Peygamber Efendimiz (S.A.V) Annesine Geri Verilişi

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-08-2012

süt çocuklarını geri verme mevsimi gelip çattı

Bununla birlikte Efendimiz üzerinde kol kanat geren, onu öz evlâdından daha fazla seven Halîme’nin de gönlünü bir hüzün bulutu kapladı

Çünkü, ondan ayrılacaktı

Çünkü Nur MUHAMMED ’in Cennet’i hatırlatan gül kokusundan uzak kalacaktı

Fakat Mekke’ye getirilip annesine teslim etmekten başka çaresi de yoktu

Öyle yaptılar

Nur MUHAMMED ’i alarak Mekke’ye geldiler ve annesine gönül gözyaşları arasında teslim ettiler

Peygamber Efendimiz (S

a

v) Annesine geri verilişi
Sütannenin âlemi hüzünle, gerçek annenin dünyası ise sevinçle dolu idi

Biri öz yavrusuna kavuşmanın saâdetini yaşıyor, diğeri ondan ayrılmanın ateşinde tutuşup yanıyordu

O anda Sütanne Halîme’ye, sanki bir ilham geldi ve yalvarırcasına, bütün samimiyetiyle şu teklifi yaptı:

"Ne olur, oğlumu biraz daha yanımda bırakamaz mısınız? Hem ben, ona Mekke vebâsının bulaşmasından da korkuyorum

"1

Bu teklif ve arzu samimi idi

Sanki cümleler dudaklardan değil, gönülden kopup gelmişti

Aziz anne Âmine, bu riyasız ve candan yalvarışa karşı koyamadı ve bir müddet daha ciğerpâresinin Sa’doğulları yurdunda kalmasına razı oldu

Peygamberimiz yine Benî Sa’d yurdunda

Halîme muradına ermişti

Arzusunun kabul edilişinin sonsuz hazzı içinde Efendimizle birlikte tekrar yurduna döndü

Kâinatın Efendisi, artık süt kardeşi Abdullah’la birlikte kuzuları gütmeye de çıkıyordu

Kuzular, onun tatlı tebessümlerine melemeleriyle cevap veriyorlardı

Peygamber Efendimizin gözleri hep göklerde idi

Sanki orada birşeyler keşfedecekmiş gibi dikkatli ve ibretli bakıyordu

Sanki bir el uzanacak ve onu ulvî âlemlere alıp götürecekmiş gibi bekliyordu

Bu arada gözlerden kaçmayan bir garip hâdise vardı: Peygamber Efendimizin başı üzerinde çoğu zaman bir bulut geziyor ve onu güneşten koruyordu

Artık gözler ondaydı

Dillerde onun güzelliği, gönüllerde tatlı sevgisi vardı

Konuşulan onun dürüstlüğü, terbiyesi ve ağırbaşlılığıydı

Akranları da onun tatlı arkadaşlığına erişmek için âdetâ yarış ediyorlardı

İşte Sevgili Peygamberimiz Sa’doğulları yaylasında günlerini böylesine huzurlu ve sevinçli geçiriyordu

alıntı

09-08-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Peygamber Efendimiz (S.A.V) Annesine Geri Verilişi süt çocuklarını geri verme mevsimi gelip çattı Bununla birlikte Efendimiz üzerinde kol kanat geren, onu öz evlâdından daha fazla seven Halîme’nin de gönlünü bir hüzün bulutu kapladı Çünkü, ondan ayrılacaktı Çünkü Nur MUHAMMED ’in Cennet’i hatırlatan gül kokusundan uzak kalacaktı Fakat Mekke’ye getirilip annesine teslim etmekten başka çaresi de yoktu Öyle yaptılar Nur MUHAMMED ’i alarak Mekke’ye geldiler ve annesine gönül gözyaşları arasında teslim ettiler Peygamber Efendimiz (Sav) Annesine geri verilişi Sütannenin âlemi hüzünle, gerçek annenin dünyası ise sevinçle dolu idi Biri öz yavrusuna kavuşmanın saâdetini yaşıyor, diğeri ondan ayrılmanın ateşinde tutuşup yanıyordu O anda Sütanne Halîme’ye, sanki bir ilham geldi ve yalvarırcasına, bütün samimiyetiyle şu teklifi yaptı: "Ne olur, oğlumu biraz daha yanımda bırakamaz mısınız? Hem ben, ona Mekke vebâsının bulaşmasından da korkuyorum"1 Bu teklif ve arzu samimi idi Sanki cümleler dudaklardan değil, gönülden kopup gelmişti Aziz anne Âmine, bu riyasız ve candan yalvarışa karşı koyamadı ve bir müddet daha ciğerpâresinin Sa’doğulları yurdunda kalmasına razı oldu Peygamberimiz yine Benî Sa’d yurdunda Halîme muradına ermişti Arzusunun kabul edilişinin sonsuz hazzı içinde Efendimizle birlikte tekrar yurduna döndü Kâinatın Efendisi, artık süt kardeşi Abdullah’la birlikte kuzuları gütmeye de çıkıyordu Kuzular, onun tatlı tebessümlerine melemeleriyle cevap veriyorlardı Peygamber Efendimizin gözleri hep göklerde idi Sanki orada birşeyler keşfedecekmiş gibi dikkatli ve ibretli bakıyordu Sanki bir el uzanacak ve onu ulvî âlemlere alıp götürecekmiş gibi bekliyordu Bu arada gözlerden kaçmayan bir garip hâdise vardı: Peygamber Efendimizin başı üzerinde çoğu zaman bir bulut geziyor ve onu güneşten koruyordu Artık gözler ondaydı Dillerde onun güzelliği, gönüllerde tatlı sevgisi vardı Konuşulan onun dürüstlüğü, terbiyesi ve ağırbaşlılığıydı Akranları da onun tatlı arkadaşlığına erişmek için âdetâ yarış ediyorlardı İşte Sevgili Peygamberimiz Sa’doğulları yaylasında günlerini böylesine huzurlu ve sevinçli geçiriyordualıntı