Ah Şu Gitmeler..İsmail Sarigene

ah şu gitmeler
Bazen koşa koşa

Hatta içindeki heyecan, sevinçle

Ayaklar yerden kesilircesine,

Kanatlanıp uçar gidersin

Gidilecek yoldaki güzellikleri,

Yaşanılacak mutlulukları bilir, gidersin

Ama, maalesef ki bazen de…

Hani ayakları geri geri gider ya insanın…

Defalarca dönüp arkana bakarsın

Bu mutluluk bırakılır mı dersin

Dünya dönmese, zaman dursa

Böylece kalsam

Doymadım, doyamadım…

Daha yaşanılacak onca güzellik varken

Bu gidiş niye der; isyan edersin

Nafile, gidersin…

Gidersin ama,

Giden sadece bedendir

Ruhun kalır oracıkta

Geride kalanların, her dara düştüklerinde,

Bir umut ışığı yakacaktır

Karanlık gecelerini aydınlatacaktır zaman zaman

Yaşanılacak yarınlara inat savaş başlamıştır

İçindeki umutla savaşır dönüş için

Her gidişin bir dönüşü vardır elbet
Gidilen yol bir avuç kara toprak olmazsa…

Beden de dönecektir ruhuna

Doyasıya umutlarını, gülüşlerini yaşamak,

Yarım kalan mutluluğu tamamlamak için