Yalnızlığın Anatomisi..

Yalnızlığın Anatomisi


Bir şehir bir insan yukardan görünen


Dağların arasında koca binalar


Kuşlar, ağaçlar ve bazen uçaklar


Cümle alem sanki sessizlik icinde bir


Ahraz!!


Bu bir şehrin anatomisi yalnızlığın hikayesi


Bak! Eyy şehir!!


Çok kalabalıksın sesin soluğun çıktığı yok


Sağ yanında acılar sol yanında anılar


En ücranda biri var


Gizlin- saklın sadece sende sırtıpkı insan gibi


Bu bir insanın yanlızlık çizelgesi


Inişi çıkışı yok bu çizelgenin yalnızlık soğuk bir tas


Istersen yatma ama insan oglu yalnız doğmuştur


ve yalnız ölür


Işte insan ilk baharda şebnemlerle, çiceklerle doğar


Iste insan yaz ilegüneş atesiyle olgunlaşan


renkleri gören koku alan insan


Iste bak sonbaharda hazan olan insan


Kış ile kefen giyen toprak olan insan




Bu bir yalnızlığın anatomisi


Insan yalnız doğar


ve yalnız ölür


Kalabalıklar içinde


Eyy şehir!!! ben seninle kardeşim


Kaderimiz aynı yere çökmüş


Yazgımız aynı dili konuşuyor


Içimizdeki fırtınalar aynı mekânı mesken eylemiş


Bak çığlıklarıma bir haykırış sesiyle yukselir nidalarım


Bak kutsallığımıza ezan ile abideleşir bayrağımız




Eyy sehir!! biz yalnızız kader kardeşiyiz


Sana benden bir nasihat!!


İster dinle ister çöpe at


Cümlesidir ki kelimelerin özü


ve yasayananların son sözü


Hayat yaşamak icin bile kısa


Gidenlere bakmak yetmezmi?


Kim tatmamış ki ? Ölümü!!!



Sems-i Sadik



Düzenleme: Sümeyye