Nazım Hikmeti Birde Bu Üç Şiiriyle Tanıyınız.. (Önce Kurana Kızgın Sonra İse...)

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Nazım Hikmet İSTANBUL ’da, Kur ’an-ı Kerim ’de komunizm arıyor, bulamıyor Çok kızgın

Yaldızlı meşin kabı
Parçalanmış kitabı,
Ay altında dün gece
Deli bir derviş gibi,
Mumu sönmüş, rahlesi
Yere devrilmiş gibi,
Okudum saatlerce

Yaldızlı meşin kabın
Parçalanmış koynunda,
Çevirdikçe küf kokan
Her sarı yaprağını,
Sandım eşeliyorum
Bir mezar toprağını

İnce el yazıları
Canlandı birer birer,
Masallarda çizilen
Yüzleri gösterdiler

İblis bir yılan oldu
Adem Havva ’ya kandı
Kardeşini öldüren
Lanetli ruhu gördüm

Koca tahta bir gemi,
Ummanlarda çalkandı
Ufuklarda güvercin
Bekleyen Nuh ’u gördüm

İsmail ’in topuğu
Kumdan çıkardı zemzem
Tur-u Sina ’da Musa,
Kaldırdı kollarını,
Asasını vurunca
Yarıldı bahri kulzem,
Buldu Beni İsrail
Kudüs ’ün yollarını

Zekeriya zikrini
Bir sonsuz ah ’a verdi
Doğdu İsa, bikrini
Meryem Allah ’a verdi

Kureyşli Muhammed ’e
Kucak açtı Medine
Bir ateş mezar oldu
Kerbela Hüseyin ’e

Sahifeler döndükçe
Bunlar hep birer birer,
Doğrulup devrildiler

Ay battı, Güneş doğdu
Kalbimizde ateş doğdu

Yaldızlı meşin kabı
Parçalanmış kitabı,
Varsın gömülsün diye
Ebediyyen uykuya,
Attım bir kör kuyuya

Yazık, yazık bize ki,
Asırlarca aldandık
Karanlıkta çizilen
İzleri görmek için
Görüp yüz sürmek için

Ne gökten necat geldi,
Ne bir parça merhamet,
Çalışan esirlere
İsa, Musa, Muhammed
Sade bir satır dua,
Bir tütsü buhur verdi
Masal Cennetlerinin
Yollarını gösterdi

Ne beş vakit namazı,
Ne Anjelüs ’ün çanları,
Zincirden kurtaramadı
Yoksul çalışanları

Yine biz köleleriz
Efendilerimiz var
Yine her mel ’un taşı
Yosunlanmış bir duvar

Esir, efendi diye
Koymuş da adlarını,
İkı bahta ayırmış
Arzın evlatlarını
Efendi işletiyor
Esir işliyor yine

Yine efendilerin
Gümüşlü sofrasından,
Kar gibi ekmeğinden,
Gümüş dolu tasından
Kırıntı, artık bile
Düşmüyor işleyene

Yine biz esir geçen
Her günün akşamında
Eve, sade bir lokma
Ekmek getiriyoruz

Gece yağmur inlerken
Evimizin damında,
Isınabilmek için
Güneş bekler gibi,
Birbirine sokulan
Hasta köpekler gibi,
Yırtık yorganımızın
Altında titriyoruz

Çiftimiz balyozumuz
Sonsuz çalışmamızla
Asırlardır bağrında,
İnleyen kazmamızla
Heyecana geldi de,
Kara toprağın kalbi,
Kendini teslim eden
Taze bir gelin gibi

Çiçeklerle dolandı
Dünya isimli ağaç,
Biz bu ağacımızın
Dibinde ölürken aç,
Efendiler gösterip
Sırıtan dişlerini,
Birer birer topluyor
Bütün yemişlerini

Efendiler, ağalar,
Evliyalar, keşişler
Ebedi karanlığın
Boğulsun kollarında
Artık temiz ruhların
Aydınlık yollarında
Sade bir din, bir kanun
Bir hak: İşleyen dişler!

Nazım Hikmet MOSKOVA ’da:

Bu da masalmış ama
Ben kapıldım bir kere
Mutlaka gitmeliydim
Anlatılan ülkeye

Gitti, gördü aslanım
Yüz bin kere pişmanım:

Saray, villa lüks hayat
Başkaları yaşıyor

Yoldaş İgor kuyrukta
Ekmek bayat, aşı yok

Vitrinlerde sıralı
Kar gibi ekmek peynir
Et, balık ve havyar
Votka, þarap hepsi var

Ne alınır, ne yenir
İgor ’un yaptığı bu,
Sadece seyredilir

Ekmek için vesika,
Yemek için vesika,
Suyunu çıkarırlar
Adamı sıka sıka

Akşam olur doluşur,
Leş gibi odalara,
Üstüste bu insanlar,
Tamamen hayvanlaşır
Kuduz köpekler gibi,
Birbiriyle dalaşır

Burada da değişen
Sade isimler olmuş

Aç, sefil ve perişan
Milletin benzi solmuş

Bir müddet sonra ben de
Onlardan biri oldum

Niçin terketmiştim ben?
Ah, benim güzel yurdum

Sade kalem verdiler,
Yazdırdılar durmadan

Millet-memleketime
Küfrettim radyolardan

Değışmedi kaderim
Hayat daha rezalet

Hürriyet diye geldim,
Gece gündüz esaret

Bir inanç, bir teselli
Hiç kalmamış besbelli

Ne Musa ne İsa var,
Ne Muhammed ’in adı

Gönüller tesellisi
Elde başka ne kaldı?

Bir ömür böyle geçti

Nerdeyse ölüyorum
Neymiş,”işleyen dişler ”
Buna ben gülüyorum

Bekliyorsam bir necat
O, gökten gelecektir

Edecekse bir rahmet,
Rabbimiuz edecektir

Marks bir rüya gördü
Engels essah zannetti

Lenin bu hayal üzre
Düzenledi herşeyi

Stalin mezar kıldı
Hürriyete ülkeyi

Bir teselli aradım,
Nerde bulabilirim?
Das Kapital mı dedin?
İstemem onu

Hayır!
Sakın bana vermeyin,
Yakarım cayır cayır!

Evet, hatırlıyorum

Hayır, çok arıyorum
Yaldızlı meşin kabı
Parçalanmış kitabı

Þu kanayan ruhuma
Bir merhem arıyorum

Kararan vicdanıma
Bir ilham bekliyorum

Yaldızlı meþin kabın
Parçalanmış koynunda
Çevirdikçe küf kokan
Her sarı yaprağını,
Vatan hasretiyle ben,
Koklamak istiyorum

Ruhumun tufanında
Çalkalanırken benliğim,
Güvercin bekler gibi,
Kur ’anı gözlüyorum

Nerde bulabilirim?
Kimden alabilirim?
Son nefeste kim okur
Yasin ve ’l Kur ’anil hakim?

Nazım Hikmet öldü

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Nazım Hikmeti Birde Bu Üç Şiiriyle Tanıyınız.. (Önce Kurana Kızgın Sonra İse...) Nazım Hikmet İSTANBUL ’da, Kur ’an-ı Kerim ’de komunizm arıyor, bulamıyor Çok kızgın Yaldızlı meşin kabı Parçalanmış kitabı, Ay altında dün gece Deli bir derviş gibi, Mumu sönmüş, rahlesi Yere devrilmiş gibi, Okudum saatlerce Yaldızlı meşin kabın Parçalanmış koynunda, Çevirdikçe küf kokan Her sarı yaprağını, Sandım eşeliyorum Bir mezar toprağını İnce el yazıları Canlandı birer birer, Masallarda çizilen Yüzleri gösterdiler İblis bir yılan oldu Adem Havva ’ya kandı Kardeşini öldüren Lanetli ruhu gördüm Koca tahta bir gemi, Ummanlarda çalkandı Ufuklarda güvercin Bekleyen Nuh ’u gördüm İsmail ’in topuğu Kumdan çıkardı zemzem Tur-u Sina ’da Musa, Kaldırdı kollarını, Asasını vurunca Yarıldı bahri kulzem, Buldu Beni İsrail Kudüs ’ün yollarını Zekeriya zikrini Bir sonsuz ah ’a verdi Doğdu İsa, bikrini Meryem Allah ’a verdi Kureyşli Muhammed ’e Kucak açtı Medine Bir ateş mezar oldu Kerbela Hüseyin ’e Sahifeler döndükçe Bunlar hep birer birer, Doğrulup devrildiler Ay battı, Güneş doğdu Kalbimizde ateş doğdu Yaldızlı meşin kabı Parçalanmış kitabı, Varsın gömülsün diye Ebediyyen uykuya, Attım bir kör kuyuya *Yazık, yazık bize ki,* Asırlarca aldandık Karanlıkta çizilen İzleri görmek için Görüp yüz sürmek için Ne gökten necat geldi, Ne bir parça merhamet, Çalışan esirlere İsa, Musa, Muhammed Sade bir satır dua, Bir tütsü buhur verdi Masal Cennetlerinin Yollarını gösterdi Ne beş vakit namazı, Ne Anjelüs ’ün çanları, Zincirden kurtaramadı Yoksul çalışanları Yine biz köleleriz Efendilerimiz var Yine her mel ’un taşı Yosunlanmış bir duvar Esir, efendi diye Koymuş da adlarını, İkı bahta ayırmış Arzın evlatlarını Efendi işletiyor Esir işliyor yine Yine efendilerin Gümüşlü sofrasından, Kar gibi ekmeğinden, Gümüş dolu tasından Kırıntı, artık bile Düşmüyor işleyene Yine biz esir geçen Her günün akşamında Eve, sade bir lokma Ekmek getiriyoruz Gece yağmur inlerken Evimizin damında, Isınabilmek için Güneş bekler gibi, Birbirine sokulan Hasta köpekler gibi, Yırtık yorganımızın Altında titriyoruz Çiftimiz balyozumuz Sonsuz çalışmamızla Asırlardır bağrında, İnleyen kazmamızla Heyecana geldi de, Kara toprağın kalbi, Kendini teslim eden Taze bir gelin gibi Çiçeklerle dolandı Dünya isimli ağaç, Biz bu ağacımızın Dibinde ölürken aç, Efendiler gösterip Sırıtan dişlerini, Birer birer topluyor Bütün yemişlerini Efendiler, ağalar, Evliyalar, keşişler Ebedi karanlığın Boğulsun kollarında Artık temiz ruhların Aydınlık yollarında Sade bir din, bir kanun Bir hak: İşleyen dişler! Nazım Hikmet MOSKOVA ’da: Bu da masalmış ama Ben kapıldım bir kere Mutlaka gitmeliydim Anlatılan ülkeye Gitti, gördü aslanım Yüz bin kere pişmanım: Saray, villa lüks hayat Başkaları yaşıyor Yoldaş İgor kuyrukta Ekmek bayat, aşı yok Vitrinlerde sıralı Kar gibi ekmek peynir Et, balık ve havyar Votka, þarap hepsi var Ne alınır, ne yenir İgor ’un yaptığı bu, Sadece seyredilir Ekmek için vesika, Yemek için vesika, Suyunu çıkarırlar Adamı sıka sıka Akşam olur doluşur, Leş gibi odalara, Üstüste bu insanlar, Tamamen hayvanlaşır Kuduz köpekler gibi, Birbiriyle dalaşır Burada da değişen Sade isimler olmuş Aç, sefil ve perişan Milletin benzi solmuş Bir müddet sonra ben de Onlardan biri oldum Niçin terketmiştim ben? Ah, benim güzel yurdum Sade kalem verdiler, Yazdırdılar durmadan Millet-memleketime Küfrettim radyolardan Değışmedi kaderim Hayat daha rezalet Hürriyet diye geldim, Gece gündüz esaret Bir inanç, bir teselli Hiç kalmamış besbelli Ne Musa ne İsa var, Ne Muhammed ’in adı Gönüller tesellisi Elde başka ne kaldı? Bir ömür böyle geçti Nerdeyse ölüyorum Neymiş,”işleyen dişler ” Buna ben gülüyorum Bekliyorsam bir necat O, gökten gelecektir Edecekse bir rahmet, Rabbimiuz edecektir Marks bir rüya gördü Engels essah zannetti Lenin bu hayal üzre Düzenledi herşeyi Stalin mezar kıldı Hürriyete ülkeyi Bir teselli aradım, Nerde bulabilirim? Das Kapital mı dedin? İstemem onu Hayır! Sakın bana vermeyin, Yakarım cayır cayır! Evet, hatırlıyorum Hayır, çok arıyorum Yaldızlı meşin kabı Parçalanmış kitabı Þu kanayan ruhuma Bir merhem arıyorum Kararan vicdanıma Bir ilham bekliyorum Yaldızlı meþin kabın Parçalanmış koynunda Çevirdikçe küf kokan Her sarı yaprağını, Vatan hasretiyle ben, Koklamak istiyorum Ruhumun tufanında Çalkalanırken benliğim, Güvercin bekler gibi, Kur ’anı gözlüyorum Nerde bulabilirim? Kimden alabilirim? Son nefeste kim okur Yasin ve ’l Kur ’anil hakim? Nazım Hikmet öldü