Sana Söyleyeceklerimi De Susturdum

Sonbaharda ağaçların yapraklarını döktüğü gibi

Döktüm dilimdeki sessiz kelimeleri

Hepsin de bir haykırış

Hepsin de bir yakarış vardı

Sessiz isyanımın başlangıcıydı bu

Sen anlamadın

Geride bırakıyorum sana ait olanları

Kelimeleri ve şarkıları başkası için söylenmek üzere

Raflara kaldırıyorum

Seni hatırlatacak sözcükleri lügatimden kaldırıyorum

Senin içinde geçtiğin şiirlerim olmayacak

Sana dair olanları söküyorum tek tek

İnsanın geçmişinden kopması

Anılardan uzaklaşması

Yakıcıymış

Anlıyorum

Hep peşimden gelecek bir geçmiş istemiyorum

Geçmişimi de bırakıyorum arkamda

Geriye bakıp daha çok hatırlamak

Daha çok kanamak istemiyorum

Unutuyorum desem yalan

Unutmuyorum

Şimdilik

Sadece alışıyorum

Alışmak unutmanın başlangıcıymış

Önce alışırsın

Sonrada unutursun diyorlar

Unuttuğunda da geri dönmesin

Bakmasın bile

Söylediğim sözleri de geri alıyorum

Siliyorum birer birer bütün yazdıklarımı

Karalıyorum adımın yanına yazdığım adını

Kör kuyuların karanlığında kalsın istiyorum yüzün

Arınmak istiyorum senden

Senle yaptığım

Doğrularımı ve yanlışlıklarımı ayıklıyorum

Yanlışları koyuyorum bir köşeye

Doğrular zaten benim doğrularım

Ya sen!

Sen yapabiliyor musun?

Hesaplaşa biliyor musun?

Kabulleniyor musun hatalarını?

Sindiriyor musun yaptıklarını?

Saklıyor musun sırlarını?

Son darbeye mi hazırlanıyorsun yine?

Yalanlarına hala kendini inandırıyor musun?

Çünkü

Ben inanmıyorum artık

Susuyorum

Kırılmışlığımın koynunda

Susuyorsun

Yalanlarının girdabında

Susuyorum

Kelimelerin faydasız olduğunu bilerek

Susuyorsun

Saklamak daha kolay geldiği için

Bilmiyorsun

Çok şey bildiğimi?

Sözcükler anlamını yitirdi

Sana dair söylenecek bütün sözleri tükettim

Kelimeler dilsiz artık

Lal ettim kendimi

Sana bir şey söylemeyeceğim

Sustum?

Sana söyleyeceklerimi de susturdum?