Ölümün Yükselişi Ve Çöküşü--Özdemir Asaf

ÖLÜMÜN YÜKSELİŞİ VE ÇÖKÜŞÜ

Ne zaman bir yakını ölse birinin,

Onu ilk-ölüm sanır kalır o

Ne zaman bir sevdiği ölse birinin,

Onu en-ölüm alır kalır o

Ne zaman bir saydığı ölse birinin,

Onu hep-ölüm bulur kalır o

Ne zaman bir-bildiği ölse birinin,

Onu son ölüm sayar kalır o

Ne zaman bir umduğu ölse birinin,

Onu yok-ölüm duyar kalır o

Ne zaman bir her şeyi ölse birinin,

Kendini ölümlerle yaşar kalır o

Ne zaman bir kendisi ölse birinin,

Ölümlerde kendini yaşar kalır o

ÖZDEMİR ASAF