Yolculuğa Çıkarken Bırakacakların

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-07-2012

Yolunu arayan bir yolculuksa çıkılacak olan, heybeni doldurmak değildir yapacağın

Olabildiğince boşalt heybeni:"ben"i

Sende ne çok fazla şey var şimdi

O yüzden gidemiyorsun belki

Tıklım tıklımsın sen;ellerin ana baba günü

Bırak, sıkı sıkı tutmadığında seni bırakacak olan sesleri

Kurduğun bütün o uzun cümleleri yırtıp yırtıp doldur,
burada kalacakların debelenecekleri döşeklere

Saman cümlelerle dolu döşeklerin emniyetli kucağına ihtiyacı var kalıcı olanların

Çok kullanılmış cümlelerin güvenliğine ihtiyacı var bu dünyaya yatıya gelenlerin

Sen bu dünyaya yatıya gelmedin

Gelseydin bu oyuncak yaygaralarda, bu dar odalarda küçük bir hükümranlığa kanaat eder, rahat ederdin

Sen, rahat değilsin

Bütün bu bilmeleri arsız yağmacılar için bırak geride

Baksana, aaaifleniyorlar, rahat ediyorlar bilince

Bildiklerinden bahsettikçe mühim şeyler oluyor sanıyorlar yeryüzünde

Karanlık köşelerde bilgi biriktiriyorlar, düzenli, disiplinli bir
sinsilikle; hava aydınlandığında kullanılmak üzere

Bırak bilmelerini bu evde, bulunca aaaiflensinler diye

Bahsetmenden çok hoşlandıkları o kolay duyguları lime lime et çıkarken

Kullanılmaz hale getir

Birinin eline geçebilir çünkü, para eder, tekrar tekrar satarlar bıkmadan

Hiç tiksinmezler pörsümüş duyguları tıkınmaktan

Karşılaşmaların anlık yüzlerini iade et sahiplerine

Onlara geri ver gözlerini

O gözler sende ne çok başka başka insanlar görmüştü

Gülmemeye çalış onlara, sanılmış yüzlerini teslim ederken

Sakın gülme, ciddiye alırlar seni

Hiçbirşeyi doğru dürüst anlamazlar; ama, hızla fark ederler kendileriyle alay edildiğini

Tiksinirsin, düşünürsen sıra bunu anlamaya gelince ne açıkgöz olabileceklerini

Bu gümeleri, içmeleri, gezmeleri de bırak burada

Bırak, soğurup dursun kalabalığın çocukları gecenin kaygan, şekerli hallerini

Bu, mutsuzların eğlenme gayretinin acıklı resmi

Bu gündüzleri de alma yanına

Kararsız selmalaşmaların tökezlemeleri,
İyi hesaplanmış karşılaşmaların ödlekliği,
Aydınlığın yorucu nezaketleri

Fena hırpalarlar bunları beceremeyenleri;
Kendi yüzlerini izlemeyenleri

Kötü şeyler olacağı hissini yaratır umut

Sakın alma yanına, uğursuzluğu çağırır

Umut, geride kalanlara çok gerekli

Bir şey olacağını sanıyorlar çünkü

birden bir şey olacağına gizli gizli inanıyorlar hepsi

Korkaklar kötü bir şey geleceğini söylüyorlar dünyanın başına

Aptallaştırıcı cesaretiyle övünenler herşeyin güzel olacağını tekrar ediyorlar

Birden birşey olmayacak halbuki

İnsanlığın zamanı o kadar kendinden ibaret ki!

Anlamak, geçmiş zamanlı bir fiil

Sen, geniş zamandasın, ferah bir zamanda

Olmuşların ve olacakların ortak bilgisinin vaktine gitmektesin

Geniş zamanlı bir bilmek kalıncaya dek sıyır kendini

Bilmekten ibaret bir şey ol sen

Eğer hakikaten bir yolculuğa niyetliysen

Biraz susarsan, bildiğini anlayacaksın birazdan

Yolculuk kimsesizliktir

Kimseyi alamazsın yanına

Avuç içine saklanacak kadar küçük birşey olsa aşk

Keşke, saklayıp her yere götürebilsen

"Gönülçelen" hiçbir şey kalmasın üzerinde

Bırak onu, bırak kendi evinde

Kimse kimsede o kadar yol alamaz

Sakın bilmediğini söyleme, bilmezden gelme:
Biri en fazla magmasını geçer diğerinin

Sıra çekirdeğe gelince

Her aşk, çamur gibi bir eriyiğe dönüşür; yol, insanın çekirdeğine varınca

Tarif edilmiş herşey, tariflere muhtaç bu dünyada kalacak
Onların ihtiyacı var buna

Biri bir diğerine karışmıyor böylece

Hem kolaylaşıyor işleri, hem de vakit geçiriyorlar işte

Bırak tarif edilmiş kendini burada

Tarif edilmiş kendin, en büyük yükündür senin

Ya da kendin sandığın ne varsa

Şimdi sen bir yolculuk insanısın

Yol olmak üzeresin

Yolculuk için gerçekten hafiflemelisin

Yol olmak için, hiçkimse olana dek eksilmelisin

Eksilerek çoğalacağını iyice bilmelisin

Ece Temelkuran

09-07-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yolculuğa Çıkarken Bırakacakların Yolunu arayan bir yolculuksa çıkılacak olan, heybeni doldurmak değildir yapacağın Olabildiğince boşalt heybeni:"ben"i Sende ne çok fazla şey var şimdi O yüzden gidemiyorsun belki Tıklım tıklımsın sen;ellerin ana baba günü Bırak, sıkı sıkı tutmadığında seni bırakacak olan sesleri Kurduğun bütün o uzun cümleleri yırtıp yırtıp doldur, burada kalacakların debelenecekleri döşeklere Saman cümlelerle dolu döşeklerin emniyetli kucağına ihtiyacı var kalıcı olanların Çok kullanılmış cümlelerin güvenliğine ihtiyacı var bu dünyaya yatıya gelenlerin Sen bu dünyaya yatıya gelmedin Gelseydin bu oyuncak yaygaralarda, bu dar odalarda küçük bir hükümranlığa kanaat eder, rahat ederdin Sen, rahat değilsin Bütün bu bilmeleri arsız yağmacılar için bırak geride Baksana, aaaifleniyorlar, rahat ediyorlar bilince Bildiklerinden bahsettikçe mühim şeyler oluyor sanıyorlar yeryüzünde Karanlık köşelerde bilgi biriktiriyorlar, düzenli, disiplinli bir sinsilikle; hava aydınlandığında kullanılmak üzere Bırak bilmelerini bu evde, bulunca aaaiflensinler diye Bahsetmenden çok hoşlandıkları o kolay duyguları lime lime et çıkarken Kullanılmaz hale getir Birinin eline geçebilir çünkü, para eder, tekrar tekrar satarlar bıkmadan Hiç tiksinmezler pörsümüş duyguları tıkınmaktan Karşılaşmaların anlık yüzlerini iade et sahiplerine Onlara geri ver gözlerini O gözler sende ne çok başka başka insanlar görmüştü Gülmemeye çalış onlara, sanılmış yüzlerini teslim ederken Sakın gülme, ciddiye alırlar seni Hiçbirşeyi doğru dürüst anlamazlar; ama, hızla fark ederler kendileriyle alay edildiğini Tiksinirsin, düşünürsen sıra bunu anlamaya gelince ne açıkgöz olabileceklerini Bu gümeleri, içmeleri, gezmeleri de bırak burada Bırak, soğurup dursun kalabalığın çocukları gecenin kaygan, şekerli hallerini Bu, mutsuzların eğlenme gayretinin acıklı resmi Bu gündüzleri de alma yanına Kararsız selmalaşmaların tökezlemeleri, İyi hesaplanmış karşılaşmaların ödlekliği, Aydınlığın yorucu nezaketleri Fena hırpalarlar bunları beceremeyenleri; Kendi yüzlerini izlemeyenleri Kötü şeyler olacağı hissini yaratır umut Sakın alma yanına, uğursuzluğu çağırır Umut, geride kalanlara çok gerekli Bir şey olacağını sanıyorlar çünkü birden bir şey olacağına gizli gizli inanıyorlar hepsi Korkaklar kötü bir şey geleceğini söylüyorlar dünyanın başına Aptallaştırıcı cesaretiyle övünenler herşeyin güzel olacağını tekrar ediyorlar Birden birşey olmayacak halbuki İnsanlığın zamanı o kadar kendinden ibaret ki! Anlamak, geçmiş zamanlı bir fiil Sen, geniş zamandasın, ferah bir zamanda Olmuşların ve olacakların ortak bilgisinin vaktine gitmektesin Geniş zamanlı bir bilmek kalıncaya dek sıyır kendini Bilmekten ibaret bir şey ol sen Eğer hakikaten bir yolculuğa niyetliysen Biraz susarsan, bildiğini anlayacaksın birazdan Yolculuk kimsesizliktir Kimseyi alamazsın yanına Avuç içine saklanacak kadar küçük birşey olsa aşk Keşke, saklayıp her yere götürebilsen "Gönülçelen" hiçbir şey kalmasın üzerinde Bırak onu, bırak kendi evinde Kimse kimsede o kadar yol alamaz Sakın bilmediğini söyleme, bilmezden gelme: Biri en fazla magmasını geçer diğerinin Sıra çekirdeğe gelince Her aşk, çamur gibi bir eriyiğe dönüşür; yol, insanın çekirdeğine varınca Tarif edilmiş herşey, tariflere muhtaç bu dünyada kalacak Onların ihtiyacı var buna Biri bir diğerine karışmıyor böylece Hem kolaylaşıyor işleri, hem de vakit geçiriyorlar işte Bırak tarif edilmiş kendini burada Tarif edilmiş kendin, en büyük yükündür senin Ya da kendin sandığın ne varsa Şimdi sen bir yolculuk insanısın Yol olmak üzeresin Yolculuk için gerçekten hafiflemelisin Yol olmak için, hiçkimse olana dek eksilmelisin Eksilerek çoğalacağını iyice bilmelisin Ece Temelkuran