Arthur Rimbaud - Tufandan Sonra

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Arthur Rimbaud - Tufandan Sonra

Bir tavşan durdu da yoncalarla kıpır kıpır çıngırak

çiçekleri arasında, örümcek ağları içinde doğru dua etti gökkuşağına

Kayıplara mı karışacaktı! o dört başı mamur taşlar,

ya çiçekler tam açmışken hem de!

Çöp içinde yüzen ana cadde boyunca kerevetler

dizildi

Minyatürlerdeki gibi yukarılara asılmış bir

denize doğru kaldırıldı, gemiler çekildi

Mavi Sakalın evinde dere gibi aktı kan-ya mezbahalar,

ya o camları tanrı mühründen görünmez olmuş

kanlı meydanlar

Dere gibi aktı kan, bir o kadar da süt

Kunduzlar yapı yaptı

Kahveler tüttü kahve ocaklarında

Camları hala zangır zangır camlı köşkte karalar

giymiş çocukların yaldızlı resimlere daldı gözleri

Çat! Kapı çalındı; köyün meydanlığında bir çocuk

fırıldaklarla tekmil kulelerdeki horozların aklına uyup

kollarını döndürmeye başladı, çakmak çakmak sağanağın altında

Filan hanım kuyruklu bir piyano kurdurttu Alp

dağlarına

Katedralin bin bir mihrabında kudas ve vaftiz

ayinleri yapıldı

Yollara düştü kervanlar

Harcedildi de buzların

hercümerciyle kutup gecesi, kuruldu İspilandit Oteli

O zamandan beri ay, kekik kırlarından gelen

ağlamaklı çakal sesleri işitir oldu- bir de meyve

bahçelerinde dolaşan tahta pabuçlu çoban türküleri

Derken filize durmuş eflatun korudaki peri Ev karısı

geldi yanıma, dedi, bahar geldi

Kaynayın! pınarlar, taşın, katın köprüleri önünüze,

basın ormanları siyah kumaşlar, orglar, şimşekler,

gök gürültüleri, kabarın hadi çağlayın; hadi su; hadisene

keder, kaldırın ayağa selleri

Değil mi ki onlar senli-benli-gitti derler! O dört başı

mamur taşlar! O açmaya varmış çiçekler! -değil mi ki

bir kasvettir kalan geriye! Ecenin haliyse malum,

toprak mangalının korlarını karıştırmaya dalmış

büyücü, bilir ya söylemez bizim bildiğimizi

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Arthur Rimbaud - Tufandan Sonra Arthur Rimbaud - Tufandan Sonra Bir tavşan durdu da yoncalarla kıpır kıpır çıngırak çiçekleri arasında, örümcek ağları içinde doğru dua etti gökkuşağına Kayıplara mı karışacaktı! o dört başı mamur taşlar, ya çiçekler tam açmışken hem de! Çöp içinde yüzen ana cadde boyunca kerevetler dizildi Minyatürlerdeki gibi yukarılara asılmış bir denize doğru kaldırıldı, gemiler çekildi Mavi Sakalın evinde dere gibi aktı kan-ya mezbahalar, ya o camları tanrı mühründen görünmez olmuş kanlı meydanlar Dere gibi aktı kan, bir o kadar da süt Kunduzlar yapı yaptı Kahveler tüttü kahve ocaklarında Camları hala zangır zangır camlı köşkte karalar giymiş çocukların yaldızlı resimlere daldı gözleri Çat! Kapı çalındı; köyün meydanlığında bir çocuk fırıldaklarla tekmil kulelerdeki horozların aklına uyup kollarını döndürmeye başladı, çakmak çakmak sağanağın altında Filan hanım kuyruklu bir piyano kurdurttu Alp dağlarına Katedralin bin bir mihrabında kudas ve vaftiz ayinleri yapıldı Yollara düştü kervanlar Harcedildi de buzların hercümerciyle kutup gecesi, kuruldu İspilandit Oteli O zamandan beri ay, kekik kırlarından gelen ağlamaklı çakal sesleri işitir oldu- bir de meyve bahçelerinde dolaşan tahta pabuçlu çoban türküleri Derken filize durmuş eflatun korudaki peri Ev karısı geldi yanıma, dedi, bahar geldi Kaynayın! pınarlar, taşın, katın köprüleri önünüze, basın ormanları siyah kumaşlar, orglar, şimşekler, gök gürültüleri, kabarın hadi çağlayın; hadi su; hadisene keder, kaldırın ayağa selleri Değil mi ki onlar senli-benli-gitti derler! O dört başı mamur taşlar! O açmaya varmış çiçekler! -değil mi ki bir kasvettir kalan geriye! Ecenin haliyse malum, toprak mangalının korlarını karıştırmaya dalmış büyücü, bilir ya söylemez bizim bildiğimizi