Aşkın Yalan Olduğunu Söylemediler Bana - Kahraman Tazeoğlu

Aşkın yalan olduğunu söylemediler bana, bu yüzden yara bereyim gönül evimde
Kaşlarımdaki öfkeyi susturacak söz bulamıyorum lugatımda!
Yakışmıyor artık sana susmalar tadını kaçırdın yıllarca
Aramıza boyumuzdan büyük ayrılıklar koydun oldu mu?
Bende kalabalığın tenhalaşıyor yavaştan
Meltem esmiyor nicedir, fırtınalar susmadı henüz
Hayat anlamsız geliyor tutunamıyorum canıma
Ben hiç mutluluktan delirmedim ama; delirmekten mutluluğu aşkta öğrendim
Neden herkes bakışlarını üstüme yapıştırmış bana bakıyor?
Biliyorum, çok çirkinim kimin yüreğinin zilini çalsam açılmaz kapılar ardında kalırım kimsesizliğimden
Oysa ben düşlerin pembesini yüreğimin görünmezliğinde saklarım
Temiz hayallerimden kurşun yemek öldürüyor içime sığmayan umutlarımı
Yine de her gece mektuplar yazarım sana hiç okumayacağın

Yüzün flulaştı gözümde, aklım yavaş, yavaş seni unutmaya yelteniyor sevgili!
O duyumsuz bakışlarından aldığım yitik anlamı göğsümde tutuyorum
Geç bastırılmış bir yalnızlık ihtilali için MERHABA!
Bu yüzden zehirli geceler bırakıyorum ve seni onarıyorum kendimi yaralayarak Yalnızlığımdan bir sen çıkarıyorum sensizlik büyüyor yanımda
Mor bir ölüm giyiniyorum sensizliğimin, sessizliğinde
Seni çıkarıyorum hücrelerimin beyinden kan revan her parçan, ben kanıyorum gözlerimden sen düşerken

Seni bende devleştirmeseydim bu kadar sen de bilmeyecektin farkının farkındalığını sevgili!
Sen de unutamayacaksın yar beni
Her şarkıda biraz beni hatırlayacak sevgimi bırakıyorum yüreğine usulca haykırarak farkında olmasan da
Göm şimdi beni aklının dehlizlerine sana da bu yakışır sevgili!
Beni saçlarının toroslarında uyut, beyaz gelinliği sen giydir başımın mezarına!
Sonranın azı, mor dağların eteğinde ölüm kusacak aşkın ciğerlerimden
Bu ölüm beni de korkutuyor ama; gelsem yoksun, gelmesen ölüm oluyorum; nedir bu ters denklem anlamıyorum!
Ve ben seni bilmesen de, hala çok seviyorum

Kahraman TAZEOĞLU