Tuvalimde Ebruli Renk

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Hayaller ağlıyor başımda

Ağıtları sarmış semayı

Yaşlar sulamış, özlem goncalarını

Yine, efkârlardayım

Ümitsiz… Çıkış yok

Başımda ki baykuş

Ötüyor durmadan

Her çığlığında

Koparıyor bedenimden

Beni… Masumluğumu… Sevinçlerimi

İçimi dökemem ki kilitli sözcükler

Hani isyan etmek de değil derdim

İçime çekiyorum o namusuz sigarayı, bir çocuğun ana kucağına sığınması gibi

Sarıyor her bir hücrelerimi sonu ölüm bile olsa

Umurumda da değil artık

Özlediğim huzura MERHABA demeyi, bekliyorum sabırla o günü gelecek diye

Günler sonra bu sabah kahkahalarla güldüm

Hem de arsızca gözlerimden yaşlar akarcasına

Gülmekten mi? ağladım yoksa gerçek yaşlar mıydı? Bilmiyorum

Tek bildiğim içimi saran o umursamazlık, soluksuz kalındığında alınan derin bir nefesti

Bir şeyin daha farkına vardım

Ben yaşamaya anne olduğumda başlamışım

Hani doğum tarihimi değiştirebilsem, doğduğum tarih; anne olduğum tarih olmalı

Bencilce bir mutluluk… Kime ne ki?

Benden alınan onca şeyden sonra saklayabildiğim ve kimsenin dokunamayacağı hazinem

Her bir saati her bir saniyesi mutluluk olan öznem

Başımda çakan şimşeklerden, kopan fırtınadan saklanabileceğim kucağım

Tuvalimdeki ebruli renk

Yıllar sonra resim yapmak istiyorum bugün

Ellerimde boya kokusu olmalı

Bembeyaz tuvalde ilk desenlerimi çiziyorum

Beliren bir nazlı gülümseme

Kime ait?

Fırçamda buz mavisi, vuruyorum en üsten en alta kadar, yer yer beyaz

Bu umutlarım mı?

Gülümsemenin yüzü beliriyor, dik dik bana bakıyor

Bir beklentisi mi var?

Küçük bir beden beliriyor istem dışı…

Çevresini taş duvarlar çeviriyor

Küçük bir merdiven yanında… Sanki bana bir şey anlatıyor

Elim kırmızı boyaya gidiyor

Biraz kırmızı, biraz da sarı alıyorum fırçama, beyaz yine takılıyor fırçamın ucuna bensiz olmaz diye…

Taş duvarların üstünde bir kapı beliriyor

Boyuyorum turuncuya…

Gülümseme yayılıyor küçük bedende

Koşuşturuyor tuvalimde, bir kapıya bir merdivene

Şimdi sıra ne de?

Merdivenin altında bir masa çiziyorum

Üstünde bir biblo… Kedi şeklinde

Gülümseme donuyor!

Yok, olmadı sevemedi bibloyu, ama silemem ki!

Bu korkularım mı?

Ayakları üşüyor küçük bedenin

Bir halı çizmeliyim, bol tüylü küçük ayakların gömüleceği

Sıcacık…

Sarı bir halı beliriyor ayaklarında

Pencere eklemeliyim ama nereye?

Kapının soluna koyuyorum penceremi

Önüne de bir divan, üstünde ot yastıkları olan… Çiçekli bir örtüsü var yere kadar uzanan

Küçük beden kuruluyor divanın üstüne

Pencereden bakıyor dışarıda ki yağan kara!

Bekliyor… Bekliyor… Bekliyor…

Yalnız kalmasın diye fırçam ısrarla bir bebek çiziyor küçük kolların arasına

Saçları iki örgü bir bebek…

Gönül Akar

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Tuvalimde Ebruli Renk Hayaller ağlıyor başımda Ağıtları sarmış semayı Yaşlar sulamış, özlem goncalarını Yine, efkârlardayım Ümitsiz… Çıkış yok Başımda ki baykuş Ötüyor durmadan Her çığlığında Koparıyor bedenimden Beni… Masumluğumu… Sevinçlerimi İçimi dökemem ki kilitli sözcükler Hani isyan etmek de değil derdim İçime çekiyorum o namusuz sigarayı, bir çocuğun ana kucağına sığınması gibi Sarıyor her bir hücrelerimi sonu ölüm bile olsa Umurumda da değil artık Özlediğim huzura MERHABA demeyi, bekliyorum sabırla o günü gelecek diye Günler sonra bu sabah kahkahalarla güldüm Hem de arsızca gözlerimden yaşlar akarcasına Gülmekten mi? ağladım yoksa gerçek yaşlar mıydı? Bilmiyorum Tek bildiğim içimi saran o umursamazlık, soluksuz kalındığında alınan derin bir nefesti Bir şeyin daha farkına vardım Ben yaşamaya anne olduğumda başlamışım Hani doğum tarihimi değiştirebilsem, doğduğum tarih; anne olduğum tarih olmalı Bencilce bir mutluluk… Kime ne ki? Benden alınan onca şeyden sonra saklayabildiğim ve kimsenin dokunamayacağı hazinem Her bir saati her bir saniyesi mutluluk olan öznem Başımda çakan şimşeklerden, kopan fırtınadan saklanabileceğim kucağım Tuvalimdeki ebruli renk Yıllar sonra resim yapmak istiyorum bugün Ellerimde boya kokusu olmalı Bembeyaz tuvalde ilk desenlerimi çiziyorum Beliren bir nazlı gülümseme Kime ait? Fırçamda buz mavisi, vuruyorum en üsten en alta kadar, yer yer beyaz Bu umutlarım mı? Gülümsemenin yüzü beliriyor, dik dik bana bakıyor Bir beklentisi mi var? Küçük bir beden beliriyor istem dışı… Çevresini taş duvarlar çeviriyor Küçük bir merdiven yanında… Sanki bana bir şey anlatıyor Elim kırmızı boyaya gidiyor Biraz kırmızı, biraz da sarı alıyorum fırçama, beyaz yine takılıyor fırçamın ucuna bensiz olmaz diye… Taş duvarların üstünde bir kapı beliriyor Boyuyorum turuncuya… Gülümseme yayılıyor küçük bedende Koşuşturuyor tuvalimde, bir kapıya bir merdivene Şimdi sıra ne de? Merdivenin altında bir masa çiziyorum Üstünde bir biblo… Kedi şeklinde Gülümseme donuyor! Yok, olmadı sevemedi bibloyu, ama silemem ki! Bu korkularım mı? Ayakları üşüyor küçük bedenin Bir halı çizmeliyim, bol tüylü küçük ayakların gömüleceği Sıcacık… Sarı bir halı beliriyor ayaklarında Pencere eklemeliyim ama nereye? Kapının soluna koyuyorum penceremi Önüne de bir divan, üstünde ot yastıkları olan… Çiçekli bir örtüsü var yere kadar uzanan Küçük beden kuruluyor divanın üstüne Pencereden bakıyor dışarıda ki yağan kara! Bekliyor… Bekliyor… Bekliyor… Yalnız kalmasın diye fırçam ısrarla bir bebek çiziyor küçük kolların arasına Saçları iki örgü bir bebek… Gönül Akar