Umudum Gitme Sözünün Fısıltısında...

En çok özlenildiği zaman sevilir giden

Özledikçe severiz, sevdikçe özlemler birikir göğsümüzün en yangın yerinde

Sevgi varken yaşanan ayrılıklar sızılı bir masaldır

Sebep ya şartlardır, ya zamandır,

ya da belki de sevginin göz alıcı, sihirli ışığına teslim olmaktan korkmaktır

Ne olursa olsun bu masal ayrılıkların ayrılıklarla başlamadığını anlatır

"Hoşça kal" der bir yazı, ya da bir ses

Yüzünü sevgilinin yüzüne değdirmeyi kimse bu anda istemez

Çünkü en çok o ana isyan eder belki çıldırasıya sarılma, delice öpme isteği

("Dur gitme! Hoşça kalamaz ki kimse, ne giden ne de kalan geriye")

(Gidenin biz olduğumuzu düşündüğümüzde hep kalan olmadık mı aslında geriye?

Gittiğimizi düşünüp aynı yerde saydık hep

Doğum günleri çoğaldı avuçlarımızda,

takvim yaprakları anılarıyla düştü yüreğimize

Ne yana kaçsak aynı yerde kaldık hep

Vakitli vakitsiz hasretler nöbeti,

gece yarısı sevgilinin o güzel hayali,

gözlerde lanetli bir hıçkırığın intihar eşiği)

Sevdikçe sevilenin yürekte kalmasındandır aslında hepsi

Oysa aslında bitmemiştir değil mi?

Sözler söylenmiş, gereği düşünülmüş, süren sürülmüştür

Ama bir bekleyiştir, içinde taşıyan ümidi

Beklersin, neyi niye niçin beklediğini bilmeden

Aslında bilirsin, çünkü geriye sevgi ve şiir kalmıştır, terk edemez ki onları seven

Evet şimdi ne zaman bir şarkı, bir söz, bir hatırlayış olsa

hep bir pay bırakır bana ve sana olan sevdama)

UNUTMA

BEN GİDERKEN DÖNÜP DOLASIP HEP SANA GELİYORUM ASLINDA

Arkama baksam da bakmasam da

umudum

"Gitme" sözünün fısıltısında