Ölüm Ötesi Deneyimi

Bedensel islevleri bakimindan tibben ölü sayilmalarindan bir süre sonra, kendiliginden veya reanimasyon (yeniden canlandirma) yöntemleriyle yasama geri dönen kimselerin bu sirada geçirdikleri deneyimlere verilen ad Terim, 1970’de ABD’li hekim ve arastirmaci Raymond Moody tarafindan ortaya atilmistir Dr Moody ve Dr Elisabeth Kubler-Ross tarafindan hastane raporlarindan derlenen, ölüm-ötesi deneyimi geçiren hastalarin anlattiklarindan ve anlattiklarinin dogrulanmasindan olusan binlerce vakanin incelenme sonuçlarina göre, tibben ölü olarak ilan edilen bu kimseler, ölü sanildiklari bu süre sirasinda bilinçlerini yitirmemisler ve çevrelerinde olup bitenleri algilamislardir Üstelik bu deneyim sirasindaki algilama, yalnizca çevrede olanlari degil, duvarlarin ötesinde olanlari veya baska bir kentteki tanidiklarini da görüp duyabilme tarzinda, bes duyunun sinirlarini asan, beden-disi bir algilama biçiminde gerçeklesmektedir
Ölüm-ötesi deneyimler sirasinda algilanan olaylarin gerçekligi ilgili kimselerce dogrulandigindan, (-örnegin, hasta, ölü
sanildigi sirada hangi doktorun kendi bedenine hangi tibbi islemleri uyguladigini, hangi hemsirenin neyi almak üzere nereye, ne zaman gittigini vb‘yi yasama geri döndügünde en ince ayrintisina dek anlatabilmektedir-) ölüm-ötesi deneyimler spiritüalistler ve kimi parapsikologlarca, ölümden sonra yasamin varligina iliskin kanitlardan biri sayilmaktadir
Ölüm-ötesi deneyimi sirasinda yasananlar, bu deneyimi yasayanlarin anlattiklarina bakilirsa, dünyasal olaylarla yani fiziksel alemle sinirli kalmamaktadir Örnggin, hasta, daha önce ölmüs bulunan yakinlariyla iletisim kurabilmekte ve öte-alemle ilgili vizyonlar alabilmektedir, Dr E Kubler-Ross, Dr R Moody ve Dr Karlis Osis’in ölüm-ötesi deneyimlerle ilgili arastirma, deneme ve siniflandirma çalismalarinin sonuçlarina göre, bu deneyimi geçirenlerin tümü ayni seyleri anlatmamakla birlikte, anlatilanlarda bazi benzerlikler ve kimi deneyimlerde ortak noktalar gözlemlenmektedir
Bu arastirmacilara göre, ölüm-ötesi deneyimi yasayanlarin (geçirenlerin) anlattildarinda, tümünde ortak olmasa da, azimsanmayacak ölçüde ortak veya benzer görülen noktalardan bazilari sunlardir:
1) Bedenin terkedildigi birinci asama:
- Huzur ve sükunet duygusu duyma;
- Çekilme veya firlama tarzinda yükselme (yukariya dogru çikma) izlenimi;
- ‘Ölüm dösegi vizyonlari’ denilen algilamalarda bulunma:
a - Daha önceden hiç duyulmamis harikulade bir melodiyi algilama;
b - Tertemiz, piril piril renkler algilama;
c - Çevredeki bedenlilerin göremedigi bir isigi algilama;
d - Önceden tanisilan, sevilen ölmüs bir veya birkaç yakini (anne, baba, es vb) algilama veya onlarin karsilamak, öte-aleme geçisine yardim etmek üzere geldiklerini algilama
e - Dinsel veya mitolojik varliklara iliskin imajlar:
- Karanlik bir tünele (koridora, dehlize, kanala) dogru çekildigi izlenimi
2) Bedenin terkedilmesinden sonraki ikinci asama:
- Karanlik bir tünelden geçtikten sonra her seyin yeniden aydinlandigini fark etme;
- Kendi bedenini (fiziksel bedenini) ve bedeninin çevresindeki bedenlileri görme;
- Kendini bu bedenli insanlara duyuramama (sesini isitememeleri ve kendisini görememeleri Bu fenomene kimi rüyalarda da rastlanir);
- Kendini çok hafif ve mutlu hissetme;
- Duvar gibi maddi nesnelerin içinden geçebilme;
- Fiziksel bedene geri dönmeyi istememe;
- Fiziksel aleme iliskin görüntülerin bir süre sonra gitgide siliklesip kaybolmasi;
- Tüm yasaminin (yasamindaki, geçmisteki tüm olaylarin) bir film seridi gibi hizla gözünün önünden geçmesi
3) Bedene geri dönüldügü üçüncü asama:
- Isik tarzinda algilanan bir varligin, tekrar dünyaya dönmesi konusunda kendisini ikna etmeye çalismasi;
- isteyerek veya irade-disi olarak, fiziksel bedene dönülme izlenimi;
- Fiziksel bedene dönülürken sogukluk duygusu duyma
Ölüm-ötesi deneyimi geçiren kimselerin bu deneyimden sonra, artik ölümden korkmadiklari ve içlerinden ölüm-ötesi yasama önceden inanmamakta olanlarinin da artik ölüm-ötesi yasama inanmaya basladiklari gözlemlenmistir