Ataturk

Tabii ki insanlar saçmalayabilirler

Ama saçmalığı bir ideoloji haline getirip “herkes bu saçmalığı tekrarlamak zorunda” dediğiniz zaman sorun da başlamış demektir

Can Dündar’ın “Mustafa” filmi fevkalade ciddi bir saçmalama yarışı başlattı

Filmle ilgili şöyle eleştiriler okudum:

“Atatürk’ü kısa göstermiş”

Eee, ne olmuş?

Uzun boylu muydu Mustafa Kemal?

Yoo, kısa boylu, ince sesli bir adamdı

Onun bu fiziksel özellikleri, onun yaptıklarını ya da yapmadıklarını değiştirir mi?

“Atatürk’ü içki içerken gösteriyordu,” diyorlar

İçmiyor muydu?

Sıkı içiciydi ve içiyordu

Ne var bunda?

Tabii filmle ilgili asıl söylemek istedikleri şu:

“Atatürk’ün insani zaaflarını gösteriyor”

Yok muydu Atatürk’ün insani zaafları?

Vardı ve çoktu

Kimin yok ki?

Hepimizin var

Mesele tam da burada işte

“Atatürk sıradan fanilere benzeyemez, benzetilemez, o bizler gibi değildir”

“Onun insani zaafları olamaz”

Türkiye’nin çok önemli kilitlerinden birini çözecek soru burada karşımıza çıkıyor işte

“Neden Atatürk’ü insanüstü biri gibi anlatmak istiyorsunuz bize?”

Niye onun önemli bir lider, tarihte yerini almış bir şahsiyet olması yetmiyor da, ona “tanrısal” bir görüntü yüklemek istiyorsunuz?

Bir insanı, bütün insani zaaflarından soyarak tanıtmak, ona bir tür “dinî dokunulmazlık” sağlamaya uğraşmak, “laiklikle” ne kadar bağdaşır, o da ayrı bir soru

Her dinden insan için “peygamberi” kutsaldır, buna rağmen peygamberlerle ilgili filmler yapıldı

Hatta Hıristiyanlar kendi peygamberleriyle dalga geçen filmler bile çektiler

Bizde ise, Atatürk’e, neredeyse “peygamberlerin” bile sahip olmadığı bir “tanrısallık”, bir dokunulmazlık yüklemeye uğraşıyorlar

Neden yapıyorlar bunu?

Çünkü Atatürk, bu ülkenin yaşadığı birçok çarpıklığın, çürümüşlüğün sorgulanmasını önleyen bir kalkan gibi kullanılıyor birçokları tarafından

Atatürk’e “tanrısal” bir statü verip, onun arkasına saklanıyorlar

Şu anda, halkı tarafından böyle algılanan ve böyle algılanması için çaba gösterilen bir tek “lider” var

O da Kuzey Kore’nin yöneticisi

Doğrusu ya, Atatürk’ün o adama benzetilmek isteyeceğini de hiç sanmıyorum

Kendi yaptıklarını Atatürk’ün arkasına saklanarak yapmak isteyenler, saçmalıklarını gittikçe artırıyorlar

Ne İskender, ne Napolyon, ne Lenin, ne Washington kendi halkları tarafından böyle değerlendirilmiyor

Değerlendirilmemesi de gerekir

Bu insanlar, özel yetenekleri olan liderlerdi

Ama hepsinin de zaafları vardı

O zaafların açıkça bilinmesine, söylenmesine rağmen hâlâ saygı görürler, halkları, insanları onları zaaflarıyla sever ve saygı gösterir

Ya da sevmez ve saygı göstermez

Atatürk bir diktatördü

Bunu kendisi bizzat Fethi Okyar’a da söylemişti

Katı bir adamdı

Muhaliflerine karşı çok sertti

Çok ihtiraslıydı

Bir asker olarak kendisini çok mutlu edecek kadar büyük başarılara sahip değildi ve yaşadığı dönemde onu en çok kızdıran eleştirilerden biri “bir meydan savaşını bizzat kazanmamış olduğunun” söylenmesiydi

Buna karşılık olağanüstü iyi bir örgütçü, dengeleri her zaman çok iyi gözeten yetenekli bir politikacıydı

Kendi ilkeleri yoktu, duruma göre görüşlerini değiştirirdi, pragmatikti

Kendine ait bir kuramı, derinliğine kapsamlı bir fikir sistemi bulunmuyordu

“Bu, Mustafa Kemal’in kendi fikriydi, daha önce hiç söylenmemişti” diyebileceğiniz tek bir fikir bile bulamazsınız zaten

Batılı bir hayat tarzını Türkiye’ye getirmek isterdi

Ve o Batılı ülkeyi de kendisinin yönetmesini isterdi

Bir asker olduğu için “emirlere” inanırdı

Klasik Batı müziğini bile Türk köylüsüne emirle sevdirebileceğini sanmıştı

Denemişti

Bunu “iyi niyetli” bir şekilde yapmıştı, çünkü Sofya’da, Selanik’te, Berin’de gördüğü hayatın Türkiye’de de yaşanmasını istiyordu

Sadece o hayatın nasıl şekillendiğini, hangi aşamalardan geçilerek o noktaya gelindiğini bilmiyordu

Zorla şapka giydirip, zorla müzik dinleterek Batılı bir toplum yaratabileceğini sanıyordu

Yaratılamazdı, yaratamadı

Ama Kurtuluş Savaşı’nı çok iyi örgütledi, cumhuriyeti kurdu

Liderliği ile ülkenin önemli bir dönemeçten geçmesini sağladı

Bu gerçek değişmez

Atatürk’ün zaafları bulunan bir insan olduğu gerçeği de değişmez

Onun kurduğu cumhuriyetin hâlâ demokratikleşemediği gerçeği de değişmez

Zaten gerçekleri değiştirmeye değil, o gerçekleri görmeye ihtiyacımız var

O gerçekler görüldüğü zaman Atatürk’ün ne değeri eksilir ne de değeri artar, sadece onun arkasına saklananların asıl yüzü ve amaçları ortaya çıkar

Esas korktukları da bu, onun için bu kadar saçmalıyorlar zaten

Ahmet Altan/Taraf