|
Ayrılık
Ayrılık zormuş...
Üstünden seneler geçse de acısı ilk günkü gibi taze kalırmış, Yüreğini sızlatırmış insanın Bunu anlamam zor olmadı Sensiz geçen her gün daha da artırdı hasretimi Hiç sönmeyen alevler kavurdu durdu içimi Düşen her yaprak, Akan her yağmur damlası seni hatırlattı bana Özlemini çektiğimiz günleri getirdi aklıma Hiç yaşayamadığımız o günleri... Böyle olur işte İnsan zamanın değerini yaşarken anlayamaz Ne zaman ki AYRILIK kapını çalar İşte o zaman anlarsın sana biçilen sürenin önemini Şimdi yaşayamadığımız o günlere yanıyorum Önümde durduğu halde dokunamadığım o günlere... Değerini bilemediğim sana, sevgine... Bomboş ve amaçsız hayatıma... İçinde bulunduğum dünyaya... Etrafımdaki onlarca insana rağmen düştüğüm yalnızlığıma Yanıyorum… Gören kör olmama yanıyorum Ellerini tutabilecekken nasıl geri ittiğime Dokunabilecekken kalbine kendimi tutmama yanıyorum Kısaca bu hayata, Bize verilen şu kısacık zamana sığdırmaya çalıştığımız Ne kendimizin verdiği ne de kendimizin geri aldığı Koskoca aslında ufacık hayatımıza yanıyorum… Yine bir yaprak düştü yere Sensiz geçirdiğim sonbaharlara biri daha eklendi Kaç sonbahar daha geçiririm sensiz bilmem ama Sana kavuştuğum anda kavuşacağım ilkbaharlara da...." |
Cevap : Ayrılık
Dokunabilecekken kalbine kendimi tutmama yanıyorum:good:
|
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.