Anzaklı Gencin Hikayesi,Anzaklı Ömer,Anzaklı Ömer Hakkında,Anzaklı Ömer'in Yaptıkları

Anzaklı Gencin Hikayesi,Anzaklı Ömer,Anzaklı Ömer Hakkında,Anzaklı Ömer'in Yaptıkları
Anzaklı Gencin Hikayesi,Anzaklı Ömer,Anzaklı Ömer Hakkında,Anzaklı Ömer'in Yaptıkları
ANZAK’LI ÖMER
1957 yılında İstanbul Tıp Fakültesi'nden mezun olup ihtisas yapmak üzere ABD'ye giden doktor Ömer Musluoğlu görev yaptığı hastanede başından geçen çok enteresan bir hadiseyi şöyle anlatıyor:
Amerika'ya gittiğim ilk yıllar (1057) lisanım pek o kadar iyi değil New York' da Medical Center Hospital adlı bir hastanede gore almıştım Fakat vazifem kan almak,kan vermek, serum takmak, elektrokardiyografi çekmek gibi işler Hastaya o kadar önem veriyorlar ki yeni doktorlar hemen direk olarak hasta muayenesine, tedavisine verilmiyor Diğer zamanlarda da laboratuarda çalışıyorum Bir hastaya gittim Yaşlıca bir adam Tahminen yetmişbeş yaşlarında Tabi kendisi ile ingilizce konuşuyorum "Kan vereceğim kolunuzu açar mısmız’’" Adamcağız kanser hastası ve kansızdı Pazusunu açtım Baktım pazusunda dövme şeklinde bir Türk bayrağı var Çok ilgimi çekti Kendisine sormadan edemedim; 'Siz Türk müsünüz?' Kaşlarını yukarıya kaldırarak 'Hayır' manasında işaret yaptı Ama ben hala merak ediyorum; 'Peki bu kolunuzdaki Türk bayrağı nedir?' 'Aldırma iste öylesine bir şey dedi Ben yine ısrarla dedim ki: 'Fakat benim için bu bayrak çok önemli Dikkatimi çekti Çünkü bu benim milletimin bayrağı, benim bayrağım Bu söz üzerine gözlerini açtı Derin derin yüzüme baktı ve mırıltı halinde sordu; 'Siz Türk müsünüz?' 'Evet Türk'üm İhtiyar; gözlerime bakarak tanıdık bir göz arıyor gibiydi Anlatmaya başladı:
Yıl 1915, Sen hatırlamazsım o yılları Çanakkale diye bir yer var Türkiye’de Orada savaşmak üzere bütün Hıristiyan devletlerden asker topluyorlardı Ben Anzak'tım Avustralya Anzaklarından, İngilizler bizi toplayıp dediler ki: Barbar Türkler Hıristiyan dünyasını yakıp yıkacaklar Bütün dünya o barbarlara karşı cephe almış durumda Birlik olup üzerine gideceğiz Bu savaş çok önemlidir Biz de inandık sözlerine vaatlerine Savaşmak isteyenler arasına katıldık Avustralyalı Anzak ihtiyar anlatmaya devam ediyordu; Bizim beynimizi yıkayan İngilizler Türklere karşı topladığı askerlerin tamamını Çanakkale'ye sevk ediyorlarmış Bizi gemilere doldurup Mısır’a getirdiler Mısır'da şöyle böyle birkaç ay talim gördük Ondan sonra da bizi alıp Çanakkale'ye getirdiler Savaşın şiddetini ben ilk orada gördüm Öyle ki denize düşen gülleler suları metrelerce yukarı fışkırtıyor, gökyüzünde havai fişekler, geceyi gündüze çeviriyordu zaman zaman Her taarruzda bizden de Türklerden de yüzlerce insan hayatının baharında can veriyordu Fakat biz hepimiz Türklerdeki gayret ve cesareti uzaktan gördükçe şaşırıyorduk Teknolojik yönden çok çok üstün olduğumuz gibi sayı bakımından da fazlaydık Peki onlara bu cesaret ve kuvveti veren şey neydi? İlk başlarda zannediyordum ki İngilizlerin bize anlattığı gibi Türkler barbarlıktan böyle saldırıyorlar Meğer barbarlıktan değil, kalplerinde ki vatan sevgisinden kaynaklamyormus Bunu nereden anladığımı söyleyeyim Biz karaya çıktık Taarruz edemiyoruz Bizi püskürtüyorlar Tekrar taarruz ediyoruz Bizi tekrar püskürtüyorlar Tekrar taarruz ediyoruz Derken böyle bir taarruzda başımdan yediğim bir dipçik darbesiyle kendimden geçmişim Meraktan ağzım açık yaşlı Avustralyalıyı dinliyorum
Savasın dehşetli anlarını anlatırken hastalığına rağmen tir tir titremeye başlamıştı Devam etti: 'Gözlerimi açtığımda kendimi yabancı insanların arasında gördüm "Nasıl korktuğumu anlatamam Çünkü İngilizler bize Türkleri barbar, vahşi kimseler olarak tanıttı ya Ama dikkat ettim Yaralarımı sarmışlar Bana hiç de öfkeli bakmıyorlar Kendime geldim iyiceBu defa çantalarında bulunan yiyeceklerden ikram ettiler iyi biliyorum ki onların yiyecekleri çok çok azdı Bu haldeyken bile kendileri yemeyip bana ikram ediyorlardı Şok oldum dorusu Kendi kendime dedim ki; 'Bu adamlar isteseler şu anda beni öldürürler Ama öldürmüyorlar Veyahut isteseler önceden öldürebilirlerdi Halbuki beni cephenin gerisine götürmüşler Biz esirlere misafir gibi davranıyorlardı1 Bu duygularla ‘Yazıklar olsun bana’ dedim 'Böyle asil insanlarla niye savaşıyorum? Niye savaşmaya gelmişim? Bu İngiliz milleti ne yalancıymış ,ne kadar Türk düşmanıymış' diyerek pişman oldum Ama bu pişmanlığım fayda etmiyor ki Bu iyiliğe karşı ne yapsam düşündüm durdum günlerce Nihayet bizi serbest bıraktılar Memleketime döndüm İşte memlekette Türk milletini ömür boyu unutmamak için koluma bu dövme Türk bayrağını yaptırdım Bu bayrağın esrarı bu işte Benim gözlerim dolu dolu ihtiyara bakarken o devam etti: 'Talihin cilvesine bakm ki o zaman olmek uzere iken yaralanmi iyilestirerek , sihhate kavu§mama gaba sarf eden Turkler idi şimdi de Amerika gibi bir yerde yillar sonra yine iyilestirmeye caba sarf eden bir Tiirk Ne garip degil mi? Avustralya'dan Amerika'ya gelirken bir Tiirk'le karsilasacagimi hig tahmin etmezdim Size minnettanm
Siz Turkler gercekten cok merhametli insanlarsmiz Bizi hep kandirrm§lar Buna butim kalbimle inaniyorum' Pesjnden netnli gozlerle 'Bana admizi soyler misiniz?1 Dedi 'Omer1 cevabim verdim Gayet merakla tekrar sordu: 'Peki nicin Omer ismini, vermisler sana? 'Babam Miislumanlarin ikinci halifesinin isminden ilham alarak bana Omer adim vermis' 'Yahu senin adm Musluman adi mi?' Ben 'Evet, Musluman adi1 deyince yuziime bakti bakti, birden dogrulmak istedi Ben mani olmak istedim Israr etti Ama niye israr ediyordu? thtiyann isranna dayanamaylp yatakta oturmasina yardim ettim Gozleri dolu doluydu Yiizume bakarak dedi ki: 'Senin adm giizclmis Benim adim simdiye kadar Mr Josef Miller idi §imdiden sonra 'Anzakh Omer1 olsun 'Olsun' 'Peki doktor beni Musluman edcr misin? Musluman olmak zor mu?' $a§irdim Nasil da birdcnbirc Musluman olmaya karar vermisti Meger o yasa gelinceye kadar icten ice hep dusunuyormus da kimseyie konusamadigi icin, soramadigi i<?in konu?amiyormus Tabii dedim Musluman olmak cok kolay' Sonra kendisine imanm ve islamm sartlarmi anlattim Kabul etti Hem Kelime-i §ahadet getiriyor, hem de cocuklar gibi agiiyordu Yaslilik bir yandan, hastahk bir yandan bir de yillardan beri iginde kavusmak isteyip de bilemedigi icin kavusamadigi Islamiyet'e olan hasretin sona ermesi bir yandan bu yasli gonlu duygulandirmisti, Mmldandi: 'Siz Musltimanlartespihgekersiniz bana da bir tespih bulsan da ben de yaHignn yerden tespih ^ekerek Allah'imi ansam olur mu?' Bu sozden de anladim ki dedelerimiz savas esnasmda Hakki zikretmeyi ihmal etmiyormus Neyse uzatmayayim hemen bir tespih bulup kendisine getirdim Hasta yataginda tespih cekiyor, biz de gerektiginde tedavisiyle ilgileniyorduk _
Fakat benim icin o daha bir ba§kalasmi§ti Miisliiman olmu§tu Bir gun yamna gittigimde samimi bir §ckilde rica etti 'Beni yalniz birakma olur mu'7' 'Ne gibi Omer amca?1 'Ara sira gel de bana islamiyefi anlat! Sen 90k giizel seylerdcn bahsediyorsun O sozleri duyduk9a kalbim ferahhyor' 0 gunden sonra her gun yanma gittim Bildigim kadanyla dinimizi anlattim Fakat gtinden giine eriyip tiikeniyordu Ka? gun gecti tam hatirlamtyorum Hastanenin> genel hoparloriinden bir anons duydum 'Doktor Omer! Liitfen 217 numarah odaya gelin!' Dedim ki> icinden 'Bizim Omer amca galiba yolcu?1 hemen yukan ciktim Odasina vardigimda gordiigiim manzara aynen §oyleydi: Sag elinde tespih agik duran sol kolunun pazusunda dovme Tiirk bayragi, gogsiinde imam ile, koskoca Anzakh Omer son anlanni yasiyordu Hemen basucuna oturdum Kendisine kelime-i sahadeti soylettirdim 0 sekildc kucagimda ruhunu teslim etti
Bir Carmkkale gazisi gormii§tum Yillar sonra da olsa Musluman Turk milletine olan sevgisi sayesinde kendisine iman nasip olmustu 'Ne yalan soyleyeyim, agladim' Sizde hala bir degi§iklik yok mu!?