Gül Tenini Üşütmüş

Gül tenini üşütmüş,
Yanılmıyorsam! Yazı geri istiyor
Güzellik fenomeni si, buz kristallerinde
Ay düşmüş yüreğinin içine,
Şimdi, melek olmak istiyor,
*
Dündü, kuzey yarım küreye bakarken
Gözlerim, yıldızların kıvılcımlarını kırptı
Ant olsun, Seni hatırladım, kuzu kuzu
Kırmızı titredi ve nurun bana göz kırptı
*
Şöyle bir misal getirip hayallerimizde
Cenneti yeniden kuralım mı dersin!
Sen bana huri be sana gılman,
Nefes almadan bozulmasın diye,
Öylece duralım! Duralım mı dersin?
*
Gece yürüyüşümü bu bedensizliğe sürünüşüm
Sür manşet nefretine duçar olmuş, sefil görünüşüm
Ya yeni diriliyorum, yada yıl dönümüdür çoktan ölmüşüm
Halbuki, ben seni bebek tebessümlerinde görmüştüm,
*
Ben seni bir fırıldağın pervanesinde de görmüştüm
Saçlarını sıfırdan alarak çaresizliğe tuzak kurmuştun
Makberin soğukluğundan sineni çekmek isterken
Sen naçiz edanla, gönlüme gürzünü vurmuştun,
*
Öç alan ızdıraplardan boğulmaya ramaktı
Çiçekleri dikenlerle derleyip, başına taç edip taktı
Hani demiştim! Nigar, vakit uyanık olma vakti
O bir hışımla, bütün gemileri yakmaya kalktı
*
Sen yine umutları bin parçaya bölmüştün
Oysa, imdadıma yetişen masum gülüştün
Azarlanmışlığımla, ellerimi Yaratana açtığımda
Sonra yine, Sen avuçlarıma düştün
*
Ne kadar kanamışım meğer,
Ucunu bağlamadığın sargılarımla
İrdelenmiş beklemeleri yaşarken
Sen yoktun, yokken bile,
Hep seninle kalmışım