! Bir aşk kaç biz eder? Bir kent kaç kere aşk? Bir aşk kaç kere ölüm? … Sen bir meleksin ve ben öldüm… Bildim, bahara elçi tek bir papatyaymış Ve deniz, tenine ilk değen yağmuruna beste yaparmış Yanındayım hadi omzuma dayan Dayan! Az sonra martı sesleri kısılacak Sukutun perdelerini iğneleyecek gece toplayıp tüm çaresizliğimizi Uyu/ma! Geliyorum rüyana… “Ölümlerden ölüm beğen benim için, sana en fiyakalı yenilgimi sakladım” Gözlerimi alıyor kız kulesinin işvesi yanağının kenarından Evet, evet şu karşıda süzülen karabatak! Etrafta herkes çok, kimse yokken, öptürme yüreğinden Ah bu deli ıslık, armağan olsun mu Salacağa bizden? Sahi, son kuruşunu aşka vermişken sen, iskeleye tünemiş bir martı olsaydı cesedim, hani öylesi belil, hani baran yemiş az biraz önce, hani a’bad, üstüme hulleti örter miydin? Vasf-ı halim ayan, zulalim Şifa olsam da havz-ı kevseri bekler miydin? “Abdest alıyorum deniz suyundan… Üç kere ağza , üç kere burna ve kalbe binlerce kez…” İki sücut daha gerekti gözlerin için, ömrüm, az bekler misin? Yirmi yedi yıl çehrene nazar eyleyen efsunu gözünün beyazına iliştir Eksik öpücük izlerini düşür çocukluğundan Gamzelerindeki ten perdesini sıyır! Gök mü ağladı saçlarının kucağına, alnımın narına değdir Tevafuk, ayrı kentlerin dolunayıydı işte, aynı yüreğin ortasına vehleten çömelen Sen bana ‘mor menevşem’ de, ben tüm kır çiçeklerini geçireyim aklımdan Hadi beni öl biraz, yaşam adına! Aklım yok ki benim, bak, niçin özlediğimi unuttum Ah, yoksa sen mi şikâyet ettin gurbeti ay ışığına kanı deli çocuk? Bundan mıdır nicedir şu’le gök/yüzünün yanağı? Musa gibi Nil’e mi bıraktılar seni eyy? “Kıyındayım al yürüt Kıyımdayım al büyüt… Al! Sen et beni!” Kadife gül katresi… Benekli yeşil… Taş fırın kokulu peksimet… Bir düş asıldı sağ bileğimden yukarı, iki ben arana Afedersiniz, burası cennetin şubesi mi Kirâmen Kâtibîn? Ayakucuma gölgesi düşen bu eşrefi mahlûkatta kim? Anımsamak gensemde? üç, hanginiz unuttunuz bu mahfî huzuru Daha dün öldüm melek, şimdi soluğumun terkini bir şükür öteye ekler misin? Yani diyorum ki, bir eshar-ı bahar hani, az ötemde bekler misin? ''Burası son durak, çift bilet bas kabristana!'' Sen yolunu şaşırdın çocuk Oysa ben kaç kervansaray bekledim gözüm yaslı Az kaldım, ferim iki fütun çekmiş elalığımın mal-i hülyasına Eyvah eyvah bir deli güzare mi koydu ismini ‘elfirak’! Öyleyse gelme ölesim var! Öyleyse bittim ben, canımdan başla silmeye "Gel sür perçemini alnıma, baktığım her yerde bir sen varsın Çok şükür imtihan üstü imtihansın"