Neyi Unutmak Zor Gelir İnsana?

Neyi hiç unutamaz bir insan? Gidenin dönmeyeceğini öğrendiği akşamı mı? Geceleri acıyla daldığım uykudan acıyla uyanıyor ve onu düşünüyordum Bitmeyeceğini sanıyordum bu kederin Sabah olsun diye bekliyordum Yastık bir dikenli toprak oluyordu Dayanamam diyordum Ben buna dayanamam Aklımı yitiririm… Sonra sabah oluyordu İnsanlar uyanıyor, sokaklarda yürüyor, caddelerden hayat akıyordu Yağmur yağıyor, yağmur duruyor, sucular evlere su taşıyor, balkonlardan örtüler çırpılıyordu Çocuklar okula gidiyor, okuldan dönüyor, oyun oynuyorlardı Akşam oluyordu yine Yine yanıyordu everin ışıkları Bana inat hayat devam ediyordu Beni hiç iplemeden, beni kenara iterek, beni öğüterek, un ufak ederek sürüyordu hayat Mutfaklarda yemekler pişiyor, televizyon başında diziler izleniyordu Birileriyle dalga geçiyordu radyoda bir DJ… Bilmediği bir kederi biliyormuş gibi anlatıyordu bir başkası Geceleri acıyla uyanıyordum acıyla daldığım uykudan Bitmeyeceğini sanıyordum… Bittiğinde belki de en çok ben şaşırdım… Hiç unutamam sanıyor insan… Ve üstelik bin kez yaşasa da benzer karanlığı, bir daha olmaz sansa da oluyor işte Geçenlerde bir akşam, bir yemek masasında, yemeğin sonunda, kahveler içilirken artik “unutuyor insan” demek istedim… Bir fark ettim ki unuttuğumu bile unutmuşum… Nasıl bir silindir bu üzerimizden geçen? Nasıl dar bir alandır insan kalbi sadece en unutulmazı içine alan? Neyi unutmak zor gelir insana? Bir sevinci mi yoksa bir “zehiri” mi? Çoğu gidiyor ama bunu biliyoruz en azından