Kerem Alışık

puslu · 05-21-2007

Afedersiniz Siz Baharmısınız

Afedersiniz siz Baharmısınız,
Biraz hatırlatsak bizi tanırmısınız
Biz hep sizin hayalinizle yaşardık,
Size dair şiirler yazardık
Geceye yüzünüzü çizer,
Hangi yalnızlığa kendimizi atsak
Sizin göğsünüzde soluklanırdık
Saçlarınız alev, alev dalgalanırdı omuzunuzda
Yağmura inat güneşi eken bizdik mahzunluğunuza
Bazen bir rüzgar gibi eser,
Bazen bir şimşek gibi çakardınız
Sanki yüreğimize kılıç saplardınız
Parmak uçlarınızda sevda nakışları,
Sizin gülüşünüz aydınlatırdı
Bu soğuk, bu kurak kışları
Bakışlarınız acımasızca kara
Bizi vurup, vurup giderdiniz akşamdan sabaha
Saçınızı düz tarardınız,

Afedersiniz nasıl tanımazsınız
Biz hep sizin hayalinizle yaşardık,
En sevdiğiniz çiçekleri toplardık
Bir sepet gül, biraz lale, birde sümbül
Küçük bir serçenin kanadından bile gocunurdunuz
Karşı taraftaki o zehirli evi nasıl unutursunuz
Kirpiklerinizde yangın izi,
Ağzınızda çocuk nefesi,
Bir odadan bir odaya koştururdunuz,
Yavrusunu koklayan ceylan misali
Namusunuzu korur gibi koklardık sizi,
El sürmeyecek kadarda bilirdik hikmetimizi

Afedersiniz siz Baharmısınız,
Rica etsek ortaya çıkarmısınız
Biz hep sizin hayalinizle yaşardık,
Sizinle aynı anda güne başlardık,
Henüz mahçuptunuz size tutulduğumuzda,
Nasılda mutlu olurduk bize tutunduğunuzda
Sonra nedense gözlerinizi başka dünyalara çevirdiniz,
Önümüze kapkara bir bulut getirdiniz
Şımarık ve rahat bir tavrınız vardı,
Bu halinizle üstünüze ne giyseniz yakışırdı
Hayatınızdan hiç eksik etmediniz gezmeleri,
Temiz giyimli, kirli adamlar alırdı, sizi geceleri
Biz bunu kıyamet alameti sayardık,
İçimizi sis bürürdü,
Yapraklarımız dökülür,
Sanki usul, usul dağlar yürürdü
Uykularda yer bulamazdık
Kanlıca iskelesinde,
Elimizi başımıza koyar,
Gizli, gizli ağlardık
Şimdi ne desek, ne söylesek size az
Unutmayın, bu devran kimseye kalmaz
Acı nerden gelirse gelsin,
Yiğit, yiğittir yakınmaz
Kusura bakmayın epey zamanınızı aldık
Oturduk üstüne birde şiir yazdık
Bilmem artık bu cüretimize ne dersiniz
Afedersiniz ama, siz Bahar değilsiniz
Siz, o Bahar değilsiniz
Siz maalesef Bahar değilsiniz

Merhaba Sevgilim

Geçen gün yolda karşılaşmışsın
Bizim Ayten’le
Selam göndermişsin
Ufak bir tebessümle
Hatta dayanamayıp durup sormuşsun
Nasıl iyimi diye
Ben gene bildiğin gibiyim sevgilim
Gene o küçük evim
Halı yerine kilimim
Vazoda ben gibi soluk
İki küçük çiçeğim
Duvarda sazım
Elimde kağıdım kalemim
Bugün 14 Şubat
Bugün olsun gelmezmisin sevgilim
Dudağımda nefesin
Kulağımda sesin var
Oturup biraz sohbet edelim
Bak duvarları güneşe boyadı dostlar
Geçip gitti artık
O eski yağmurlar
Kitaplıkta attilla ilhan
Başucumda gözlerin var
Bugün olsun gelmezmisin sevgilim Sana iki çift sözüm var

05-21-2007	#1
puslu	Kerem Alışık Afedersiniz Siz Baharmısınız Afedersiniz siz Baharmısınız, Biraz hatırlatsak bizi tanırmısınız Biz hep sizin hayalinizle yaşardık, Size dair şiirler yazardık Geceye yüzünüzü çizer, Hangi yalnızlığa kendimizi atsak Sizin göğsünüzde soluklanırdık Saçlarınız alev, alev dalgalanırdı omuzunuzda Yağmura inat güneşi eken bizdik mahzunluğunuza Bazen bir rüzgar gibi eser, Bazen bir şimşek gibi çakardınız Sanki yüreğimize kılıç saplardınız Parmak uçlarınızda sevda nakışları, Sizin gülüşünüz aydınlatırdı Bu soğuk, bu kurak kışları Bakışlarınız acımasızca kara Bizi vurup, vurup giderdiniz akşamdan sabaha Saçınızı düz tarardınız, Afedersiniz nasıl tanımazsınız Biz hep sizin hayalinizle yaşardık, En sevdiğiniz çiçekleri toplardık Bir sepet gül, biraz lale, birde sümbül Küçük bir serçenin kanadından bile gocunurdunuz Karşı taraftaki o zehirli evi nasıl unutursunuz Kirpiklerinizde yangın izi, Ağzınızda çocuk nefesi, Bir odadan bir odaya koştururdunuz, Yavrusunu koklayan ceylan misali Namusunuzu korur gibi koklardık sizi, El sürmeyecek kadarda bilirdik hikmetimizi Afedersiniz siz Baharmısınız, Rica etsek ortaya çıkarmısınız Biz hep sizin hayalinizle yaşardık, Sizinle aynı anda güne başlardık, Henüz mahçuptunuz size tutulduğumuzda, Nasılda mutlu olurduk bize tutunduğunuzda Sonra nedense gözlerinizi başka dünyalara çevirdiniz, Önümüze kapkara bir bulut getirdiniz Şımarık ve rahat bir tavrınız vardı, Bu halinizle üstünüze ne giyseniz yakışırdı Hayatınızdan hiç eksik etmediniz gezmeleri, Temiz giyimli, kirli adamlar alırdı, sizi geceleri Biz bunu kıyamet alameti sayardık, İçimizi sis bürürdü, Yapraklarımız dökülür, Sanki usul, usul dağlar yürürdü Uykularda yer bulamazdık Kanlıca iskelesinde, Elimizi başımıza koyar, Gizli, gizli ağlardık Şimdi ne desek, ne söylesek size az Unutmayın, bu devran kimseye kalmaz Acı nerden gelirse gelsin, Yiğit, yiğittir yakınmaz Kusura bakmayın epey zamanınızı aldık Oturduk üstüne birde şiir yazdık Bilmem artık bu cüretimize ne dersiniz Afedersiniz ama, siz Bahar değilsiniz Siz, o Bahar değilsiniz Siz maalesef Bahar değilsiniz Merhaba Sevgilim Geçen gün yolda karşılaşmışsın Bizim Ayten’le Selam göndermişsin Ufak bir tebessümle Hatta dayanamayıp durup sormuşsun Nasıl iyimi diye Ben gene bildiğin gibiyim sevgilim Gene o küçük evim Halı yerine kilimim Vazoda ben gibi soluk İki küçük çiçeğim Duvarda sazım Elimde kağıdım kalemim Bugün 14 Şubat Bugün olsun gelmezmisin sevgilim Dudağımda nefesin Kulağımda sesin var Oturup biraz sohbet edelim Bak duvarları güneşe boyadı dostlar Geçip gitti artık O eski yağmurlar Kitaplıkta attilla ilhan Başucumda gözlerin var Bugün olsun gelmezmisin sevgilim Sana iki çift sözüm var