Sosyal Fobi'den Nasil Kurtulurum??

Arkadaşlar! aranızda Risperdal adlı ilacı kullananınız varmı? ben yaklaşık 10 yıldır sosyalfobi ile mücadele etmekteyim ama ne kadar çabalasamda hep 1 adım ileri 2 adım geri gitmişimdirBir türlü üstesinden gelemiyorumSosyalfobiye karşı Risperdal adlı ilacı kullananlar olduğunu duydum ama ben bugüne kadar bu ilacı hiç kullanmadım acaba faydasını göreniniz varmı?ne gibi faydasını gördünüz?hiç yanetkisi oluyormu? yada Risperdal benzeri sosyalfobiye karşı etkili bir ilaç hiç varmı? sosyalfobi benim hayatımı kararttı! dışarı çıkamaz en az kalabalık yerden bile geçmekte korkunç zorlanır oluyorum, bi yerden mesela bir cafe,otobüs durağı,market,banka,kitabevi gibi herkesin rahatlıkla gidebildiği yerlerde bulunmakta inanılmaz zorluklar yaşıyorum üstelik o kadar dirensemde vücudumdaki anormallikleri zaptedemiyorum:terleme,heyecan,ateş basması,titremeler(özellikle ayakta ve yüzde),kasılmalarbunlar için birçok ilaç kullandım ama hep boşa gitti her denediğimde büyük hayalkırıkları yaşadım ve hep kendime küstüm mücadele etmekteki arzum ve çabam hep sekteye uğradıSürekli şapka takmak gözlük takmak zorunda kaldım kendimi mümkün olduğunca insanlardan soyutladım ama gene işe yaramadı bende herkes gibi gezmek dolaşmak bir cafeye gidip bişiler yemek yada sinemaya gitmek istiyorumSonra bir yerde Risperdal adlı ilaç hakkında bazı yazılar okudumAcaba aranızda sosyalfobisi olan varmı? bununla nasıl mücadele ediyorsunuz buna karşı etkili bir ilaç varmı? bunu öğrenmeyi çok istiyorum daha önemlisi bunu yenen varmı? İnsanlarla iletişim kurmada çok büyük zorluklar çekiyorum en az kalabalık yerde bile onlarla uyum sağlamakta zorlanıyor hemen orayı terketme isteği doğuyor karşımdakiyle ilgilenmek yerine sürekli sağımı solumu arkamı yokluyorum acaba beni duyarlarmı rezil olurmuyum utangaçlığımı farkederler diye ödüm kopuyor konuşmakta inanılmaz zorlanıyorum 2 lafı biraraya getiremiyorum yüzüm çok kızarıyor sanki maratona katılmış atlet gibi üstümden su akıyor ama inanırmısınız arkadaşlar ben eskiden böyle değildim!! ve böyle olmamanın güzelliğini rahatlığını hayattan zevk almanın nedemek olduğunu çok az da olsa hatırlıyorum dile kolay tam 10 yıl oldu ve her günüm kapkaranlıkta yapayalnız geçti! ne bir yol gösterenim oldu ne de benim dilimden anlayan biri sadece saman alevi gibi yanıp sönen birkaç doktor oldu ama nafile hergeçen gün daha kötüye gittim şimdi tek düşündüğüm şey intihar! umarım beni anlayanınız çıkar veya daha önemlisi bu sorunun üstesinden gelen! artık daha fazla ne kadar dayanacağımı bilemiyorum ama en kötüsü çabalarımın iyileşme arzumun boşa gittiğini görmek o an elimde bir silah belirmesini istiyorum yeter artık diyerek!! hepinize sevgiler saygılartanrı hepinizin yardımcısı yol göstericisi olsun!!!