Canbaba Şiirleri-Yaratanla Sohbet

YARADANLA SOHBET

Bir sohbet edelim dedim tanrımla
Kullarım ben sizi yarattım dedi
Dedim sevenlerle aranız nasıl
Kendimi dünyadan dar attım dedi

Irmak kenarına postunu sermiş
Huri kızlarının gözünde ermiş
Bekçiyi kandırıp cennete girmiş Şeytanı cennetten zor attım dedi

Her mantığa zahir yolla girmişim
Bana uygun olmayan söz dermişim
Her şekle girerim bu benim işim
Şirinin gözünde Ferhat’tım dedi

Gün geldi adıma ev yaptı Sinan
Gün güne çoğaldı bana inanan
Allah ,Allah dedi ismimi anan
Savaşta subaydım erattım dedi

Irmağı tersine aktırırken ben
Kulları hayretle baktırırken ben
Nerona Roma’yı yaktırırken ben
Birazda ateşe kor attım dedi

Yaratıcı idim evrende birdim
Kim kul inanmazsa ona esirdim
Gün geldi cennette hamama girdim
Huri kızlarıyla ter attım dedi

Cengaverlerimin elinde pala
Bana karşı çıkan gelirdi yola
Bedir hendek savaşında dört nala
Elçimin altında kırattım dedi

Yaratırken geçen yıllarım için
Şerde gösterdiğim hallerim için
Cennete gidecek kullarım için
Bir uçtan bir uca sırattım dedi

Şer versem de şerri yormayın bana
Canlıdan kurbanlar vermeyin bana
Nasıl yaptığımı sormayın bana
Bir şeyden çok şeyi ürettim dedi

Kainatı size verdim hediye
Benden hesap sorarsınız ne diye
Toprağa can versin yeşertsin diye
Seyhan’dım Dicleydim Fırat’tım dedi

Anlamadım kime fayda sağladı
Kullarım Rab diye ,diye ağladı
Üstelik türbeye çaput bağladı
Bende olmaz diye direttim dedi

Köyde köy kızına inek sağdırdım
Gittim aslanı kediye boğdurdum
Birde sel üstüne yağmur yağdırdım
Yüksek tepelere kar attım dedi

Bırak şimdi Allah esirgesin i
Kardeşine aldırdım yengesini
Bulamadım bir türlü dengesini
Kimine çok verip şımarttım dedi

Nebilerin güneşinde buluttum
Dua okuyanlar için umuttum
Hepsini imtihana tabi tuttum
Kimine az verip arattım dedi

Şer görenler beni etmesin dava
Hava veririm onlara bedava
Eğe kemiğinden yarattım Havva
Balçıktan Ademi türettim dedi

Yeğ tuttular iğneyi çuvaldızdan
Hakkı ta ala için geçtik biz bizden
Gökteki binlerce parlak yıldızdan
Ermiş Nebilere nur attım dedi

Kılık değiştirip yerde süründüm
Kimi zaman güçsüzlere göründüm
Beyaz atlı prensine büründüm
Kızların gönlünde murattım dedi

Tanrıların tanrısıysam evrende
Bensiz zaman dilimi yok devranda
Evrenine güç gösterip çevremde
Başka tanrılarla zar attım dedi

Tellerini kopartmayın devrenin
Bozmasınlar düzenin çevrenin
Kalplerin her atışında evrenin
Döndüm etrafında tur attım dedi

Ahmet Canbaba