Hoşçakal Gülüm...

Giderken,

Tek kelimelik elvedana bile hazırdım

Oysa sen;

Bir " hoşcakal " demeden çekip gittin "


Ne düşler büyütmüştüm varlığında

Oysa sen gitmeyi tercih ettin

Ne acı besteler yaptım ruhumun gelgitlerinde

En gururlu savaştı benimkisi

Sensizlikte yaşarken

Yalnızlığında savaşmak

Tek bir silahım vardı

O da karanlıklarımı aydınlatan gözlerin


İnan gittiğinde " kendime " adıma üzülmedim

Hayatımın hiçbir döneminde,

Sevgide tamamlanmış bir resmim yoktu çünkü

Oysa ben sana üzülür,

Sana tasalanırım amansız gecelerde

Fırtınalarda hangi limanlara sığınırsın ?

Ayazlarda hangi ateşlerde ısınırsın ?

Bilemiyorum

Ben, gidişine değil;

Yalnızlığımdaki ıslak gözlerine üzülürüm


Kim bilir sen

Bu saatlerde kuş tüyü yatağında

Makyajsız düşlere gülümserken,

Ben ayrılığın en derin okyanuslarına gömülürüm

Çırpındıkça daha çok boğulurum yalnızlığında


Şimdilerde,

Sensiz bu yüreğe ,

Yoksulların acı yüzüne çizilmiş hüzünler doluyor

Bir cehennem ateşinde yanıyor anılarım

Bir de biri bitmeden diğeri yakılan sigaralarım

Umutsuz değildim asla

Ama o " veda etmeden " gidişinden sonra

Her rüzgar içimi soğuttu

Her nefes beni yalnızlıkla avuttu

Gelmeyeceğini bile bile

Yüreğimi sarkıttım umut kuyularına

Bir avuç su ile hasretini söndürecekken

Meğer kova kova " hasret yangınlarını" çekmişim


Mutluysan eğer bensiz,

Can çekişen kelebekler bile kanatlanmaya hazır

Sönmüş yıldızlarım ise parlamaya

Ne diyebilirim ki;

Ben seni ölümüne sevmiştim

Oysa sen;

Gidişinde bir kelimeyi çok gördün bana

Şimdi teninde haram eller dolaşırken

Yüreğim ketum yalnızlığınla savaşırken

Söylemediklerine gebe kalmış kelimeyi

Dudaklarımda kanatarak söylüyorum;

" Hoşcakal gülüm"