Gölgeler

GÖLGELER

Saat gecenin üçü, bir elimde kalemim, diğerinde resmin
Sigarayı bıraktım, bugün tam bir hafta oldu
Resmine bakarak unutuyorum sigarayı,
Resmine bakarak unutuyorum adımı
Hıçkırıklarım karanlıklarda kayboluyor,
Sen bir hayal gibi gözden kayboluyorsun
Kalemi elimden bırakıp tüm ışıklarını söndürüyorum odanın,
Gözlerimi kapatıp seni rabıta ediyorum
Ve sen gecenin üçünde adımı haykırarak uyanıyorsun
Ter içindesin ıslak saçların yüzüne yapışmış, dudakların titrek
Ben açıyorum gözlerimi karanlığa
Bir yatak, bir sandalye, bir masa, bir resmin, bir kibrit
Ve birde ben kalakalıyorum kendimle
Perde ardına dek açık, şehrin ışıkları sızıyor odama
Şehrin yorgunluğu biniyor omuzuma, bunca dert arasında
Bir süre gölgeme ilişiyor gözlerim,
Gülüyorum kendi kendime
Meğer yalnız değilmişim
Sonra sen yine geliyorsun aklıma,
Ne de güzel düşerdi gölgen omuzlarıma
Herkes ruh ikizi olduğumuzu söylerdi,
Geçte olsa acıda olsa öğrendim ruhların ikizi olmadığını
Aslında acı olan ne biliyormusun?
Giderken ardından güle güle bile diyemedim,
Hıçkırıklarım buna müsaade etmedi, boğazımda düğümlenirken
Saat gecenin üçü, bir elimde kibrit, diğerinde resmin
Yakıyorum tüm anıları
Açıyorum ışığı, penceremden şehri seyrediyorum,
Tüm şehir uyuyor, oysaki ben yine çıktım savaştan

-s-el-ç-u-k- -ü-s-t-ü-n-d-a-ğ-

Güzel şiirmiş