Jules Verne Ay'a Yolcuk Özeti

jules verne aya yolculuk kitabının özeti
Jules verne Ay'a Yolcuk Özeti

Dünya’daki ağırlığı 8,5 tonu bulan aracın sondaları yüzeyden 4-5 cm derine saplandı Çok yumuşak bir iniş oldu İnerken motorlar yüzünden toz kalkmıştı “Sisin içinde iniyormuşuz gibiydi” diye betimliyor o anı Armstrong Ancak motorlar susunca manzara yeniden berraklaştı Armstrong ve Aldrin her şeyden önce oksijenlerini, dönüş yakıtlarını ve dönüşte kullanacakları roketleri kontrol ettiler Öteki kontrolları da yaptıktan sonra özel Ay elbiselerini giymeye başladılar

Bu elbise birçok katmandan oluşuyordu Bu katmanlardan biri de astronotları saatteki hızı 100 000 km’yi bulan -tüfekten çıkan bir merminin hızının 30 katı– küçük göktaşlarına karşı koruyordu Astronotların çizmeleri 200°C sıcaklığa dayanabiliyordu Teflon ve cam elyaflı eldivenler, sıyrıkları önlemek için bir tür krom-nikel alaşımdan ağla kaplanmıştı Astronotların sırtlarında, taşınabilir yaşam destek sistemleri bulunuyordu Bu sistemler sıcaklık ayarı yapıyor, iletişimi sağlıyor ve dört saatlik oksijen bulunduruyordu Elbisenin toplam ağırlığı 86 kg’dı (Ay’da 14,3 kg)

Kartal’ın yüzeye inişinden sonra Armstrong ve Aldrin’in araçtan çıkmadan yaptıkları hazırlık 6,5 saat sürdü İlk önce araç komutanı Armstrong çıktı Ağır ağır merdivenden indi ve Ay’ın yüzeyine ilk adımını attı Bu sırada ağzından şu sözler döküldü: “Bir insan için küçük bir adım, insanlık için dev bir sıçrama”

Armstrong’dan 12 dakika sonra Aldrin de indi İki astronotun Ay’ın 1/6 g’lik (1 g= Dünya’nın uyguladığı kütleçekim ivmesi) kütleçekimine alışmaları uzun sürmedi İkisi de hoplamaya, zıplamaya, bir kanguru gibi ilerlemeye başladılar Ama hareketleri yavaştı; tıpkı ağır çekimde gösterilen bir filmdeki gibi Ayaklarının altındaki toprak un gibiydi Kalınlığı çoğu yerde 1-2 cm dolayındaydı; ama kraterlerin çevrelerinde 10-15 cm kalınlığa ulaşıyordu Her yönde binlerce küçük büyük krater vardı Renk olarak grinin tonları hâkimdi, ama zaman zaman değişik tonlardaki kahverengiye rastlıyorlardı

Astronotların iki önemli görevi vardı: Kaya ve toprak örnekleri getirmek ve güneş rüzgârını ölçmek Güneş’in saniyede 300-650 km hızla püskürttüğü, iyonize olmuş gazlara güneş rüzgârı denir Dünya’nın güçlü manyetosferi nedeniyle bunun Dünya’dan saptanması olanaksızdır Öte yandan Ay’ın güçlü bir manyetosferi yoktur Güneş rüzgârı Ay’ın yüzeyine rahatlıkla erişir Aldrin’in yüzeye diktiği ve 75 dakika boyunca güneş ışığı alan 30 cm x 135 cm’lik bayrak sayesinde bir miktar güneş rüzgârı yakalanmıştır Buradan elde edilen bilgiler Güneş Sistemi’nin oluşumuna ışık tutmuştur

Alıntı:

ödev vakti´isimli üyeden Alıntı

jules verne aya yolculuk kitabının özeti

Dünya’daki ağırlığı 8,5 tonu bulan aracın sondaları yüzeyden 4-5 cm derine saplandı Çok yumuşak bir iniş oldu İnerken motorlar yüzünden toz kalkmıştı “Sisin içinde iniyormuşuz gibiydi” diye betimliyor o anı Armstrong Ancak motorlar susunca manzara yeniden berraklaştı Armstrong ve Aldrin her şeyden önce oksijenlerini, dönüş yakıtlarını ve dönüşte kullanacakları roketleri kontrol ettiler Öteki kontrolları da yaptıktan sonra özel Ay elbiselerini giymeye başladılar
Bu elbise birçok katmandan oluşuyordu Bu katmanlardan biri de astronotları saatteki hızı 100 000 km’yi bulan -tüfekten çıkan bir merminin hızının 30 katı– küçük göktaşlarına karşı koruyordu Astronotların çizmeleri 200°C sıcaklığa dayanabiliyordu Teflon ve cam elyaflı eldivenler, sıyrıkları önlemek için bir tür krom-nikel alaşımdan ağla kaplanmıştı Astronotların sırtlarında, taşınabilir yaşam destek sistemleri bulunuyordu Bu sistemler sıcaklık ayarı yapıyor, iletişimi sağlıyor ve dört saatlik oksijen bulunduruyordu Elbisenin toplam ağırlığı 86 kg’dı (Ay’da 14,3 kg)
Kartal’ın yüzeye inişinden sonra Armstrong ve Aldrin’in araçtan çıkmadan yaptıkları hazırlık 6,5 saat sürdü İlk önce araç komutanı Armstrong çıktı Ağır ağır merdivenden indi ve Ay’ın yüzeyine ilk adımını attı Bu sırada ağzından şu sözler döküldü: “Bir insan için küçük bir adım, insanlık için dev bir sıçrama”
Armstrong’dan 12 dakika sonra Aldrin de indi İki astronotun Ay’ın 1/6 g’lik (1 g= Dünya’nın uyguladığı kütleçekim ivmesi) kütleçekimine alışmaları uzun sürmedi İkisi de hoplamaya, zıplamaya, bir kanguru gibi ilerlemeye başladılar Ama hareketleri yavaştı; tıpkı ağır çekimde gösterilen bir filmdeki gibi Ayaklarının altındaki toprak un gibiydi Kalınlığı çoğu yerde 1-2 cm dolayındaydı; ama kraterlerin çevrelerinde 10-15 cm kalınlığa ulaşıyordu Her yönde binlerce küçük büyük krater vardı Renk olarak grinin tonları hâkimdi, ama zaman zaman değişik tonlardaki kahverengiye rastlıyorlardı
Astronotların iki önemli görevi vardı: Kaya ve toprak örnekleri getirmek ve güneş rüzgârını ölçmek Güneş’in saniyede 300-650 km hızla püskürttüğü, iyonize olmuş gazlara güneş rüzgârı denir Dünya’nın güçlü manyetosferi nedeniyle bunun Dünya’dan saptanması olanaksızdır Öte yandan Ay’ın güçlü bir manyetosferi yoktur Güneş rüzgârı Ay’ın yüzeyine rahatlıkla erişir Aldrin’in yüzeye diktiği ve 75 dakika boyunca güneş ışığı alan 30 cm x 135 cm’lik bayrak sayesinde bir miktar güneş rüzgârı yakalanmıştır Buradan elde edilen bilgiler Güneş Sistemi’nin oluşumuna ışık tutmuştur

Paylaşım için teşekkürler

[img]images/smilies/maxih1 (12)gif[/img]