Canbaba Şiirleri-İlk Ben

İLK BEN

İlk ben düştü sevdama
İçimde aşkıma yön veren pusulam
Sevgilerini buluyor
yaşanmamış aşkların
ve bütün renklerini hayatın

İlk ben düştü sevdama,
yalnız sende eskidi
ilk öpüşler
Sevgiydi ihtiyaç
ilk merhabalarda
Kendi denizimizden
kendi sahilimize attık kulaç
ilk sen eskidin
günahım

Kendi ilklerimizde,
kendi kendimize ihanet ettik
Kimi zaman bağışladık,
kimi zaman cezalandırdık kendimizi
Gözümüz kapalı daldık
sonu hicranla biten ilklere
Ben o yüzden
affetmem kendimi

İlklerinde bir sonu olurmuş
Gözümün kararmasını bekliyor Azrail
Bir taşın
ayağıma dokunmasını
kim bilir
Bir yıldırım düşmesini beklide
Gitgide daha ağır basıyor karanlıklar
Şimdi bir tuhaf, kekremsi hayatın tadı
duman kokularıyla karışık
Bahçemde akşam sefalarının feryadı,
hayallerimi bile süslemiyor
yeni konuklar,
yalnızlığımı hissettiğimde
yoktular

Ahmet Canbaba