Hoşçakal Gülüm...
 

Giderken,

Tek kelimelik elvedana bile hazırdım.

Oysa sen;

Bir " hoşcakal " demeden çekip gittin. "


Ne düşler büyütmüştüm varlığında.

Oysa sen gitmeyi tercih ettin.

Ne acı besteler yaptım ruhumun gelgitlerinde.

En gururlu savaştı benimkisi.

Sensizlikte yaşarken

Yalnızlığında savaşmak..

Tek bir silahım vardı.

O da karanlıklarımı aydınlatan gözlerin.


İnan gittiğinde " kendime " adıma üzülmedim.

Hayatımın hiçbir döneminde,

Sevgide tamamlanmış bir resmim yoktu çünkü.

Oysa ben sana üzülür,

Sana tasalanırım amansız gecelerde.

Fırtınalarda hangi limanlara sığınırsın ?

Ayazlarda hangi ateşlerde ısınırsın ?

Bilemiyorum.

Ben, gidişine değil;

Yalnızlığımdaki ıslak gözlerine üzülürüm.


Kim bilir sen

Bu saatlerde kuş tüyü yatağında

Makyajsız düşlere gülümserken,

Ben ayrılığın en derin okyanuslarına gömülürüm.

Çırpındıkça daha çok boğulurum yalnızlığında.


Şimdilerde,

Sensiz bu yüreğe ,

Yoksulların acı yüzüne çizilmiş hüzünler doluyor.

Bir cehennem ateşinde yanıyor anılarım.

Bir de biri bitmeden diğeri yakılan sigaralarım.

Umutsuz değildim asla.

Ama o " veda etmeden " gidişinden sonra.

Her rüzgar içimi soğuttu.

Her nefes beni yalnızlıkla avuttu.

Gelmeyeceğini bile bile

Yüreğimi sarkıttım umut kuyularına.

Bir avuç su ile hasretini söndürecekken

Meğer kova kova " hasret yangınlarını" çekmişim.


Mutluysan eğer bensiz,

Can çekişen kelebekler bile kanatlanmaya hazır.

Sönmüş yıldızlarım ise parlamaya.

Ne diyebilirim ki;

Ben seni ölümüne sevmiştim.

Oysa sen;

Gidişinde bir kelimeyi çok gördün bana.

Şimdi teninde haram eller dolaşırken

Yüreğim ketum yalnızlığınla savaşırken

Söylemediklerine gebe kalmış kelimeyi

Dudaklarımda kanatarak söylüyorum;

" Hoşcakal gülüm."