Sen Sevilmekten Caydın

aşık değildim sana aşk değildi benimki

aşk acı, aşk bencillik! oysa ben senin için de sevdim seni

sevdim sadece sen gülerken, bana doğru yürürken, ellerin ellerimdeyken, ellerin uzaktayken, sen başka bir evde, ben başka bir evdeyken, aklıma bile gelmiyordu yokluğun

yokluk diye birşeyin yeri yoktu bende aşk değildi bu adını koyduğum

hep vardın, kokumda nefes alıyordun benimle konuşuyordun, bana dokunuyordun, içimden akan kelimeleri duyuyordun susuyordun, uyuyordun,

uyurken çok güzel görünüyordun

öptüğün zaman ılık birşeyler iniyordu gövdeme sen sarılıyordun ama ben sıcaklığını hapsediyordum üşümezdim hiç yorulmazdım sen hiçbir çiçeğimi soldurmuyordun

oysa aşık olunca insan, aklı duruyor zaman duruyor özlüyorsun, özlüyorsun, özlüyorsun özlemekle bitmiyor bir şarkı duyuyorsun duruyorsun olduğun yerde birden o oluyorsun

o da duyuyormuş gibi

Sezen bi şarkı söylüyor, sen şaşırıyorsun!

içinden 'benim hislerimi nerden bilir? o da mı seni sevdi, o da mı seni bildi' diyorsun

'iste yeminler ederim aşka, belki bir daha hiç tutulmazlar, inanmasan bile gel, inandığım ne var ne yoksa, hiç vermediğim kadar ' diyor

gittikçe yükselen bir sesle çağırıyor

hayır o değil çağıran benim, duyuyor musun?

'gör beni, bulup karanlıklarda sar biraz

ki doğmasın sabahlar, al sevgim hiç vermediğim kadar

unuttur yalnız yaşadığım her geceyi öyle gel, gel' diyor

şarkı bitecek nerdeyse

bekliyorum, gelmiyorsun

ama alışıyorsun sonra ne bileyim belki anlıyorsun ya da anladım sanıyorsun kendi içinden cümleler kurup, bunları sanki o söylemiş gibi inanıyorsun hep içinden konuşuyorsun onunla

cevapsız sorulara cevap buluyorsun aramıyorsun arayamıyorsun ki ne denir bilmiyorsun

çoktan ikiye bölünmüşsün; yürüyüp gitmeliyim diyor bir yanın, bir yanınla hala özlüyorsun

özlemek ayaklarından çiviliyor seni, gidemiyorsun e ne olacak şimdi, o da gelmiyor sen de gidemiyorsun

gelmesin işte, tek giden o mu diyorsun kızıp; seni kendinden mahrum bırakışına, senden mahrum kalışına küfrediyorsun ama özlüyorsun, dedim ya özle özle, özlemekle bitmiyor

bir an geliyor kıpırdayamıyorsun kıyamıyorsun unutmaya o kötü biri değil ki, onu sevdin sen

senden gidince mi kötü olsun gözlerindeki çocuğu anımsıyorsun güldüğünüz anlar geliyor aklına gülemiyorsun ağlayasın geliyor bazen, koca bir iç çekip başka birşeylerle ilgileniyorsun

biri geçiyor yanından onun gibi kokan nefes alamıyorsun bir yemek yiyeyim diyorsun, makarna yapmışlar, sosu da sos mu bizimkilerin yanında üstelik kızarmış ekmek de var

yiyemiyorsun şarap kadehlerinin kırmızı gölgesindeki yüzünü anımsıyorsun, içemiyorsun o lanet şarabı sen sarhoş olmuşsun zaten, gerek duymuyorsun bir dokunsalar bin ağlıyorsun

yazıp yazıp siliyorsun, telefonu eline alıp bırakıyorsun, yolunu değiştiriyorsun bazı bazı

ama aslında kendinden kaçıyorsun

artık 'mutlu ol, iyi bak kendine diyor' şarkılar

ve sen bana el sallıyorsun

işte sevgilim aşkın bende ki karşılığı hep yokluk

ben sana aşık değildim

nasıl aşık olacaktım ki ben sana

sen var oluşumdun benim

hani rüyalar vardır, onların gerçek oluşuydun

ben senin her halini ayrı ayrı sevdim

seninle olan beni sevdim

o kadar mutluluk fazlaydı bana zaten

allah'tan mutluluktan korkmayı yeni öğrenmemiştim

ben;

seviyorum



seni seviyorum

ben seni pek çok

diyip dururdum

kahretsin

oysa sen şimdi sevilmekten caydın

bana aşkı saldın

gidiyorsun

peki

öyle olsun