Ayrılık

Ayrılık zormuş
Üstünden seneler geçse de acısı ilk günkü gibi taze kalırmış,
Yüreğini sızlatırmış insanın
Bunu anlamam zor olmadı
Sensiz geçen her gün daha da artırdı hasretimi
Hiç sönmeyen alevler kavurdu durdu içimi
Düşen her yaprak,
Akan her yağmur damlası seni hatırlattı bana
Özlemini çektiğimiz günleri getirdi aklıma
Hiç yaşayamadığımız o günleri


Böyle olur işte
İnsan zamanın değerini yaşarken anlayamaz
Ne zaman ki AYRILIK kapını çalar
İşte o zaman anlarsın sana biçilen sürenin önemini
Şimdi yaşayamadığımız o günlere yanıyorum
Önümde durduğu halde dokunamadığım o günlere
Değerini bilemediğim sana, sevgine
Bomboş ve amaçsız hayatıma
İçinde bulunduğum dünyaya
Etrafımdaki onlarca insana rağmen düştüğüm yalnızlığıma
Yanıyorum…
Gören kör olmama yanıyorum
Ellerini tutabilecekken nasıl geri ittiğime
Dokunabilecekken kalbine kendimi tutmama yanıyorum
Kısaca bu hayata,
Bize verilen şu kısacık zamana sığdırmaya çalıştığımız
Ne kendimizin verdiği ne de kendimizin geri aldığı
Koskoca aslında ufacık hayatımıza yanıyorum…
Yine bir yaprak düştü yere
Sensiz geçirdiğim sonbaharlara biri daha eklendi
Kaç sonbahar daha geçiririm sensiz bilmem ama
Sana kavuştuğum anda kavuşacağım ilkbaharlara da"

Dokunabilecekken kalbine kendimi tutmama yanıyorum