Muhteşem Osmanli Hikayeleri

OSMAN GAZİ'NİN RÜYASI

Ebdal Kumral, tefekkür halindedir Birden yanında Hızır aleyhisselâm beliriverir! Osman Gazi'yi kastederek "O yiğidin istikbali çok parlak" der, "Var bul onu ve müjdeyi ver!"

-Nasıl bir müjde?

-Yakında rüyasını görür!

Ebdal Kumral, dergâha koşar Vardığında sohbet başlamıştır Bir köşeye sokulur, diz çöker Bakın şu işe ki Osman Gazi de oradadır Genç mücahid kelimesini kaçırmadan şeyhini dinlemektedir

"Toprağa bağlanın!"

Edebâlî Hazretleri "Toprağa bağlanın!" der, "Su kullanın, ağaç dikin, bahçelerinizi elden geçirin" (Bunlar bu coğrafyada kalıcı olduklarına dair işaretlerdir) "Fukaraya sahip çıkın, âlimlere hürmet edin"

Gecenin ilerleyen saatlerinde Osman Gazi el öper, müsaade ister Edebâlî hazretleri gözlerini kısar, geceyi dinler Sonra nedendir bilinmez "Sabah ola hayrola" der, "gelin kalın burada!"

Bu diyarda ona itiraz ne mümkündür "Başüstüne" der, baş eğerler Derhal döşekler serilir Osman Gazi ayağını uzatıp yatamaz Zira odanın duvarında Mushaf-ı Şerif asılıdır Bir köşeye bağdaş kurar, tesbihi ile baş başa kalır Ama bir ara içi geçer, Edebâlî Hazretlerinin göğsünden çıkan bir nurun kendini kuşattığını görür Sonra vücudu çınara döner Dallanıp budaklanır ve çok büyür Yaprakları bulutlara varır, kökleri kıtaları tutar Dağlar ovalar, nehirler, şehirler İnsanlar bölük bölük gelir gölgesine girerler Huzurlu ve neşelidirler

Osman gazi rüyanın heyecanıyla gelir kendine Müezzinin yanık sesi odayı doldurur Mescide geçerler Osman gazi rüyanın tesirindedir hâlâ Ebdal Kumral sorar "Ne oldu sana?"

-Bir rüya gördüm hocam Garip bir rüya!

-İyi ya, işte fırsat Şeyhimize arzeyle!

"Doğru söylüyorsun!"

Osman Gazi, mahcup mahcup rüyasını anlatır Edebâlî Hazretleri kısa bir tefekkürün ardından "Ey oğul Sana müjdeler olsun!" der, "Göğsümden çıkan nur kızımdır (Bâlâ Hatun) Seni kuşatması evleneceğinize işarettir Ağaca gelince: Sen büyük bir devlet kuracaksın Evlatların adaletle hükmedecekler Allahü teâlâ seni ve neslini insanların İslâm'la şereflenmesine vesile edecek

Ebdal Kumral heyecanlıdır "Vallahi doğru söylüyorsun!" der: "Hızır aleyhisselamın bildirdiği müjde bu olmalı!"

YÖNETİM NE ZAMAN ÇÖKER?

Osmanlı'nın muhteşem zamanlarıdır Kanunî Sultan Süleyman devletin akıbetini düşünür; günün birinde Osmanoğulları da inişe geçer, çökmeye yüz tutar mı diye Bu gibi soruları çoğu zaman süt kardeşi meşhur alim Yahya Efendi'ye sorduğundan bunu da sormaya niyet eder Güzel bir hatla yazdığı mektubu Yahya Efendi'ye gönderir

Mektupta "Sen ilahi sırlara vakıfsın Bizi de aydınlat Bir devlet hangi halde çöker? Osmanoğullarının akıbeti nasıl olur? Bir gün izmihlale uğrar mı?

Mektubu okuyan Yahya Efendi'nin cevabı çok kısa ve şaşırtıcıdır; "Neme lazım be Sultanım!"

Topkapı Sarayı'nda bu cevabı hayretle okuyan Sultan Süleyman buna herhangi bir mana veremez "Acaba bu cevapta bizim bilmediğimiz bir mana mı vardır?" diye düşünür Nihayet kalkar Yahya Efendi'nin Beşiktaş'taki dergahına gelir ve der ki:

- Ne olur mektubuma cevap ver Bizi geçiştirme, sorumu ciddiye al Yahya Efendi şöyle bir bakar:

- Sultanım sizin sorunuzu ciddiye almamak kabil mi? Ben sorunuz üzerinde iyice düşündüm ve kanaatimi size açıkça arz ettim

- İyi ama ben bu cevaptan birşey anlamadım Sadece "Neme lazım be sultanım" demişsiniz Sanki beni böyle işlere karıştırma der gibi

Yahya Efendi bu cevaptan sonra şu müthiş açıklamasını yapar:

- Sultanım! Bir devlette zulüm yayılırsa, haksızlık şayi olsa, işitenlerde 'neme lazım' deyip uzaklaşsalar, sonra koyunları kurtlar değil çobanlar yese, bilenler de bunu söylemeyip sussa, fakirlerin, yoksulların, muhtaçların, kimsesizlerin feryadı göklere çıksa da bunu da taşlardan başka kimse işitmese, işte o zaman devletin sonu görünür Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve hürmeti sarsılır Asayişe itaat hissi gider, halka hürmet duygusu yok olur Çöküş ve izmihlal de böylece mukadder hale gelir Bunları dinlerken ağlayan koca sultan, söyleneni başını sallayarak tasdik eder Sonra da Allah'a kendisini ikaz eden bir alim olduğu için şükreder Bu türlü ikazlardan geri kalmaması için tembih ettikten sonra oradan ayrılır

ÖLÜSÜ CANLANDIRILAN PADİŞAH

Çilekeş Osmanlı hükümdarı Çelebi Mehmet, babası Yıldırım Bayezid'in vefatından sonra, önce Amasyada hükümdarlığını ilan etmişti Ona karşı savaş veren kardeşleri İsa Çelebi ve Musa Çelebi de sonunda mağlup olup idam edilmişlerdi İşte bundan sonra Çelebi Mehmet Muhtasar Osmanlı Devleti'nin yeni hükümdarı olarak Edirne'de saltanat kurmuştur (Temmuz 1413)

Onbir yıl süren ve şehzade kavgalarıyla geçen "Fetret Devri" bu suretle kapanmıştır Çelebi Mehmed bütün gücüyle Osmanlı Devleti'ni toparlayıp güçlendirme gayretine girmiştir Çelebi Mehmet son günlerinde Edirne civarında avlanırken, önüne çıkan bir domuza mızrak attığı sırada, vücudunda nüzul (felç) inerek attan düştü Hasta yatağında vezirlerini çağırıp talimat verdi:

"Tez ulu oğlum Murad'ı getirin Ben artık yataktan kurtulamam Murad gelmeden ben ölürüm Memleket birbirine girer Tedarik edin, benim vefatım duyulmasın" dedi

Henüz on yedi yaşındaki büyük oğlu Şehzade Murat, o sırada Amasya sancak beyi idi Ona haber salındığında, Sultan Mehmet birkaç gün içinde vefat etti (Mayıs 1421)

Şehzade Murat gelinceye kadar, padişahın ölümü 41 gün herkesten saklandı Olaydan ancak birkaç kişinin haberi vardı İç organları çıkartılarak ilaçlanan cenaze, elbisesi içerisinde sarayın penceresi önüne loş bir yere yerleştirildi Arkasına adam konulup, elleri hareket ettirilerek, önünden geçen askerlere canlısı gibi gösterildi Böylece kargaşa çıkması önlendi

BU MİLLETLE DÜNYA FETHEDİLİR

İstanbul'un henüz fehedilmediği zamanlarda Edirne'de bulunan Sultan Mehmet, fetih hazırlıklarını yaparken diğer bir taraftan halkın durumunu kontrol etmeyi ihmal etmiyordu Ona göre önemli olan milletin birlik beraberlik içinde olmasıydı Bunu fetihin gerçekleşmesinin şartlarından biri olarak görüyordu Sultan Mehmet bir sabah kılık kıyafet değiştirip pazara çıktı Satılan malların kalitesini, fiyat durumunu ve esnafın hâlini kontrol etmek için, Edirne'nin çarşılarını gezmeye başladı Sultan Mehmet, sokağın başındaki ilk dükkâna girdiSelam verdikten sonra:

- Bana yarım batman yağ, yarım batman bal ve biraz da peynir veriniz, dedi Müşteriyi güleryüzle karşılayan esnaf, selâmı alıp memnuniyetle yarım batman yağı tarttı Yağı verirken, karşısındakinin padişah olduğundan bihaber konuştu:

- Ağam, dilerseniz bal ve peynir verebiliririm Ancak ben bu yağı satarak siftahladım Diğer isteklerinizi de daha siftahlamayan karşı komşumdan alırsanız memnun olurum Bu duruma içten içe sevinen padişah karşı dükkana geçti Yarımşar batman bal ve peynir istedi Dükkân sahibi yaşlı adam balı tarttıktan sonra:

-Allah'a şükür bugün de siftahımızı ettik Ancak peyniri henüz siftah etmeyen komşumdan alırsanız sevinirim Sultan Mehmet diğer dükkandan peyniri aldıktan sonra:

-Bu millette bu yüksek ahlak varken değil İstanbul Dünya alınır diyerek çarşıdan mutlu bir şekilde ayrıldı

KORKUSUZ ŞEHZADE

Yavuz Sultan Selim henüz beş-altı yaşlarında bir çoçuktu Amasya'daki sarayın bahçesinde ok talimi yapıyordu Yay boyunu aşıyordu ama o bu yaşta attığını vurmaya başlamıştı Babası Sultan II Bayezit bir ağacın arkasında onu seyrediyordu Yavuz son okunu da tam hedefe saplayınca, dayanamadı; saklandığı yerden çıkıp, oğluna sarıldı:

-Allah gücüne güç katsın oğlum Ama niçin yalnızsın? Küçük Selim hayretle:

- Yalnız değilim ki Sultan babam; Allah her yerdedir! Aldığı cevap, Bayezit'i şaşırttı ama belli etmedi Sarayın bahçesi ulu ağaçlarla süslüylü Ormandan farkı yoktu

- "Oğulcuğum," dedi Sultan Bayezit, " tek başına buralarda dolaşma Düşmanlarımız var Allah korusun; san bir kötülük etmek isteyebilirler!" Selim duraklardı Sonra, iki yaşından beri yanından ayırmadığı küçücük kılıcını çekip:

- Pederim! Bu kılıcı süs için bağlamadık İcap ederse kendimizi korumasını biliriz Hem pederimizin korkusundan dünyanın öbür ucundaki düşmanın yüreği titrerken sarayın bahçesine girmeye kim cesaret edebilir? II Bayezit, hayretten donakalmıştı Onda kimsede olmayan bir şeyler vardı Vaktinden önce gelişmiş, aklı boyunu aşmıştı Selim'i, elinden tutup, saraya götürürken; "Hiç şüphem yok Bu çocuk ilerde ne yapıp edip padişah olacak Şimdiden ona tahtın yolunu açmalıyım" Böyle düşündü ya, gün gelip Şehzade Selim, istediğini almasını bildi ve Osmanlı'nın Yavuz Sultan Selim'i oldu

ALPARSLAN'IN MALAZGİRT'TEKİ NUTKU

Cuma namazından sonra Sultan Alparslan, ordusuna şöyle hitap etti:

-Kumandanlarım, askerlerim! Biz ne kadar az olursak olalım, onlar ne kadar çok olursa olsunlar, daha fazla bekleyemeyiz Bütün Müslümanların minberlerde bizim için dua ettiği şu saatlerde kendimi düşman üzerine atmak istiyorum Ya muzaffer olur gayeme ulaşırım, ya şehit olur cennete girerim Büyük bir inançla söylenen bu heyecanlı sözlere askerler hep bir ağızdan:

-Ey Yüce Sultan! Her zaman senin emrinde ve seninle olacağız, nereye gidersen oraya gideceğiz, diye haykırdılar Sultanın üzerinde beyaz bir elbise vardı Düşmana hücum etmeden önce son söz olarak askerlerine şunları söyledi:

-İşte şehitlik kefenim, savaş meydanında ölürsem beni bu elbise ile gömersiniz Bundan sonra Türk ordusu hücuma geçti Cuma günü öğleden sonra başlayan savaş akşam üzeri sona erdi Tarihin en büyük meydan savaşlarından biri olan Malazgirt Savaşı Türk ordusunun kesin galibiyeti ile sonuçlandı Büyük komutan Alparslan'ın üstün savaş taktiği ve Türk askerinin cesaret ve kahramanlığı sayesinde elli dört bin kişilik Türk ordusu, kendisinden kat kat fazla olan Bizans ordusunu birkaç saat içinde kesin bir yenilgiye uğratmış ve büyük bir zafer kazanmıştı Bu savaşta Bizans imparatoru Romen Diojen de esir alınmıştı İmparator, savaşın galibi Büyük Türk hakanı Alparslan'ın huzuruna çıkarıldı Alparslan imparatora çok iyi davrandı Sultan Alparslan, imparator Diojene:

-Zaferi sen kazansaydın bana ne yapardın?, diye sordu Diojen:

-Bir fırın hazırlatıp sana çok kötü davranacaktım, diye cevap verdi Esir imparator, bu sözleri ile eline fırsat geçseydi ne kadar acımasız hareket edeceğini söylemekten çekinmemişti Buna karşı bu büyük zaferin muzaffer komutanı Sultan Alparslan, Diojen'i affetti ve yanına muhafızlar vererek onu memleketine gönderdi Alparslan bu davranışı ile insanlığa çok önemli bir ahlak dersi vermiş, Türk milletinin sahip olduğu üstün özellikleri göstermiştir

PADİŞAH'IN KAFTANI

1517 yılında kazanılan Ridaniye zaferinden sonra kutsal topraklarda huzuru sağlayan Yavuz Sultan Selim ordusuyla birlikte İstanbul'a dönüyordu

Yolculuk sırasında, İbn-i Kemal adıyla tanınan Anadolu Kazaskeri ve ünlü bilgin Kemal Paşazade'nin atının ayağından sıçrayan çamurlar Padişah'ın kaftanını kirletti

Kemal Paşazade mahçup oldu, korktu ve ne diyeceğini şaşırdı

O'nun bu halini gören Padişah tebessümlü bakışlarla süzdükten sonra şöyle teselli etti:

"Senin gibi bir bilginin atının ayağından sıçrayan çamur benim için şereftir Vasiyetimdir ki, öldüğüm zaman bu kaftan bu haliyle sandukamın üzerine konsun!"

Padişahın sırtından çıkardığı kaftanın çamurları temizlenmedi, öylece saklandı ve vasiyetine uygun olarak ölümünden sonra sandukasının üzerine örtüldü

PADİŞAH'IN EDEBİ

Mısır seferine gidilirken ordunun korkunç Sina Çölü'nden geçmesi gerekiyordu Kum fırtınalarının etrafı kasıp kavurduğu, gündüzleri dayanılmaz sıcaklara sahne olurken geceleri dondurucu soğukları davet eden bu çölü dünya da hiç bir ordu geçememişti Yavuz Sultan Selim ordusuna moral verici sözler söyledikten sonra atını çöle sürdü

Herkes yanındaki suyu idareli kullanıyor, namazlar teyemmüm yapılarak kılınıyordu Yolculuk böyle sürüp giderken Yavuz Sultan Selim'in bir ara atından indiği ve saygılı bir halde yaya olarak yürüdüğü görüldü Herkes şaşırmıştı ama, kimse sebebini soramıyordu Padişahın hiç yanından ayırmadığı Hasan Can durumu öğrenmekte gecikmedi Padişah O'na şunları söylemişti:

"İki cihan sultanı Peygamber Efendimiz önümüzde yaya olarak yürürlerken biz nasıl at üstünde olabiliriz Hasan Can?"

BRE DOĞAN

Kosova Meydan Savaşı'nda büyük bir bozguna uğrayan Haçlı orduları Macar Kralı Sigismund'un lideliğinde büyük bir birlik oluşturdular Bu birliğe Avrupa devletlerinin hemen hepsi katılmıştı 130 bin kişilik bir ordu ile Bulgaristan'a girdiler ve Doğan Bey tarafından korunan Niğbolu Kalesi'ni kuşattılar

Durumu haber alan Yıldırım Bayezıd harekete geçerek yardıma koştu Kalenin çevresi tamamen kuşatıldığı için herkes merak içindeydi Her ne olursa içerden bir haber alınmalı ve ona göre hareket edilmeliydi

Bunun için kafa yoran Yıldırım Bayezıd, hiç kimseye haber vermeden bu görevi kendisi yapmaya karar verdi Gecenin karanlığından faydalanarak atını sürdü ve gitti

Niğbolu Kalesi'nin çevresi karanlıklar içindeydi Kaleyi kuşatan Haçlı askerlerinin yer yer yaktıkları ateşler havadaki esrarengizliği bir kar daha arttırıyordu Yıldırım Bayezıd, içki içe içe sarhoş olan devriyeler arasından geçerek kale duvarının yanına kadar geldi ve gecenin sessizliğinden yankılanan bir sesle haykırdı:

"- Bre Doğan! Bre Doğan!"

Haçlılara teslim olmayı reddeden Doğan Bey her an tetikteydi ve meraklı bir bekleyiş içindeydi Duyduğu bu ses merakını büsbütün arttırdı Evet, yanılmıyordu; bu ses Sultan'ın sesiydi ama nasıl olabilirdi ki?

O ses kale duvarlarında bir defa daha yankılanınca heyecan ve sevinç içinde karşılık verdi:

"- Buyur saadetlü hünkârım!"

"- Bre Doğan, halin nicedir?"

"- Halimiz gördüğün gibi Sultanım Elimizden geleni yapar, kaleyi düşmana vermeyiz!"

"- Hele dayanın! İşte biz dahi geldik!"

Yıldırım Bayezıd geldiği gibi geri dönerken kale içinde adeta bayram vardı Artık moraller yerine gelmiş, düşmana karşı olan dayanma güçleri artabileceği kadar artmıştı Ya düşman?

İçlerinde Yıldırım Bayezıd'ın kale duvarlarında yankılanan sesini duyanlar olmuş ama ne olduğunu anlayamamışlardı Onlar o sırada, "Osmanlı Padişahı'nın kaçtığını" iddia ediyorlardı İşi daha da ileri götürerek, "Mısır'daki Memluk Sultanı'na sığındığını" söyleyenler bile vardı Durumu anladıklarında ise iş işten geçmişti Ertesi gün Türk Ordusu, Niğbolu önlerinde dünyanın en büyük zaferlerinden birini daha kazandı

İLK OSMANLI KANUNU

Oğlu Orhan'a, "Gönül kerestesiyle bir Yenişehir ve pazar yap" diye vasiyet eden Osman Gazi, Yenişehir'in alınmasından sonra orada kurulan Pazar yerini dolaşıyordu ki, Germiyan taraflarından gelen bir adam yanına gelerek şöyle seslendi:

"- Beyim, beyim! Yenişehir'in pazar bac'ını bana satın!"

Osman Bey şaşırmıştı; sordu:

"- Bac nedir be adam?"

"- Yani ki beyim, pazara her kim mal getirirse ondan akçe alayım!"

"- Pazara gelenlerden alacağın mı vardır ki onlardan akçe alacaksın?"

"- Beyim! Bu töredir ki, ezelden beri bütün ülkelerde böyledir Ben alır size veririm, siz de emeğimin karşılığını bana verirsiniz!"

"- Bir kişinin kazandığı başkasının olur mu be adam? Ben onun malına ne koydum ki akçesini alayım? Var git yanımdan da zararım dokunmasın!"

Adam yardım uman bakışlarla etrafındakileri süzerken onlar durumu Osman Bey'e anlattılar Günümüzde belediyelerin pazarcılardan "işgaliye bedeli" adıyla aldıkları vergi o zamanlarda da alınıyordu ve Osman Bey'in başına gelen bu olay konuyla ilgili bir kanunun çıkmasına sebep oldu:

"Pazara bir yük getirip satan herkes iki akçe versin Satamazsa, bir şey vermesin!"

Osmanlılarda, atlı askerlere mülk olarak arazi veriliyordu ve bu araziye "Tımar" deniyordu Tımar sahipleri belli sayıda asker beslemek ve savaş zamanlarında askerleriyle birlikte orduya katılmak zorundaydılar Daha sonra, yukarıda sözünü ettiğimiz kanun maddesine, tımarla ilgili olarak şöyle bir hüküm eklendi: "Ve dahi her kimse tımar versem, elinden sebepsiz yere alınmaya O kişi ölürse, tımarı oğluna sefere gidecek yaşa gelene kadar Ve her kim bu kanuna uyarsa, Allah ondan razı olsun?

KORKUTAMAYAN DÜŞMAN

Sultan Alpaslan 27 bin askeriyle Bizans topraklarında ilerlerken, keşfe gönderdiği subaylardan biri huzuruna gelip telaşla:

-300 bin kişilik düşman ordusu bize çok yaklaştı, demiş

Alpaslan, hiç önemsemeyerek şöyle karşılık vermiş:

-Biz de onlara yaklaştık

SIR SAKLAMAK

Yavuz Sultan Selim,birçok Osmanlı Padişahı gibi, devletin selameti için sefer hazırlıklarını gizli tutarmış Bir keresinde,vezirlerinden biri ısrarla seferin yapılacağı ülkeyi sorunca, Yavuz ona:

-Sen sır saklamasını bilir misin? diye sormuş

Vezir, Yavuz'dan cevap alacağı ümidiyle:

-Evet Hünkârım, bilirim dediğinde, Sultan Yavuz cevabı yapıştırmış:

-Ben de bilirim

İKİ OSMANLI

İngilizler Hindistan'ı işgal eder, Hindistan Kralı Osmanlı'dan yardım ister Yıllardır savaş içinde olan Osmanlı bu yardımı karşılıksız bırakmamakla birlikte 350 kişilik bir askeri birliği gemiyle Hindistan'a gönderir

350 kişilik birlikten 20 kadarı hastalıktan yolda şehit olur, kalan 330 Osmanlı askeri Hindistan'a çıkarlar ve İngilizlerle savaşmaya başlarlar

Mühimmat açısından kısıtlı olan Osmanlı askerleri birkaç günlük mücadeleden sonra teknolojik donanıma sahip İngiliz askerleri karşısında yenik düşerler 40 kadarı esir alınır, diğerleri de savaşta şehit olur

Savaş bittikten sonra bu 40 Osmanlı esir askeri İngilizler gemilerde çalıştırmaya başlarlar Bu gemi bir seferinde Avustralya'ya uğrar İki Osmanlı esiri bir yolunu bulup kaçarlar

Bir süre sonra, adı Karadeniz diyarından Menteşeoğlu Abdullah olan, baba mesleği dondurmacılığa başlar Karahisar diyarından Tarakçıoğlu Mehmet de Kasaplık yapar

Birinci dünya savaşında Avustralya Çanakkale'ye asker çıkarır ve bizim iki Osmanlı askeri olayı duyarlar Hemen buluşup durum değerlendirmesi yaparlar

Biz Osmanlı askeriyiz ve Avustralya'da yaşıyoruz Avusturalya devleti Osmanlı'ya savaş açmış ve bizim ülkemizi işgale gitmiş Bundan dolayı biz de Avustralya devletine savaş açalım derler

Alırlar kağıdı kalemi ve yazarlar:

Sayın Avustralya Başkanı Eksalans hazretleri;

Biz iki Osmanlı askeri, ülkenizde bulunuyoruz Duyduk ki devletimiz Osmanlı'ya Avustralya devleti olarak savaş açmış ve Çanakkale'ye asker göndermişsiniz Bundan dolayı iki Osmanlı askeri olarak biz de Avustralya devletine savaş açmış bulunmaktayız

Bu bir Osmanlı fermanıdır Ekselansların bilgilerine duyurulur

Karahisar diyarından Tarakçıoğlu Mehmet,

Karadeniz diyarından Menteşeoğlu Abdullah

İki Osmanlı askeri, Sidney'in 250 km uzağında Karlıdağlar denilen bölgede önce virajlarda tren raylarını sökerek 3 treni devirirler Üçüncü tren kazasında askeri muhimmat bularak silahlanırlar Aynı bölgede 8 karakol basarlar ve karakollardaki askerlerin tamamını vururlar

Ne olduğunu bir türlü çözemeyen Avustralya devletinin sonunda iki Osmanlı askerinin yazmış olduğu mektup akıllarına gelir ve mektubun atıldığı bölgeye 250 kadar asker gönderirler

İki Osmanlı askeri aranmaya başlanır Bir kaç gün sonunda sıcak çatışma olur ve Osmanlı askerleri bu Karlıdağlar da şehit edilir

İki askerin mezarı şu an da Sidney'e 250 km uzakta Karlı Dağlar'da Avustralyalılar iki Osmanlı askeriyle savaştık demek zorlarına gittiği için bu askerlere Hindistan asıllı diyorlar

Oysa Hindistan'da ne Karahisar diyarı, ne de Karadeniz diyarı diye bir bölge yok

TRAŞ EDİLEN SAKAL DAHA GÜR BİTER

Osmanlı donanmasının ilk defa bozguna uğradığı İnebahtı Deniz Savaşı'ndan sonra, II Selim'in emriyle yeni bir donanma kurulur Donanmayı kurmakla görevlendirilen Kılıç Ali Paşa, bahar ayında donanmayı her şeyi ile hazırlamıştı İnebahtı'da Kıbrıs'ı almak için uğraşan Haçlı Armadası bu amacına ulaşamamıştı İnebahtı bozgununun sorumlusu olan Sokullu Mehmed Paşa, 7 Mart 1573'de Venedik büyükelçisi Barbaro'ya:

"Biz sizden Kıbrıs Krallığı'nı alarak kolunuzu kestik Siz ise donanmamızı yenmekle bizim sakalımızı tıraş ettiniz Kesilen kol yerine gelmez ama tıraş edilen sakal daha gür biter"

İŞTE HAK İŞTE SALAHİYET

Yıldırım Beyazit, serkeşlik eden Bulgaristan'ı fethetmişti Buna içerleyen Macar Kralı Sigismund, başkent Bursa'ya özel elçisini fethi proteto etmek ister Elçiler Bursa'ya girerler Geliş çoktan tüm şehirde duyulmuş, gavur görmemiş meraklı halk sokaklara dökülmüştü Halk süslü koşumlu atlara binmiş elçiyi ve korumalarını izlemekte, bir yandanda gülümseyerek dalga geçiyorlardı:

"Vay canına Durak Çavuşum! Görmekte misin ki; koşumlar atlardan, atlar binicilerinden daha değerli Şu gavurcuklar çok alem vesselam!" "Bunlar niye kadın gibi süslenmişler böyle?"

Elçi söylenelerin birkısmını anlar ama bozulduğunu göstememeye çalışır Zira kral her şart altında diri durmasını emretmişti:

"Azametli dur, sert bak, Osmanlı'ların içine korku salmaya çalış! Macar kafilesini görünce yürekleri ürpersin Padişaha da meydan oku Hangi hakla Bulgaristan'ı fethetdiğini sor Üzerine yürü Yüklenebildiğin kadar yüklen! Beni temsil ettiğini unutma"

Elçi kralın söylediklerini içinden tekrarlaya tekrarlaya yeniçerilerin ardından saraya girer Yıldırım Beyazıt elçiyi huzuruna kabul eder Elçi önce getirdiği hediyeleri takdim eder ve söze başlar:

"Azametlü, kudretlü, asaletlü, fehametlü Macaristan Kralını temsilen"

Sadrazam elini kaldırıp elçiyi susturur:

"Sadede gel elçi, bizim boş vaktimiz yok Ayrıca da biz kuvvet, kudret, azamet kaynağı olan Allah'tan başka hiçbir kuvvet, kudret, azametten korkmayız Bunu böyle belle ve buna göre kelam et"

Macar elçi ne diyeceğini şaşırır ve kekelemeye başlar:

"Ama kralımızın ordusu çok büyüktür, o yüce bir kraldır"

"Dağ ne kadar yüksek olırsa olsun yel üstünden aşar"

"Siz yel değilsiniz ki"

"Evet ama sizde dağ değilsiniz! Bize Yıldırım dendiğini duymuşsunuzdur"

"İyi ama siz hangi hak ve hangi selahiyetle Bulgaristan'ı işgal ettiniz?"

Yıldırım Han bir kur'an ve bir kılıç getirilmesini emreder Sağ eline Kur'an'nı, sol eline kılıcı alır Önce sağ elini göstererek: "İşte hak!" Sonra sol elini havaya kaldırıp: "İşte selahiyet!" Sonra elçiye:

"Var git şimdi cevabımızı kralına aynen ilet, kendisinden korkmadığımızı söyle Biz hakkı Kitabimızdan, selahiyetide kılıcımızdan alırız! Allah'a güvenir yalnız O'ndan korkarız Bütün küffar birleşip üstümüze gelse davamızdan dönmeyiz!"

AYDOS'U FETHEDEN RÜYA

Orhan Gazi'nin padişah olmasından sonra (726/1326), ilk fethedilen yer Üsküdar'ın doğusundaki Semendire (Samandıra) kalesi olmuştu 728 (1328) tarihinde Konur Alp ile Abdurrahman Gazi, Semendire'nin güney tarafındaki Aydos hisarı fethine gönderildiler Bir hayli sarp bir kale olan Aydos hisarının fethine hemen muvaffak olamadılar

Aydos tekfurunun güzel bir kızı vardı Bir gece rüyasında derin bir kuyuya düştüğünü gördü "Gördü ki bir civân-i nurânî çıkageldi halâs için ânı" Bu haldeyken güzel bir yiğit geldi, elini uzatıp kızı çıkardı Sabahleyin hisarın burcundan etrafı seyreden kız, Abdurrahman Gazi'yi gördü ve onun rüyada kendisini kurtaran yiğit olduğunu anladı O anda İslâm dini kalbinde yer etti ve hemen bir kağıda durumunu açıkça yazdı İslâm dinine gireceğini bildirerek:

"Eğer kalenin fethi muradınız ise, firar ediyormuş gibi buradan geçip gidiniz Falan gece hisar dibine geliniz Sizin için bu kalenin fethi kolayca mümkün olur" diye yazarak, kağıdı bir taşa sağlamca sardı, İslâm askerlerinin bulunduğu tarafa fırlattı Atılan taş, askerler içindeki Akça Koca'nın atının ayağına dokundu Akça Koca, "bu taşı atan boşuna atmaz" diyerek atından indi, taşı aldı Abdurrahman Gazi'nin yanına geldi Rumca bilen birine yazıyı okuttular Durumu anlayan Osmanlı askerleri, bir hile ile firar ediyormuş gibi yaparak, oradan uzaklaştılar Kaledeki düşmanlar onların kaçtığını zannederek işi gevşettiler, zevk ve safa ile meşgul olmaya başladılar

Abdurrahman Gazi ise kararlaştırılan gecede seksen arkadaşıyla kale burcunun altına geldi Kız da burcun üzerinde onları bekliyordu Aşağıya uzunca ve sağlam bir kement sarkıttı Abdurrahman Gazi birkaç arkadaşıyla kemende sarılıp kaleye tırmandı Önce kapıdaki muhafızları kılıçtan geçirip kale kapısını açtılar Bütün gaziler içeri hücum etti Böylece gece yarısından sonra Aydos kalesi Osmanlıların eline geçti Bu kız Abdurrahman Gazi ile evlendi Ondan doğan Kara Abdurrahman adlı yiğit, zamanla düşmanın korkulu rüyası oldu Çocuklarını onunla korkuturlardı

BİZ SENİ UYANIK BİLİRDİK

İstanbul'da kenar semtlerden birinde oturan yaşlı bir kadın, padişahın huzuruna çıkmak istediğini saraydaki görevlilere bildirmiş Bunun üzerine sultanın karşısına çıkarılmıştı Yaşlı kadın:

Evinin soyulduğunu ve bu olaydan padişahın sorumlu olduğunu söyleyerek, şikayette bulunur Bunun üzerine hiddetlenen Kanuni:

-Bana bak kadın, sen niçin bu kadar derin uyku uyudun da evinin soyulduğunu duymadın? deyince, yaşlı kadın:

Padişahım! Kusura bakma, biz seni uyanık bilirdik, onun için evimizde rahat uyuyorduk der Bu cevap üzerine Kanuni utanarak:

-Haklısınız diyerek, kadının çalınan mallarının bedelini kendi malından öder

OSMANLI DONANMASI

Osmanlı donanmasıyla Venedik donanması arasında savaş çıkmış Venedik donanmasının komutanı Andrea Doria imiş Gözcü Osmanlı donanmasının yaklaştığını fark edince hemen Andrea Doria'ya haber vermiş:

- Osmanlı yaklaşıyoor

Andrea Doria sormuş:

- Kaç gemi var?

Gözcü:

- 10-20 kadar

Komutan hemen emir erini çağırmış:

Oğlum bana hemen kırmızı gömleğimi getir

Emir eri şaşırmış:

- Niçin komutanım?

Andrea Doria:

- Savaşırken yaralanacağız Kan izi belli olmasın ve de askerlerin cesareti kırılmasın diye Bu arada gözcüden yine ses gelmiş:

Efendim 50 kadar oldular

Andrea Doria heyecanlanmış ve emir erine tekrar seslenmiş:

- Gömleği boşver Sen bana kahverengi pantolonumu getir

KOL VE SAKAL

2Selim zamanındaki İnebahtı mağlubiyeti'nin üzerimizdeki tesirini anlamak isteyen Venedik Elçisi,Sokullu'yu ziyarete gelmişti Büyük adam derhal vaziyeti kavradı Ve Elçi'ye söz sırası bırakmadan hitâbetti:

-Siz söylemeseniz de ziyaretinizin hakiki sebebinin anlıyorumBiz Kıbrıs'ı almakla sizin kolunuzu kopardık,siz de inebahtı'da donanmamızı yakmakla bizim sakalımızı kestinizKesilen sakal çabuk uzar ama,koparılan kol bi daha yerine gelmez!

SEN Kİ FRENÇESKOSUN

Alman İmparatoru Şarlken'le, 24 Şubat 1525'de yaptığı Pavye Savaşı'nda yenilerek esir düşen Fransa Kralı Fransçois ve annesi Düseş Dangolen, büyükelçi Kont Jan de Franjipan ile Kanuni'ye birer mektup gönderirler Kraliçenin mektubu şöyledir:

Şimdiye kadar oğlumun kurtuluşunu Şarlken'in insafına bırakmıştım Fakat Şarlken oğluma hakaretler etmektedir Dünyaya geçen hükmünüz, cihanın bildiği azamet ve şanınızla oğlumun kurtulmasını temin etmenizi zat-ı şahanenizden niyaz ediyorum

Bunun üzerine Kanuni Sultan Süleyman Kraliçe ve esir François'ya birer mektup gönderir Mektupta kısaca şunlar yazılmaktadır:

Sen ki Fransa vilayetinin Kralı Françesko'sun Sarayıma elçin ile mektup gönderip ve bazı ağız haberi dahi ısmarlayıp, memleketinize düşman girip, hala hapiste olduğunuzu bildirerek, kurtulmanız hususunda tarafımdan yardım ve meded istida eylemişsiniz Padişahların mağlup olması ve hapsolması tuhaf değildir Gönlünüzü hoş tutup üzülmeyesiniz Gece gündüz atımız eyerlenmiş ve kılıcımız kuşanılmıştır Allah hayırlar müyesser eyleyip meşiyyet ve iradatı neye müteallik olmuş ise vücuda gele (Allah'ın istediği gibi olur)

Mohaç Savaşı sonucunda dersini alan ve Viyana kuşatması ile de iyice gözü korkutulan Alman İmparatoru Şarlken, François'yı serbest bırakmak zorunda kalmıştır

Kanuni'nin mektubunda dikkati çeken nokta, Fransa Kralı'na "Sen ki Fransa vilayetinin Kralı Françeskosun" şeklindeki hitabıdır Bu, Kanuni'nin Fransa'yı küçük bir vilayet, Fransa Kralı'nı da bir vali olarak görmesinin bir ifadesidir

PADİŞAHIN İŞİ NE?

Sultan Murad Han o gün bir hoşdur Telaşeli görünür Sanki bir şeyler söylemek ister sonra vazgeçer Neşeli deseniz değil, üzüntülü deseniz hiç değil Veziriazam Siyavuş Paşa sorar:

- Hayrola efendim, canınızı sıkan bir şey mi var ?

-- Akşam garip bir rüya gördüm

- Hayırdır inşallah?

-- Hayır mı şer mi öğreneceğiz

- Nasıl yani?

-- Hazırlan, dışarı çıkıyoruz

Ve iki molla kılığında çıkarlar yola Görünen o ki, padişah hâlâ gördügü rüyanın tesirindedir ve gideceği yeri iyi bilir Seri, kararlı adımlarla Beyazıt'a çıkar, döner Vefa'ya, Zeyrek'ten aşağılara sallanır Unkapanı civarında soluklanır Etrafına daha bir dikkatle bakınır İşte tam o sırada yerde yatan bir ceset gözlerine batar, sorarlar;

-- Kimdir bu?

Ahali: - Aman hocam hiç bulaşma, derler Ayyaşın meyhusun biri işte!

-- Nerden biliyorsunuz?

- Müsaade et de bilelim yani Kırk yıllık komşumuz Bir başkası tafsilata girer;

- Biliyor musunuz, der Aslında iyi sanatkârdır Azaplar çarşısı'nda çalışır Nalının hasını yapar Ancak kazandıklarını içkiye, fuhuşa harcar Hem şişe şişe şarap taşır evine, hem de nerde namlı mimli kadın varsa takar peşine Hele yaşlının biri çok öfkelidir

- isterseniz komşulara sorun, der Sorun bakalım onu bir cemaatte gören olmuş mu? Hasılı, mahalleli döner ardını gider Bizim tedbili kiyafet mollalar kalırlar mı ortada! Tam vezir de toparlanıyordur ki, padişah keser yolunu :

-- Nereye? - Bilmem, bu adamdan uzak durmayı yeğlersiniz sanırım

-- Millet bu, çeker gider Kimseye bir sey diyemem Ama biz gidemeyiz, şöyle veya böyle tebamızdır Defini tamamlamak gerek

- İyi ya, saraydan birkaç hoca yollar, kurtuluruz vebalden

-- Olmaz, rüyadaki hikmeti çözemedik daha

- Peki ne yapmamı emir buyurursunuz?

-- Mollalığa devam Naaşı kaldırmalıyız en azından

- Aman efendim, nasıl kaldırırız?

-- Basbayağı kaldırırız işte

- Yapmayın, etmeyin sultanım, bunun yıkanması, paklanması var Tekfini, telkini

-- Merak etme ben beceririm Ama önce bir gasilhane bulmalıyız

- Şurada bir mahalle mescidi var ama

-- Olmaz, vefat eden sen olsaydın nereden kalkmak isterdin?

- Ne bileyim, Ayasofya'dan, Süleymaniye'den, en azından Fatih Camii'nden

-- Ayasofya ile Süleymaniye'de devlet erkanı çoktur Tanınmak istemem Ama Fatih Camii'ni iyi dedin Hadi yüklenelim Ve gelirler camiye Vezir sağa sola koşturur, kefen tabut bulur Padişah bakır kazanları vurur ocağa Usulü erkanınca bir güzel yıkarlar ki, naaş; ayan beyan güzelleşir sanki Bir nurdur, aydınlanır alnında Yüzü sâkilere benzemez Hem manâlı bir tebessüm okunur dudaklarında Padişahın kanı ısınmıştır bu adama, vezirin de keza Mechul nalıncıyı kefenler, tabutlar, musalla taşına yatırırlar Ama namaz vaktine bir hayli vardır daha Bir ara vezir sıkıntılı sıkıntılı yaklaşır

- Sultanım, der Yanlış yapıyoruz galiba

-- Nasıl yani?

- Heyecana kapıldık, sorup soruşturmadan buraya getirdik cenazeyi Kim bilir belki hanımı vardır, belki yetimleri?

-- Doğru, öyle ya, neyse Sen başını bekle, ben mahalleyi dolanıp geleyim Vezir, cüzüne, tesbihine döner, padişah garip maceranın başladığı noktaya koşar Nitekim sorar soruşturur Nalıncının evini bulur Kapıyı yaşlı bir kadın açar Hadiseyi metanetle dinler Sanki bu vefatı bekler gibidir

- Hakkını helal et evladım, der Belli ki çok yorulmuşsun Sonra eşiğe çöker, ellerini yumruk yapar, şakaklarına dayar Ağlar mı? Hayır Ama gözleri kısılır, hatıralara dalar belki Neden sonra silkinip çıkar hayal dünyasından

- Biliyor musun oğlum? Diye dertli dertli söylenir Bizim efendi bir âlemdi, vesselam Akşamlara kadar nalın yapar Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin; elindekini avucundakini verir satın alırdı Sonra getirip dökerdi helaya! -- Niye? - Ümmeti Muhammed içmesin diye

-- Hayret - Sonra, malum kadınların ücretlerini öder eve getirirdi Ben sizin zamanınızı satın aldım mı? Aldım, derdi Öyleyse şimdi dinlemeniz gerek O çeker gider, ben menkîbeler anlatırdım onlara Mızraklı ilmihal Hucceti islam okurdum

-- Bak sen! Millet ne sanıyor halbuki

- Milletin ne sandığı umrunda değildi Hoş, o hep uzak mescidlere giderdi Öyle bir imamın arkasında durmalı ki, derdi Tekbir alırken Kabe'yi görmeli

-- Öyle imam kaç tane kaldı şimdi? - işte bu yüzden Nişancı'ya, Sofular'a uzanırdı ya Hatta bir gün; Bakasın efendi, dedim Sen böyle böyle yapıyorsun ama komşular kötü belleyecek inan cenazen kalacak ortada

-- Doğru, öyle ya?

- Kimseye zahmetim olmasın deyip, mezarını kendi kazdı bahçeye Ama ben üsteledim iş mezarla bitiyor mu, dedim Seni kim yıkasın, kim kaldırsın?

-- Peki o ne dedi?

- Önce uzun uzun güldü, sonra; - Allah büyüktür hatun, dedi Hem padişahın işi ne?

İŞTE OSMANLI

19yüzyılda Almanya nın Mülhaym şehrindeki Ren nehrinin bir yakasında Almanlar, öbür yakasında da Fransızlar oturuyordu

Fransızlar, her sene nehrin Almanlar'daki kısmına geçip mahsulün tümünü toplayıp götürüyorlardı

O sıralar, birliğini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise buna fazla ses çıkaramıyorlardı tabiî Her sene böyle olunca çareyi Osmanlı Sultanına durumu yazıp, imdat istemekte bulurlar

Mektupta şöyle denmektedir:

"Fransızlar her sene bize zulmediyor, mahsulümüzü elimizden alıyorlar Siz ki, dünyaya adalet dağıtan bir imparatorluğun sultanı, İslamiyet'in de halifesisiniz Bizi şu zulümden kurtarın Asker gönderin Ürünlerimizi bu sene olsun toplama imkanı sağlayın"

Çöküş faslına girildiği bir zamana denk gelen yardım isteğini inceleyen padişah asker göndermeyi mümkün ve gerekli görmez; yalnızca asker elbisesi göndermeyi kâfi bulur ve cevabı bir mektupla beraber içi askeri elbise dolu üç çuval yollanır

Şaşkına dönen Almanlar, çuvalı alıp mektubu okurlar:

"Fransızlar korkak ademlerdir Onlara yeniçeri göndermemize gerek yoktur Yeniçerimizin kıyafetini görmeleri kâfidir"

Çuval içindeki Osmanlı askerinin elbiselerini adamlarınıza giydirin Mahsul zamanı, nehrin görülecek yerlerınde dolaştırın Karşıdan gören Fransızlar için bu kâfidir"

Bağ bahçe sahipleri hemen Osmanlı askerinin kıyafetini kapışırlar Hasat vakti büyük bir heyecanla yeniçeri kıyafetinde, nehir kıyısında dolaşmaya başlarlar

Ertesi gün, karşıdan gelen haber, Almanlar'ın sevinç çığlıkları atmalarına sebep olur:

"Osmanlılar'dan imdat geldiğini düşünen Fransızlar, korkudan köylerini de terkederek iç kısımlara doğru kaçmaktalar Mahsulünüzü rahatça toplayabilirsiniz Zulüm sona ermiştir"

Bu olay, Mülhaymli'lerin gönüllerin de taht kurmuştur Giydikleri yeniçeri kıyafetlerini, daha sonra Mülhaym a bağlı Karlsruhe müzesine koyup ziyarete açarlar

Şehrin en yüksek binasına da Osmanlı bayrağı asarlar Ayrıca, halen olayın yıldönümünde de şehirde bir karnaval düzenleyip, hadiseyi temsilen kutlarlar

FETVANIN BÖYLESİ

Kanuni Sultan Süleyman,sarayın bahçesindeki armut ağaçlarını kurutan karıncaların öldürülmesi için Şeyhulislam Ebussuud Efendi'den şu beyitle fetva istemiş:

-Dırahta ger ziyan etse karınca

Zararı var mıdır ânı kırınca

(Yani ürünlere zarar veren karıncaları öldürmekte şer'an zarar var mıdır?)

Ebussuud Efendi,bir beyitle cevap vermiş:

-Yarın Hakk'ın divanına varınca

Süleyman'dan hakkın alır karınca

SİZİ KANUNA ŞİKAYET EDERİZ

Kul hakkına özen gösteren Sultan Süleyman, bu konuya duyduğu titizlik nedeniyle "Kanuni" lakabını almıştır

Budin Seferinden dönen ordu, yolların darlığı sebebiyle tarlalardan geçmek zorunda kalmıştı Bu sırada bir köylü, elindekini padişahın atının geçtiği yere fırlatınca at ürkmüş, köylü de yakalanarak padişahın huzuruna getirilmişti

Sultan Süleyman köylüye:

-Derdin nedir de böyle yaptın? diye sorunca, köylü:

-Biz fakir köylüleriz Askerlerinizden bazıları, bizim yeni ektiğimiz tarlalardan geçtiler Ya bu zararı ödersiniz, ya da sizi şikayet ederim demiş

Bunun üzerine Kanuni köylüye:

-Peki bizi kime şikayet edeceksiniz? diye sormuş Köylü:

-Siz Kanuni değil misiniz? Sizi kanuna şikayet ederiz deyince Sultan Süleyman çok memnun olmuş ve hemen köylülerin zararlarını hesaplattırıp zararı ödemiş

DÜŞMANIN SİLAHINA AYNI SİLAHLA KARŞILIK VERİN

Mısır'ın fethinden sonra esir Memluk kumandanlarından Kayıtbay Yavuz Sultan Selim'in huzuruna getirilmişti Aralarında şöyle bir konuşma geçti:

"- Söyle bakalım Kayıtbay, cesaret ve kahramanlığın ne işe yaradı?"

"- Cesaret ve kahramanlığım hâlâ var ey Sultan! Yalnız, bize ne yaptıysa ordunuzdaki toplar yaptı!"

"- Anlamadım!"

"- Berberilerden biri, Venedik'ten top getirerek bize satmak istemişti de, Peygamberimizin, "ok ve kılıç kullanın" şeklindeki emrine aykırıdır diye satın almamıştık O satıcı bize, "Yaşayan görecektir ki, memleketiniz top yüzünden elinizden çıkacaktır" demişti Meğer doğruyu söylemiş!"

"- Din kaidelerine böylesine bağlı idiniz de, Allah'ın, "Düşmanın silahına aynı silahla karşılık veriniz" emrine neden uymadınız? Bilmez misiniz ki, "Ok ve kılıç kullanın" demek "Başka silah kullanmayın" demek değildir O zaman o silahlar varmış, şimdi de bu silahlar var!"

Kayıtbay başını önüne eğdi ve sustu