Sonu Olmayan Oyun

Zaman geldiışıklar yakıldı ve sahne hazırlandıdekorlar süper, kimse sahte olduğunu anlamazson dakikalar,son hazırlıklar oyunun başlamasınabir,iki,üç, motor

bir zamanlar güneşten uzak,kutuplara yakın bir yerde her şeyin demirden yapıldığı ülkede insanlar yaşarmış burası öyle bir yermiş ki insanların evleri, bahçeleri mobilyalarını bırak, kalpleri bile demirdenmişçok soğukmuş bu ülke, hiç güneş görmezmiş, hep karanlıkmışyağmurda yağmazmış hiç buraya,hoş zaten yağmasını isteyende olmazmış ama o demirden kalplerin hepsinin içerisinde bir ışık varmış bir zamanlar o kadar parlak, o kadar güzelmiş ki o ışık insan huzurla dolarmış o ışığı görünceama o, o sonsuz karanlık hep nefret edermiş o minicik, küçük bir bebeğin dokunuşu gibi yumuşacık olan o ışıktan çekemezmiş onu elinden ne gelirse yaparmış, o robotlaşmış insanların demirden kalplerindeki küçücük sevgi ışığını alabilmek içinçünkü kötüymüş karanlık yaparmış istediğinidoğa anaya gitmiş ışığı söndürmek için yalvarmış ona doğa ananın unuttuğu, yıllar boyu hiç uğramadığı bu ülkeye geri dönmesi için yalvarmışdemişki:
insanlar çok mutsuz, ne olur yağmurlarınla neşelendirsen
-tamam demiş doğa ana tamam ve karanlıkla doğa ana birlikte gitmişler ülkeye doğa ananın gelmesiyle o kadar şiddetli bir yağmur başlamış ki,sanırsınız evrenin bütün suları sadece bu ülkeye gönderildi giderek mutsuzlaşmış ülkenin insanları tabi bu sırada karanlık bir o kadar mutlu, istediği oldu onun o masum demirden insanların giderek paslanan kalpleri içindeki ışık yavaşça sönmeye başlamış karanlık artık daha mutlu ve gün gelip yağmur durduğunda, giden yağmur beraberinde ülkedeki ışığıda götürmüş sonsuza dek

stop stop stopoyun bittidediğim gibi kimse sahte olduğunu anlamıyacak oyunun dekor harika çünkü dur bir saniya ama ya gerçekten, gerçekse ya oyun değilse bu işte o zaman gelir asıl oyunun sonu