Yitikler Çıkmazı

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Yitikler Çıkmazı

-Quo Vadis?

-Kendimi bulmağa

Ellerinde şaraplar tutuşuyor

Mecnunsun Leylanı arıyorsun hep diplenen kadehte

İğreti gülücükler kondurup dudaklarına peşpeşe

Laleliden İzmire selamlar veriyorsun

Yaşantını geçmişte unutmuşsun aranışın bu yüzden

Seni kaç kez kayıp bürolarına kendini sorarken yakalıyorum

Paris-İstanbul trenine kaçak binerken

Beyrutun esrar tekkelerinde sızarken yakalıyorum

Şimdi ağlarsın, herkeslerden başkaca ağlarsın İzmirlere

Gerçi kimseler görmedi, o bile görmedi gözlerinin yaşını

Ama ağlamak yanakları ıslatarak olmazki sade

Bunu bir ben anladım, Tanrı daha anlamadı

Yeter diyorum dinle beni, bu sokak çıkmaz sokak

Bir elinde kadehin konuşuyor bir elinde kanlı bıçak

Dinlemeden yürüyorsun sendeleye sendeleye

Bırakıyorum artık peşini,var git nereye istersen

'Haydar Haydar günah senin bana ne'

Bana gelince: Ben yaşanmadan eskiyen dünlere küfür okuyorum

Beşik yıllarıma üç sıra,çocuk yıllarıma altı

Bugüne dokuz sıra okuyorum gelecekte bütün umudum

Çünkü geçmiş geçmiş değil yaşanmış olmalıydı

Ne yapmam gerekti bilmiyordum tutunacak dalım yoktu

Kırsam bütün zincirleri açıkta kalırdım

Belki diyordum bir sabah güneş belki böler uykumu

Ben o zamanlar Düzce'de küçümen bir kızcağızdım

Şimdi çığlar gibi büyüyen hıncımı alıyorum bilin

Gözlerim faili meçhul cinayetler işliyor

Kanlı cesetler çiğniyorum mola vermeksizin

Tolga durup durup sadistliğimi söylüyor

Sahi hangi çağda hakkı verilmişti Sezarın

Altmışyedi ilimizde beni sevenler varsa

Bana ah edenler,yalvaranlar varsa

Ve ben sevemiyorsam kimseyi kendimden özge

'Haydar Haydar günah benim sana ne'

Lütfü kantinde Rodinin Düşünen Adamı

Bilmiyor oysa ki düşünmek yasak

Kendini nerde kaybetmişti bir bilse

Bir bilse sanıyor ki hemen bulacak

Çinkoyu eriten şarapları Yorgonun derdini eritmiyor

Süheylayı her gördüğünde çoğalıyor özlemi

Beş yıl önce kaybetmişti kendini hiç değilse bunu biliyor

Dön beş yıl önceye bul kendini diyorum hayır diyor gözleri

Ne denli yakınsa aradıkları - bakışları o denli donuk

Herkes kendini bir başkası sanıyor

Hepsinde bir tedirgin soluk

Unutmuşlar - hiçbiri kimliğini bilmiyor

Neden mi diyorlar koşmamız şaraplara / bulmak

Bulmak kendimizi çizginin ötesinde

Dört yol ağzındalar ama ne var ki yollar salkım saçak

Bulurlar mı bilmem bir adım yürüyüşe iki mola vermekle

Bulamazlarsa bile Haydar Haydar günah onların kime ne?

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yitikler Çıkmazı Yitikler Çıkmazı -Quo Vadis? -Kendimi bulmağa Ellerinde şaraplar tutuşuyor Mecnunsun Leylanı arıyorsun hep diplenen kadehte İğreti gülücükler kondurup dudaklarına peşpeşe Laleliden İzmire selamlar veriyorsun Yaşantını geçmişte unutmuşsun aranışın bu yüzden Seni kaç kez kayıp bürolarına kendini sorarken yakalıyorum Paris-İstanbul trenine kaçak binerken Beyrutun esrar tekkelerinde sızarken yakalıyorum Şimdi ağlarsın, herkeslerden başkaca ağlarsın İzmirlere Gerçi kimseler görmedi, o bile görmedi gözlerinin yaşını Ama ağlamak yanakları ıslatarak olmazki sade Bunu bir ben anladım, Tanrı daha anlamadı Yeter diyorum dinle beni, bu sokak çıkmaz sokak Bir elinde kadehin konuşuyor bir elinde kanlı bıçak Dinlemeden yürüyorsun sendeleye sendeleye Bırakıyorum artık peşini,var git nereye istersen 'Haydar Haydar günah senin bana ne' Bana gelince: Ben yaşanmadan eskiyen dünlere küfür okuyorum Beşik yıllarıma üç sıra,çocuk yıllarıma altı Bugüne dokuz sıra okuyorum gelecekte bütün umudum Çünkü geçmiş geçmiş değil yaşanmış olmalıydı Ne yapmam gerekti bilmiyordum tutunacak dalım yoktu Kırsam bütün zincirleri açıkta kalırdım Belki diyordum bir sabah güneş belki böler uykumu Ben o zamanlar Düzce'de küçümen bir kızcağızdım Şimdi çığlar gibi büyüyen hıncımı alıyorum bilin Gözlerim faili meçhul cinayetler işliyor Kanlı cesetler çiğniyorum mola vermeksizin Tolga durup durup sadistliğimi söylüyor Sahi hangi çağda hakkı verilmişti Sezarın Altmışyedi ilimizde beni sevenler varsa Bana ah edenler,yalvaranlar varsa Ve ben sevemiyorsam kimseyi kendimden özge 'Haydar Haydar günah benim sana ne' Lütfü kantinde Rodinin Düşünen Adamı Bilmiyor oysa ki düşünmek yasak Kendini nerde kaybetmişti bir bilse Bir bilse sanıyor ki hemen bulacak Çinkoyu eriten şarapları Yorgonun derdini eritmiyor Süheylayı her gördüğünde çoğalıyor özlemi Beş yıl önce kaybetmişti kendini hiç değilse bunu biliyor Dön beş yıl önceye bul kendini diyorum hayır diyor gözleri Ne denli yakınsa aradıkları - bakışları o denli donuk Herkes kendini bir başkası sanıyor Hepsinde bir tedirgin soluk Unutmuşlar - hiçbiri kimliğini bilmiyor Neden mi diyorlar koşmamız şaraplara / bulmak Bulmak kendimizi çizginin ötesinde Dört yol ağzındalar ama ne var ki yollar salkım saçak Bulurlar mı bilmem bir adım yürüyüşe iki mola vermekle Bulamazlarsa bile Haydar Haydar günah onların kime ne?