Yaprak Ve Rüzgar

Ilık bir ilkbahar sabahı tanışmışlardı yaprakla rüzgar

Yaprak yeni güne doğmanın acemiliğiyle ılık ılık esen rüzgara aşık olmuştuSanki yanağında hissettiği o sıcaklığı kalbindede duyuyorduRüzgar olan bitenden habersiz esmeye devam ediyordu

Derken yaprak serpildi dalında,kocaman ihtişamlı bir hal aldı kendince

Kendine bakan büyülüyici gözlere aldırmadan her sabah o ılık rüzgarı bekledi heyecanla

Bazen oldu geldi,bazen oldu gelmedi rüzgar

Gerçi beklenildiğinin farkında bile değildi ki

Zaman akıp gide dursun sonbahar yaklaşmıştı

Yaprak artık olgunluğunun son safhasında sararmaya başlamıştı

Her sabah rüzgarı beklemek o ihtişamlı bedeni yormuştu farkında olmadan

Derken rüzgar çıkageldi o sabah

Bişeylere kızmış olmalıydı

Öylesine sert öylesine heybetli esiyorduki

Yaprağın beklediği bu değildi,o ilk açışındaki sıcaklığı arıyordu

Ama yinede heyecanlıydı

Yaprak aldırmadı o sertliğe,tekrar ona kavuşmuştu ya

Hiç birşey mutluluğunu bozamazdı

Kendini rüzgarın kollarına öylece bırakıverdi

Yaprak için herşey bitmişti artık,dalından kopmuş rüzgarla savruluyordu

Ama yinede mutluydu

İlk onunla doğup onunla son bulmuştu