Allah'la Yetinme

Allah'la Yetinme


Sufyan-ı Sevrî, Ca'fer b İyâs- Said b Cübeyr isnadıyla Abdullah b Abbas (ra)tan şöyle nakleder: "Alaycılara karşı sana biz kâfiyiz" (Hicr ayet 95) ayetindeki alaycıların Velîd b Muğîre, el Eseved b Abdiyeğûs ez Zuhri, Esed b Abdüİuzza oğulla­rından Ebû Zam a el Esved b el Muttalib, Haris b Aytal es-Sehmi, ve Âs b Vâil idi
Cebrail geldiğinde Peygamber (sav) bu adamları şikayet etti ve Velîd'i Cebrail'e gösterdi Cebrail de Velîd'in kolu içindeki "el Ebcel" denen damarına işaret etti "Ne yaptın?" deyince "Ona karşı koru-nuldun" dedi Sonra Efendimiz ona el Esvedİ gösterdi Cibril onun gözlerine işaret etti "Ne yaptın" diye sormasınada "Ona karşı ko­rundun" dedi Sonra Ebû Zem'a'yı gösterdi Cibril onun kafasına iş aret etti "Ne yaptın?" demesinede "ona karşı konrunuldun" dedi Sonra ona el Hâris'i gösterdi Cibril onunda başına ve karnına işaret etti ve "ona karşı korunuldun'1 dedi (As b Vâil ona uğramıştı Onun da tabanına işaret etti Efendimizin ne yaptın demesinede "Ona karşı korundun" dedi)
Velîd b Muğîre'ye gelince O Huzâ'a kabilesinden kendisine ok ucu sivriltiveren birine uğradı da bu oklardan biri onun işaret olunan damarına saplanıp kesti Esved b Muttalibde kör oldu Esved b Adiyeğüs ise başında bir yara çıkarak iyileşemeyip öldü Haris b Ay­tal da karnında sarı su toplanma hastalığına tutulup bu su ta ağzın­dan gelmeye başlayınca ölüp gitti El Âs ta başına şıbrıka denen di­kenli bir hicaz otu batıp hertaraft şişerek öldü Bu haberi rivayet eden bir başkası bu Âss'in Taife giderken bindiği eşeğin tökezliyerek
onu şıbrıka dikeninin Üzerine düşürüp oradan tabanına batan bir di­kenle Öldüğünü söyler Bu sahih bir hadistir

Kaynak:
İbni İshak Sire 273 Beyhakî Delâii 2/317-318 Ebû Nı'ıaym Deiâil 1/91 Belâ-zuri Ensabül Eşraf 1/154 Ravdii'l Unf 2/167
Bazı rivayetlerde bu alaycıların sekiz kişi olduğu yazılıdır Müellif buraya beşini aldı Diğerleri şunlardır
1- Mâlik b Talâtıla b Anır b Gubşân Bu alçağa Rasülullah (sav) beddua elmişti Cebrail onun karnını sıkıp barsaklarını patlatıp öldürdü
2- Hakem b Ebî'I Âs b Ümeyye Bu da Efendimiz (sav)in ardından giderek ağzını burnunu eğerek istihza ederdi Mekke fethinde yalandan İslam'a girdi Birgiin Peygamber (s,av) ailesinin yanmdayken içeri baktı Efendimiz öfkeyle çıkıp şu kertenkeleden beni ma'zur kılacak kimse yokmıı? Eğer onu yakalasaydım gözünü oyardım'' buyurup beddua elli sonra onu Medi­ne'den sürdü Ömer (ra)'ın vefatına kadar sürgün olup Medine'ye giremedi
3- Ebû Leheb Efendimizin en amansız düşmanı Efendimiz giderken üzerine pis şeyler atardı Bir gün Hamza görmüş ve attığını alıp kafasına çarpmış ti Efendimiz (aavj Hz Aişe'nin naklettiği bir hadiste "ben iki şerli komşu, Ebû Leheb ile Ukbe b Muayt arasında idim" der
Bir gün Ebû Leheb eziyet etsin diye oğlu Uteybe'yi gönderdi Rasülullah (sav) o geldiğinde Ven Neemi suresini okuyordu Utbe "ben Necmin Rah-bini kabul etmem" dedi Efendimiz de "Allah sana kendi köpeklerinden bi­rini belâ etsin" dedi Şam diyarında Huvran denen yerde arkadaşları ara­sında uyurken bir aslan gelip adamları koklayarak ona geldi ve parçaladı Son sözü "ben demedimmiydi Muhammed insanların en doğru sözlüsüdür" demek oldu
Bu herifin karısı Ummü Cemile de işkencecilerdendi, diken toplayıp pey­gamberin yoluna serpen ve bu yüzden "Hammâlete'l Hatab" diye Allah (cc) tarafından tel'in edilen bu kadındı Ebû Leheb ile karısı hakkında "Tebbet" suresi indirilmiştir
İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 1/326-327