Aristoteles'in İdeal İnsan Tarifi

Kendini boşuna tehlikeye atmaz Çünkü onu kaygılandıran pek az şey vardır Fakat önemli durumlarda hayatını bile seve seve verir Bazı şartlarda , yaşamanın anlamı olmadığını da bilir

İnsanlara yardıma koşar, kendisine yardım edildiğindeyse utanır İyilik bağışlamak bir üstünlük belirtisidir İyilik görmekse bir alçalmadır

Kamu gösterilerine katılmaz Sevdiği sevmediği ortadadır İnsanları ve nesneleri umursamadığından dürüst davranır, açık konuşur

Gözünde hiç bir şey fazla büyük olmadığı için, hiç bir şeye karşı da fazla hayranlık duymaz Fakat dostuna karşı alttan alır, yoksa bu tür davranış bir köle özelliğidir

Garez nedir bilmez, hadiseleri unutur, yürek incitecek şeyler üstünde durmaz Konuşmak için can atmazÖvülmesi yahut yerilmesi onu ilgilendirmez

Düşman da olsa, başkaları hakkında kötü konuşmaz , ancak o kişi kendi kendinin düşmanıysa iş değişir Ağır başlı davranır, sesi toktur, sözleri ölçülüdür; telaşlı değildir, çünkü pek az şey onu kaygılandırır; hiç bir şeye fazla önem vermediği için de hiddete kapılmaz Cırtlak ses, acele adımlar, kaygı içindeki adama yakışır

Hayatın cilvelerini vakar ve sükünetle karşılar, az sayıdaki askerlerini büyük bir savaş stratejisi ile idare eden usta bir general gibi, içinde bulunduğu durumdan elinden geldiğince yararlanır

En iyi dost kendisidir, yalnız kalmaktan hoşlanır, erdemi ve yeteneği olmayan kişinin en büyük düşmanı ise kendisidir, yalnızlıktan o korkar