Gizli Öz/Nem ....

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Adı konmamış bir çocuk gibi yüreğim bu mevsim

öylesine başıboş, öylesine sahipsiz

yazdığım hiçbir şiir zamanında düşmüyor kağıda

esirliğim oluyor, imkansızlık şarabıyla beni sarhoş eden bu aşk

davam sevda!

öznesi sensin kurduğum her cümlenin

çünkü ben seni, göz göze geldiğin herkesle tanışmayı isteyecek kadar çok sevdim sevgili

o yüzlerde hep senden bir parça aradım

senin sevgiye olan açlığına bir sebep aradım

ya da benim sana olan açlığıma

uçurumsun

çıkmaz sevda sokağında gördüğüm ve bir türlü uyanamadığım bir düşsün

uçurumdan atlayınca şiirlerimin boynu bükük kalacağını bilmek bile, önleyemiyor içimdeki bu yok olma istemini

önüme çıktığın bütün zamanlar, içimde bir çıkmaz sokak yaratmaya yetiyor

gizli öznesisin, bir demet beyaz papatya ile birlikte sevdanın kapısına bıraktığım her cümlenin

yazık ki, açmıyorsun bana kapılarını

yok, sevdanın çaresi

işte bu yüzden özneler gizli kalmalı sevgili

dillenirse sevdam

yüreğimi bir ok yapıp vururum kuşları

gözlerini rehin alır solgun bir hikaye, geri almaya yetmez fakir sevdamız

aşkın ışıkları sokak lambalarıyla kavga ediyor bu gece

zamanın durmasını istediğim tüm anları, adınla mühürlüyorum

cümlenin bütün öğeleri tamam

mevsimlerdir, öznenin mahzeninden çıkmasını bekliyorlar

dökülmek için sevda taciri dudaklarımdan, öznenin maskesini çıkarmasını bekliyorlar

hürriyeti sensin

içimden geçen; daha doğrusu, içimde kalan her cümlenin

benimle hiç ıslanmadın sevgili

ve ben hiçbir şiirimi okuyamadım sana

çünkü sen, gizlenmesi gereken bir özneydin yalnızca

yağmurlu gecelerde, 'keşke yanımda olsa 'dediğim

paramparça birkaç şarkıyla ya da yıpranmış aşklarla kendimi avuttuğum imkânsızlık sarhoşu gecelerde, 'benimle hiç içmedi' dediğim bir özneydin

koparmaya kıyamadığım tek çiçeğimdin

günyüzü görmemiş acılardan geçiyor sana giden yol sevgili

hiç uçurtma uçurmamış çocukların, geçmişlerine duyduğu öfkeden geçiyor

bizim paramparçalığımızdan, yalnızlığımızdan şiire eski bir sevgili gibi sarılışımızdan geçiyor

sana giden yol

benim yokluğumdan geçiyor

Ve kalemim oluyor sana duyduğum bu yıllanmış aşk

Seni seviyorum

ama hangi 'sen'i sevdiğimi bilmiyorum

bırak, gizli kalsın özneler

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gizli Öz/Nem .... Adı konmamış bir çocuk gibi yüreğim bu mevsim öylesine başıboş, öylesine sahipsiz yazdığım hiçbir şiir zamanında düşmüyor kağıda esirliğim oluyor, imkansızlık şarabıyla beni sarhoş eden bu aşk davam sevda! öznesi sensin kurduğum her cümlenin çünkü ben seni, göz göze geldiğin herkesle tanışmayı isteyecek kadar çok sevdim sevgili o yüzlerde hep senden bir parça aradım senin sevgiye olan açlığına bir sebep aradım ya da benim sana olan açlığıma uçurumsun çıkmaz sevda sokağında gördüğüm ve bir türlü uyanamadığım bir düşsün uçurumdan atlayınca şiirlerimin boynu bükük kalacağını bilmek bile, önleyemiyor içimdeki bu yok olma isteminiönüme çıktığın bütün zamanlar, içimde bir çıkmaz sokak yaratmaya yetiyorgizli öznesisin, bir demet beyaz papatya ile birlikte sevdanın kapısına bıraktığım her cümlenin yazık ki, açmıyorsun bana kapılarınıyok, sevdanın çaresiişte bu yüzden özneler gizli kalmalı sevgilidillenirse sevdamyüreğimi bir ok yapıp vururum kuşları gözlerini rehin alır solgun bir hikaye, geri almaya yetmez fakir sevdamızaşkın ışıkları sokak lambalarıyla kavga ediyor bu gece zamanın durmasını istediğim tüm anları, adınla mühürlüyorum cümlenin bütün öğeleri tamam mevsimlerdir, öznenin mahzeninden çıkmasını bekliyorlardökülmek için sevda taciri dudaklarımdan, öznenin maskesini çıkarmasını bekliyorlar hürriyeti sensiniçimden geçen; daha doğrusu, içimde kalan her cümleninbenimle hiç ıslanmadın sevgili ve ben hiçbir şiirimi okuyamadım sanaçünkü sen, gizlenmesi gereken bir özneydin yalnızcayağmurlu gecelerde, 'keşke yanımda olsa 'dediğim paramparça birkaç şarkıyla ya da yıpranmış aşklarla kendimi avuttuğum imkânsızlık sarhoşu gecelerde, 'benimle hiç içmedi' dediğim bir özneydinkoparmaya kıyamadığım tek çiçeğimdingünyüzü görmemiş acılardan geçiyor sana giden yol sevgilihiç uçurtma uçurmamış çocukların, geçmişlerine duyduğu öfkeden geçiyorbizim paramparçalığımızdan, yalnızlığımızdan şiire eski bir sevgili gibi sarılışımızdan geçiyor sana giden yol benim yokluğumdan geçiyor Ve kalemim oluyor sana duyduğum bu yıllanmış aşk Seni seviyorum ama hangi 'sen'i sevdiğimi bilmiyorum bırak, gizli kalsın özneler