Düşlerim Var, Rüzgara Ters Düşen...

Her eğilip baktığımda başımın gövdemden ağır gelmesiyle yerde buluyorum kendimi
Deyimlerden cıkmış bi cümle olabilir ama kafamın içindekiler, beynimi sömüren anlamsız yada belkide fazla anlamlı düşünceler tasımıyor artık bu bedeniHer defasında düşmek mi bana yazılan, yada en acısı yerlerde sürünürken bile başımı kaldırabilecek gücü bulup (ki nerden bulduğumu anlamış değilim hala) düştüğüm yüksekliği görmek mi?

Gülücük perisi niye uğramıyorsun yüzüme?
Hala kaçırıyorum gözlerimi insanlardan
Kaybolmasınlar içimdeki boşlukta diye

Niye farklı olduğumu devamlı yüzüme vuran kelimeler seçiyorlar benimle konusurken? Niye hissettiriyolarki bunu? Yüzümdeki tepkisiz maskenin atında devamlı ağlayan bi yüz olduğunu öğrenmek içinmi bütün bu çabalar? Ne zaman acık vericek diye ben kaçtıkca bıkmadan üstüme gelmeleri
Neden?

Herşey yalan sadece düşlerim gerçek
Düşlerim var rüzgara ters düşen

Her attığım adımda onlara, biraz daha kaybediyorum içimdeki beni Vardığıma kalacak mıyım?
Bilmiyorum

Yalnız mıyım? onların dediklerine göre yalnız olamam Etrafımdalar çünkü
Ve evet bencede yanlız değilim kimsenin bilmediği 2 kişilik bi dünyam var benim
Adım hala hayat kitabında yazıyor
Gerçek cok şeffaf tıpkı, ağladığımda gözlerimin kıpkırmızı kesilmesi kadar
Kahretsin, acınacak haldeyim yine, kelimelere vurmak bu olsa gerek

Melekler, duymuyor sesimi
Karanlık işte yine her yer
Gözyaşlarım, keşkeleri yok edemiyor
Korkuyorum
İnancım kalmadı benim