“Özledim” De, “Uğradım” De, “Aslında Gelmiyordum, Yolum Düştü” De; Gel..

"Hasret, ümidin azaldığı yerdedir Dağlar iner düzlüğe, bir hayalin ardından Kimi zaman şiirde, bir şarkı nakaratında, bazan en gaflet anında sitemin, firakının yaktığı dayanılmaz demlerde, kelimeler istemem yâr Susarsan da gel

Gelmen için birçok şey bahanedir Sözgelimi gamzen:

Senin gamzen, güldükçe gönlüne salınan bir kovadır, âb-ı hayat suyuna daldırılan Zerk ettiğin gün gülüşünün en vefakârını dermandan düşen damarlarıma, hayata yeni baştan başlayacağım Son adımımı atmadan gel Yaşlanmadan, ak düşmeden saçıma

Çokluklar çoktan bitti, azlarla gel Yağmurun çisilinde, rüzgarın melteminde Ay tutulmasıyla Dalıp gittiğin okyanuslardan çıkıp, bir albatrosun beyaz kanatlarına tutunarak gel

Sebepler bul gelişine “Özledim” de, “uğradım” de, “aslında gelmiyordum, yolum düştü” de gel

Ya da sebepsiz gel, hikmetsiz Neden geldiğini değil, nasıl geldiğini söyle sadece Yoruldun mu, acıktın mı, üşüdün mü… Sormam başka kelime

İnceden inceye nakşedince her sabah gözlerime, umudun çiçek açan kutlu vuslat gününü, görmez oldum sen gayrısını Ateşten çaputlara dilekler eklemekse gelişin, yakarak gel dilek ağaçlarını

Ben, sanma ki bıktım bu intizardan Sabırla beklerim Ama sen yine de nasıl geleceksen gel işte Düşünceler çokdan bitti, dost Düşünmeden gel"

alıntı