ßüyüdünmü Sen Şimdi....?

Küçücük kağıtlardan renkli kalemlerden bir tebbessümden daha dün açmış bir kır çiçeğinden mutlu olmayı başardın, ama hayatı ciddiye almayı başaramadın
Adını koyamadığın mutluluğa giden yollarda kayboldunHayat denen balta girmemiş ormanın karanlık labirentlerinde bulamadın kendiniYalancı rüzgarlar konuk oldu dallarına daha çok
Çocuk oldun üzdüler büyüdün kaldıramayacağın sorumluluklar yükledin kendine, hata yaptıysanda affetmediler seni
Hiçbir zaman olmucak olanı insanların seni anlamasını beklerken muhteşem bir hata daha yaptın ve kırıldın,üzüldün,ağladın
Severken yürekli sevdinAncak ak kağıt üstünden kayıp gitti yazdığın aşk şiirleriNe yazıkki korkak yüreklerde yer aradın sevgine
Seni sen olduğun için seven nekadar az insan varmış çevrendeBelkide nedeni buydu dostlarının sayısının bir elin parmaklarını bile geçmemesi
Kitap okumayan şiir sevmeyen sokaklarda kimsesiz kedilere tekme atan insanların yaşadığı bir ülkede şiir gibi yaşamaya kalktın hayatıVe böyle bir ülkede anlayamadın kafayı yememmek için insanın bir tahtasının eksik olmasının gerekliliğini
Berbat bir bir acemi su katılmamış bir amatör olarak atıldın kavgalaraNedeni buydu belkide yolunun düşdüğü her cephede aldığın yenilgilerin
Sahte gülüşlere yer yoktu hayatındaŞaha kalkmış sevinçlerin hemen yanında, yakıcı bir hüzünde bulunurdu bakışlarında
Planı hiç yapılmamış kaçışlardı aslında küçük kız kanayan kentlerin birinden diğerine yaptığın yolculuklarınYoksa sende aynı anda her yere yağmaya kalkan şaşkın bulutlar gibimiydin küçük kız?
Ne yaparsan yap, ama büyümeye kalkma sakın küçük kız Büyürsen, şaşkın, hesapsız, acemi, özgürlüğe bile bağlanmaktan korkan bir gezginin daha kaybedecek dünya

Bu gördüğüm senmisin, ne oldu sana böyle küçük kız nasıl kıydın kendine?


Hangi duvarın dibinde kurşuna dizdirdin o ele avuca sığmayan o kartallar gibi yükseklerden uçan tutkularını?
Hani o pırıl pırıl bakışların,o kocaman gözlerindeki ışıklara ne oldu?
Kim çaldı senden yüreğinin derinliklerinden kopup gelen kahkahalarını?


Küçücük mutlulukları bile işte hayat bu diyerek büyük bir sevinçle karşılayan sen nası olduda vazgeçtin hayata asılmaktan?
Bir masum öpücüğü bile kutsallaştıran derin duygularını ne çabuk kaldırıp attın içinde yarattığın çöp daglarından birine
Hangi hayat katilinden öğrendin seni sen yapan duygularına bir profesyonel gibi tetik çekmeyi?


Nası kıyabildin aşka kimler vazgeçirdi seni deli sevdalarından, hangi teoriyle ikna ettiler seni görkemli sevişmelerden uzak durman için?
Bir gezgin bir şehir gerillasıyken küçük bir eve iki çocuğa ve seni asla anlamayacak bir kocaya sahip olan iyi bir kadınmı oldun sen şimdi?


Hatırlıyomusun! Bir akşam vaktiydi ve o kocaman gözlerinle bakarken bana, BÜYÜME SAKIN KÜÇÜK KIZ demiştim sana
Yoksa beni dinlemedinde
büyüdünmü sen şimdi?

Pencerenin önünde duran küçük kızı görüyor mu gözlerin?Yaklaş, korkma benim o ben Yine gece olmuş karanlıklar çökmüş olmalıAradığına ya da benim pencerede olduğuma göreSes versen ses verir mi dersin?Gözümün gündüzlüğünde neredeydin demez mi sana? Gündüzlerimde yoktur ki bir şeyim ,bir hırçınlık isyanlık hakimdir içimde Vurur kendini bir halaya ya da davul sesine ya da sessiz bir burukluk ve asılan somurtkan bir suratHerkes sorar bugün neyin var ama hep aynı kulvarda koşar küçük kız

Yalnızların kraliçesi derdim küçükken ama sanırım şimdi yalnızlığı kendi seçen köhne liman demem daha doğru olurYalın ayak yürümek isterdim her yereNasıl yürekler acıyorsa ayaklarda acısınYorgunluktan ağrıyor belki ayaklarım ama isterdim ki onunda canı acısın çakıl taşlarıyla ve acıtmayacağını sandığım ince kumlar yaralasın ayaklarımıNe olduğunu şaşırdığım anda tuzlu denizin dalgaları vursun ayaklarımaKaç kez başıma geldi ondandır bu acı istememAlışkanlık bir nevi

Sevda yorgunu bir gemi göreyim uzaklarda ,aman benim sevdamın yorgunluğu olmasın içindeki,yanaşır limana da taşıyamaz gemilerNe yaparım sonra alışmışken yalnızlığımaBakarsın gemiler yük olur banaGeceden bahsetmiştim ya pencerenin önündeki o küçük kızdan büyüdü mü ne ,baksanıza sevda yorgunu diyorhayır hayır besbelli öyle zannediyor ,daha başına geleceklerden habersiz olmalı Kapama gözlerini aç daha baş etmen gereken yüreğin var hapsetmiştin ya küçükken Büyütte anlasın yalnızlığı neden bu yaşında seçtiğini herkes

Duvarlar hep üstüne mi gelir insanın yalnızken ya da tavana mı bakar gözler yada ağlamaktan bahsederiz ya yalandır Öyle deriz usulen sevgiliye acındırmak içinHalbuki yalnızken daha da tutabiliriz kendi elimizden Tuttu elinden küçük kız ama eksik var bir yerdeSarıldı kendineHüznünü kıramadı bir türlü ,hüzün bir dal olsa ben kırardım işte Ama acıdım, düşündüm de ağacın yeşili gitmesin diye büyütüyorum içimdeki dalları ,nice umutları taşıyabilir mi dersiniz sevda yorgunu gemi ve yanaşır mı köhne limana

Yalnızların kraliçesi derdim küçükken ama sanırım şimdi yalnızlığı kendi seçen köhne liman demem daha doğru olurYalın ayak yürümek isterdim her yereNasıl yürekler acıyorsa ayaklarda acısınYorgunluktan ağrıyor belki ayaklarım ama isterdim ki onunda canı acısın çakıl taşlarıyla ve acıtmayacağını sandığım ince kumlar yaralasın ayaklarımıNe olduğunu şaşırdığım anda tuzlu denizin dalgaları vursun ayaklarımaKaç kez başıma geldi ondandır bu acı istememAlışkanlık bir nevi

burası aynı bni anLatıyortşkLer qüLqüzeLi
yüreqine saqLık :)

Teşekkürler canım okuyan gözlerine sağlıkzaten konuyu gönderirken aklıma sen geldin , niye bilmiyorum ama öyle işte:)

Duvarlar hep üstüne mi gelir insanın yalnızken ya da tavana mı bakar gözler yada ağlamaktan bahsederiz ya yalandır Öyle deriz usulen sevgiliye acındırmak içinHalbuki yalnızken daha da tutabiliriz kendi elimizden
İnsanın tek başına iken daha kuvvetli olduğu bir gerçek ama yalnızlığın verdiği acı da başkadır sanıyorum Tabiki yalnızlık hep tavana baktırmaz, hep ağlatmaz ama bunların yanlızlığın bi parçası olduğunu nereye kadar yok sayarız Sıkıntıların insanları çaresiz bıraktığı durumlarda bunları yaşamayan insanlarda yok değilDuvarların üstümüze geldiği zamanlarda kurtuluş yolu bulabilmek ve umudun olabilmesidir insanın kendi elinden tutabilmesiAma ya umutsuzluk hissetmek ve çıkar yolu farkedememek; işte bu değilmidir tavana baktıran ve ağlatan İşte bu olabilir sevgiliye bahsedilen bence Gerçek hiç ağlamadığımız yada tavana bakmadığımız olamaz bence Ama sanki uygun olan sevgiliye bundan bahsetmemek Usulen söylediğimiz sanılmasın, yaşandığı yerde hep güzel kalsın diye çüknü bir gün o günler geçecek, biz o günlerde döktüğümüz gözyaşları ile gurur duyup bu günlere gelmiş olacağızVe o kıymetli gözyaşlarına kimse usulen dememiş olsun

Vakit ayırdığın için teşekkür ederim kutlubyr

Teşekkürler her bir cümle için herbiri için paragraflarca yazı yazılabilir

kutlubyr tafarından gönderildi

Teşekkürler her bir cümle için herbiri için paragraflarca yazı yazılabilir

Teşekkürler okuyan gözlerinize sağlık

Uzun ama baya etkileyici olmuş:img-cray:

Teşekkürler gözyaşı fakat sen niye ağlıyosun ya aglama boşveer değmez inan