Erzincan Efsaneleri ( Tüm Erzincan Efsaneleri)

Erzincan Efsaneleri

Erzincan efsaneleri genellikle ermiş olarak nitelendirilen kişi çevresinde toplanır Dini efsaneler dışındaki yöre efsanelerinin konularını ise insanlar, yaşadıkları yerler ve tabiat konuları içerir

Asuman ile Zeycan Efsanesi

Erzincan'da Kaleli Bey'le kethüdası Derviş Ahmed'in çocukları olmaz Bey'in bu durumdan yakınması üzerine kethüda, “Çıkıp dolaşalım belki ağzı dualı bir dervişe rastlarız, derdimize çare bulur”der Birlikte yola düşerler Yaylada rastladıkları bir dervişe içlerini açarlar Derviş onlara birer elma verir Elmanın yarısını kendilerinin yemesini, yarısını da karılarına yedirmelerini söyler "Kimin kızı olursa, öbürünün oğluna versin" diyerek ortadan kaybolur

İkisi de denileni yapar Beyin bir kızı, kethüdanın bir oğlu olur Çocuklar birlikte büyüyerek, okul çağına erişir İkisinin de henuz adı konmamıştır Bir gün Bey'le kethüdanın yaylada rastladıkları derviş gelerek oğlana Asuman, kıza Zeycan adını verir

Bir rastlantı sonucu annesinden, Asuman'ın kardeşi değil nişanlısı olduğunu öğrenen Zeycan ona yakınlık duymaya başlar Asuman'da Zeycan'ı sevmektedir Onların bu tutkularını bilen bir kadın, durumu beye bildirir Bey öfkelenerek kethüdayı ve oğlunu konaktan kovar

Asuman babasını göndererek Zeycan'ı istetir Bey önce kabul eder ancak karısı razı olmaz Bunun üzerine olumsuz yanıt verirler Bir gece iki genç düşlerinde ak sakallı bir derviş görür onun elinden "Aşık Badesi" içerler Her ikisi de şiir söylemeye başlar Bu düş üzerine duygularını birbirlerine şöyle anlatırlar

Asuman: İstemem tabibi peymane buldum

Çaresiz dertlere düştüm ne dersin?

Hakkın himmetiyle ummane daldım

Bahar seli gibi çoştum ne dersin?

Zeycan: Dün gece seyrimde oldum divane

Varlığım kırkların yoludur yolu

Eli bağlı durdum Ande "divan"ına

Sundular bir kadeh doludur dolu

Tüm çabalarına karşın sevdiğine kavuşamayan Asuman, sonunda gurbete çıkar Giderken mendilini Zeycan'a vererek, vedalaşır Zeycan'da anmalık olarak yüzüğünü ona verir

Kaleli Bey kızını da alıp yaylaya çıkmıştır Asuman'ın yolu buraya düşer Tanınmamak için bir çobanla giysilerini değiştirir Bey onun kızıyla aşıklık sınavına girmesini ister Asuman, kaybedenin öbürüne kul olması koşuluyla kabul eder Karşılıklı söyleşirler, sonunda Zeycan yenilir Ancak bey kızı vermemekte kararlıdır Asuman tekrar yollara düşer Bey olanları anlatıp kendisini karalamasından korktuğundan Asumanı öldürtmek ister Adamlarına onu öldürüp, kanlı gömleğini getirmelerini buyurur Adamlar Asumanı yakalar Asuman son bir kez Zeycan'ı görmek için yalvarır Adamlar kabul eder Asuman yüzüğü gösterip kendini tanıtır Zeycan adamlara yalvararak sevdiğinin canını kurtarır, beye de kanlı bir gömlek götürürler Asuman yine yollara düşer Bir dağ başında tipiye tutulur ve kendini kurtarması için tanrı'ya yakarır İmdadına yetişen derviş onu kurtarır ve isteği üzerine Asumanı Basra'ya ulaştırır Asuman burada Afyoncu Dede'nin kahvesine yerleşir ve şiirler söyler Ünü çevreye yayılınca herkes kahveye gelmeye başlar Bundan hoşlanmayan diğer kahve sahipleri, bir kocakarıdan Asumanı yoketmesini *ister Kadın Asumanı bahçesindeki kuyuya atar Burada söylediği şiirlerle yardım dileyen derviş Asuman’ı derviş kurtarır

Asuman Derviş'e, sevdiğinden haber getirmesi için yalvarır Derviş gelip Zeycan'ı görür ve Zeycan sevdiğinden aldığı mendile gül dokuyarak dervişle gönderir Anmağını gören Asuman'ın özzlemi dayanılmaz olur ve dervişten kendisini Zeycana kavuşturmasını ister Birlikte Erzincan'a gelirler Bu sırada Zeycan'ın düğünü yapılmaktadır Zeycan, aşık olarak konağa giren Asuman’dan yardım ister Asuman başından geçenleri valiye anlatır Vali Timurpençeden Kaleli beyi öldürmesini ister Asuman buna engel olur Dervişin atının bastığı taprağı babasına götürünce kethüdanın gözleri açılır Beyle anlaşmazlıklarını unutarak tekrar kardeş olurlar

Asuman ile Zeycan ise yedi gün yedi gece süren bir düğünle evlenir ve yaşamlarının sonuna kadar mutlu yaşarlar



Pepuk Kuşu Efsanesi

Munzur dağı eteklerinde kış mevsiminin, etkisini yavaş yavaş kaybetmeye başladığı günlerde Baharın geleceğini muştulayan cemreler beklenir Sonunda cemre, hava ve topraktan sonra suya da düşer Hem de ateş topu bir sıcaklıkla Su da hava gibi, toprak gibi ısınmaya, yaşam daha kolay, daha güzel yaşanılır olmaya başlar Cemre havanın güzelleşmesini, suyun ısınmasını ve toprakta gizlenen tohumların, bitkilerin, kuru ağaç dallarının, canlıların uyanmasına sebep olur Bir umut olur canlı cansız tüm varlıklara

Cemre toprağa düştükten sonra bahar geliveriri dağlara, ovalara, kırlara Ve ardından yüreklere Önce kardelenler, nergisler, süsenler (sosın) kaldırır bükülmüş boyunlarını gökyüzüne, ardından laleler, frezyalar, kır karanfilleri, kırkkanatlılar, yabangülleri İç gıdıklayan kokularını etrafa yayarlar, renk renk ışıklarını sulara aksettirdiler

Baharın gelmesiyle birlikte kuşlar daha bir neşeli öter, daha bir neşeli uçar gökyüzünde Dereler daha bir sevinçle akar, daha bir çoşkuyla eser rüzgar

Her bahar nasırlı ellerin toprağa attığı tohumlar, yeniden yeşerme sürecine dönüşünce, doğa yeniden dirilir Bir serin şebnem, güneşin de etkisiyle kendini yeniden doğurur Derin uykusundan uyanır doğa Umutsuzluğu ortadan kaldırarak aydınlığını, güneşe yönelen gülüşlerini saçar evrene

Kenger, karların erimesiyle yetişen en önemli bitkilerden biridir çocuklar için Bir taraftan soyulup yenilir, yemeği yapılır diğer yandan sakızı toplanır Kenger sakızıyla da meşhur bir bitkidir, üzerine türküler bile yakılmıştır Kengeri, önemli yapan bence tüm bunlardan da öte acıklı efsanesidir Farklı biçimde de olsa kengerin bittiği her yerde pepuk kuşu efsanesi bilinir ve çocuklara anlatılır

Efsane, kimi yerlerde farklılık da gösterse, konu benzerdir Kimi yerde erkek kardeşin acısı anlatılır kimi yerde kız kardeşin acısı

Nuri CAN