Kendine İyi Bak

Küçücük bir oda
bir minder,bir masa üstünde iki mum
ve köşede bir soba
duvarların rengi lilâ /en sevdiğim renk
ve içinde iki yürek

bir müddet perdeleri açmadılar
ışık yok,rüzgar yok,ses yok
sadece bekledikleri vuslat vardı içerde
oysa
şahitleriydi bulutlar ve gök
yağmurlar da bekledi onları /yağmadı
dillerinde son dualarıydı /yakarış gibi
sonsuzluk gibi

oysa
titrek bir mum ışığı aydınlatıyordu odayı
sığındılar sevgilerine
hasretle çırılçıplak
ve
sadece sevdanın diliyle konuştular

birazdan o kapıdan gidecek sevgili
duvarlar gözyaşları ile rutubetlenecek
belki camlar buğulanacak
ten kokuları yastığa bulaşacak
oysa
söz bitti artık
konuşamıyorlar /sadece sustular
sarmaşdolaş

kadın ağlar tabii ağlar
tutar elinden sevdasını,götürür gittiği yere
adını kimselere söylemez / kıymetlidir

erkek sadece susarak özler
sessizce fısıldar seni sevdim sevgili
o tarifsiz kokunu yeniden bana ver der
ve bu sevgi kadına yeter

ve otobüs kalkar
ve sadece -kendine iyi bak- derler
elveda değil