Duygu Ve Mantık

Gençti, güzeldi Elif Yalnız kendi köyünde değil, çevre köylerde de, doğruluğu ve güzelliği ile ilgili ünü yayılmıştı


Yağız bir delikanlı çıkıverdi Elif’in karşısına bir gün Tutuldu bu delikanlıya Elifcik Deneyimsizdi, toydu, tutuldu


Günü gelince Elif’in de başı bağlandı taydaşları gibi Anlı-şanlı bir düğün yaptılar Elif’le yağız delikanlıya Sonra, güneşli cıvıl cıvıl bir nisan sabahı uğurladılar onları


Tüm davranışları mantık ölçüleri içindeydi yağız delikanlının Elif ise, duygulu bir kızdı


Duygu ve mantık; bu iki kavramı benliklerinde toplayabilenler içinde mutluluk İşte, duygu ile mantık bir arada Mutlu olmamak için başka ne engel var?


İlk haftalar ve aylar bir yılan kıvamıyla geçti Olmadı çocukları mutlu çiftlerin Nazar dendi, kader dendi; ziyaretten ziyarete gidildi Talih yüzlerine gülmedi


Uğursuz eller karıştı işe Uğursuz diller karıştı


Saftı, güzeldi Elif Şaşkına dönmüş, mantığını kullanamaz olmuştu yağız delikanlı


Her söylenene inandılar Her söylenene kandılar İçlerindeki mutluluğu, şurada, burada aradılar Çekilmez bir yük gibi taşıdılar sırtlarında hayatı Çekilmez bir yük gibi taşıdılar İyi gün dostları da yalnız bıraktı onları Koca köyde yapayalnız kaldılar


Çeldiler aklının yağız delikanlının; kötü niyetli komşuları çeldiler


Uğursuz bir akşamüstü, yıkıcı, ezici, kahredici bir ses tonuyla:


-Ayrılalım Elif, dedi yağız delikanlı!


Elif sustu, sustu Bir ölüm sessizliği kapladı ortalığı Sonra yürüdüler bu sessizlik içinde Yürüdüler, yürüdüler


Bir yürek ikiye bölündü


Elif bir yola düştü, yağız delikanlı bir yola


En ağır koşullar altında bile yaşanmaya değer vardır hayatın Oysaki çözemedi bu sırrı Elifcik Çözemedi bu sırrı yağız delikanlı


Duygu yalnız kaldı Mantık yalnız kaldı


Birleşemedi duygu ile mantık


Birleştirmedi uğursuz eller Uğursuz diller birleştirmedi


O gün, bu gün, bir köyde mantık yaşadı yalnız Bir başka köyde duygu


Ama ne kupkuru bir mantık mutluluğa götürebildi yağız delikanlıyı Ne de Elif’i, mantık ölçülerinin dışındaki duygu


Onlardan geriye acı bir hayat hikâyesi kaldı



Turan TUĞLU