Yaprak Ve Rüzgar
 

Ilık bir ilkbahar sabahı tanışmışlardı yaprakla rüzgar

Yaprak yeni güne doğmanın acemiliğiyle ılık ılık esen rüzgara aşık olmuştu.Sanki yanağında hissettiği o sıcaklığı kalbindede duyuyordu.Rüzgar olan bitenden habersiz esmeye devam ediyordu..

Derken yaprak serpildi dalında,kocaman ihtişamlı bir hal aldı kendince...

Kendine bakan büyülüyici gözlere aldırmadan her sabah o ılık rüzgarı bekledi heyecanla

Bazen oldu geldi,bazen oldu gelmedi rüzgar...

Gerçi beklenildiğinin farkında bile değildi ki...

Zaman akıp gide dursun sonbahar yaklaşmıştı...

Yaprak artık olgunluğunun son safhasında sararmaya başlamıştı

Her sabah rüzgarı beklemek o ihtişamlı bedeni yormuştu farkında olmadan...

Derken rüzgar çıkageldi o sabah

Bişeylere kızmış olmalıydı..

Öylesine sert öylesine heybetli esiyorduki...

Yaprağın beklediği bu değildi,o ilk açışındaki sıcaklığı arıyordu.

Ama yinede heyecanlıydı

Yaprak aldırmadı o sertliğe,tekrar ona kavuşmuştu ya...

Hiç birşey mutluluğunu bozamazdı

Kendini rüzgarın kollarına öylece bırakıverdi...

Yaprak için herşey bitmişti artık,dalından kopmuş rüzgarla savruluyordu...

Ama yinede mutluydu

İlk onunla doğup onunla son bulmuştu...